at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Κώστα Γάκη

κείμενο | κώστας γάκης */* φωτογραφίες | αρχείο κώστα */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

το πιστό μου Toyota

Η λεωφόρος Πατησίων γεμάτη αμάξια.

Ένα λευκό Toyota, παρκαρισμένο έξω από το θέατρο  Άλφα, εκεί που ο Ληναίος και η Φωτίου κρατούν, εδώ και 50 χρόνια, αναμμένο το καντηλάκι της εξέγερσης, του φωτός, της ανθρωπιάς.

Εκεί όπου ο Ληναίος και η Φωτίου, από το 2016, στηρίζουν τα όνειρα και τις κοσμοαλλακτικές δράσεις της κολλεκτίβας που ίδρυσα, της Συντροφιάς των Ονειροπόλων.
Στο καφέ του Θύμιου, στην είσοδο της στοάς, παίρνω ένα δυόσμο με μέλι, αγαπημένο ρόφημα πριν από κάθε ταξίδι μου, στη σκηνή ή στις λεωφόρους της χώρας.

Φορτώνω μαζί με τη Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου, τα σκηνικά της παράστασής, στο αμάξι που θα μας φέρει στην αγαπημένη Θεσσαλονίκη.

Το να κουβαλάς τα σκηνικά ο ίδιος, είναι μια απόλαυση που δεν περιγράφεται.

Μια τελετουργία που δεν θα άλλαζα με τίποτα, μια μυστηριακή διαδικασία.

Το “jenga” ολοκληρώθηκε. Χώρεσαν όλα.
Το τιγκάραμε το αμάξι. Κλείνω το πορτ μπαγκάζ.
Πάντα απορώ, πώς χωράει ο κόσμος όλος μιας παράστασης, μέσα στο μικρό Toyota μου.

Ανακούφιση και αίσθημα ελευθερίας.
Φορτώσαμε και φεύγουμε για Θεσσαλονίκη.

Τη Θεσσαλονίκη με τις τόσες αναμνήσεις, τις βόλτες, τις παραστάσεις,τους φίλους, τα τραγούδια, την ποίηση, την τρέλα…

Τη Θεσσαλονίκη, που από τα χρόνια της “Κατσαρίδας”, έως τα χρόνια της “Ιστορίας Χωρίς Όνομα”, με έχει τιμήσει με την αγάπη της, για το έργο μου.

Τη Θεσσαλονίκη, που εξαιτίας της καραντίνας, στερηθήκαμε Μαρία…

Φορτώσαμε. Στη θέση του οδηγού περιμένω λίγο.

Καθυστερώ την αναχώρηση, για να αποδώσω τιμές και ευγνωμοσύνη στην ιερή αυτή στιγμή που το ταξίδι ξεκινά.

Πάλι και πάλι, αυτή η μοίρα των περιπλανώμενων θεατρίνων, συναντά τη μοίρα του ρόλου που παίζω.

Επιστρέφω στην αγαπημένη μου πόλη, ερμηνεύοντας έναν “Σκύλο που
το όνομα του είναι Πιστός”.

Πιστός στη Μάνα Γη.
Πιστός στην ανθρωπιά, πιστός στον αγώνα.
Για μια ζωή έξω από τα γρανάζια του συστήματος.
Για μια ζωή έξω από το σφαγείο του κέρδους.

Στο Metropolitan Urban Theatre, σε ένα πραγματικό θεατρικό στολίδι της πόλης θα βρει καταφύγιο, το σκυλί το κυνηγημένο, το σκυλί της καταιγίδας, το σκυλί των Ανθρώπων της Γης, το σκυλί των κατατρεγμένων…

Μα πιο πολύ επιστρέφω, στη Θεσσαλονίκη της Αφροδίτης, της Μελούλας Κλόουν, του Παπά ΠΑΟΚ που φλέγομαι να γνωρίσω από κοντά.
Στη Θεσσαλονίκη της Σοφίας, του Δικτύου και της Αγίας Σωσάννας της Μερακλούς.

Η συγκίνηση τεράστια.
Το ανοιχτό παράθυρο στην Εθνική μέχρι να δακρύσουν τα μάτια.

Κι εκεί μέσα, στην βουβή έκσταση του ταξιδιού, αναδύεται απαλά, εντελώς φυσικά,
η κρύπτη του Αγίου Δημητρίου….η μεγαλόπρεπη σιωπή της Ροτόντας.

Το Αρμένικο Νεκροταφείο.
Η Αχειροποίητος με το ανέσπερο φως.

Και διψώ να επισκεφθώ και πάλι, όλα τα ιερά, (για όλους ή μονάχα για μένα) σημεία της πόλης.

  •  Ο Κώστας Γάκης διασκευάζει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν πιστό” του Λούις Σεπούλβεδα. Παρουσιάζεται στο θέατρο AΛΦΑ, στο κέντρο της Αθήνας αλλά και Θεσσαλονίκη στο Metropolitan Urban Theater, από 18 έως και 20 Φεβρουαρίου.