κείμενο | νίκη ζερβού */* φωτογραφίες | νίκη ζερβού */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + τάσος θώμογλου
Ταλαιπώρια μετά μουσικής
Μου έπεσε το τηλεκοντρόλ απ’ τον 6ο καθώς τίναζα το κά(υ)λυμμα.
Δεν έπεσε πάνω σε αυτοκίνητο, ούτε σε πεζό, ούτε σε γατάκι, ούτε στο κεφάλι του πρώην μου (κρίμα).
Έπεσε απλά στον δρόμο κι εγώ παρατηρούσα την πτώση.
Κατέβηκα να το πάρω. Είχε ανοίξει στα δύο κι οι μπαταρίες έπεσαν παραδίπλα. Το μάζεψα και στην διαδρομή μου από το ισόγειο μέχρι τον έκτο το συναρμολόγησα.
Δουλεύει.
Το τηλεκοντρόλ μου έπεσε απ’ τον 6ο και έζησε.
Την ίδια μέρα έσπασε (χάλασα) μια ηλεκτρική συσκευή και αντικαταστάθηκε το ίδιο απόγευμα.
Το ίδιο απόγευμα. (να παίξω κάνα κ(ε)ίνο)
Το βράδυ πήγα να δω Αντιγόνη (δράμα) και την τραγική στιγμή που η Ευρυδίκη μαθαίνει για τον χαμό του γιου της, η από πίσω κυρία σχολιάζει «Τσόκαρο».
Ήθελα να πω «ευχαριστώ πραγματικά κυρία μου, δεν έχετε ιδέα τι έχω περάσει σήμερα»
Κατά την διάρκεια του παρκαρίσματος έπεσε (έριξα) ένα πλαστικό προστατευτικό και αυτή η επιστολή ίσως αποτελεί παραδοχή πλημμελήματος.
Το πρωί τρείς άνθρωποι μουρμουρούσαν στους δρόμους, ένας παππούς έτρωγε χωνάκι παγωτό φράουλα κι εγώ άργησα στο ραντεβού μου γιατί παρατηρούσα τρελούς και λαίμαργους αντί να κοιτάω τη δουλειά μου.
Αν ήμουν χαρακτήρας στην τηλεόραση, θα ήμουν από κείνους τους πραγματικά αξιολύπητους ανθρώπους στα σποτ τελεμάρκετινγκ.
Νιώθω λίγο άδεια, ίσως φταίει και ο ιδρώτας που στάζει και η ζέστη που εξατμίζει την ύπαρξη μου.
«Γλυκειά μου αγάπη φέρε το κάτι το απαλό να μου γεμίσει το αδειανό και να κυλάω.»
