κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου
μυστήρια πλάσματα
Μη γελάς. Ναι, γράφω. Το εντάσσω στα έθιμα των Χριστουγέννων. Τα δικά μου έθιμα. Το έκανα μικρή, το συνέχισα για πλάκα μεγαλώνοντας, το κρατάω ακόμα. Το κρεμάω με μανταλάκι στο δέντρο.
Κοίτα, πριν κοροϊδέψεις, να σου εξηγήσω: λίγο η υπερ-οργανωτική μου πλευρά που καλύπτει την απειροελάχιστη πιθανότητα -όντως- να υπάρχει και να έρθει και να μη βρει γράμμα και να μείνω χωρίς δώρο χριστουγεννιάτικα, λίγο η ρομαντική μου φύση που θέλει να διατηρήσει ένα κομμάτι παιδικότητας παντού, και (το μεγαλύτερο ποσοστό) η δεξιότητα/ κόλλημα που με τα χρόνια απέκτησα, να απαντάω γραπτώς σε ερωτήματα.