κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες αρχείου | λευτέρης τσινάρης + λευτέρης τσότσος */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης
κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες αρχείου | λευτέρης τσινάρης + λευτέρης τσότσος */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης
Κλακέτες είναι τα φθινόπωρα που χειμωνιάζουν. Σκοτάδι στις αίθουσες για το ταξίδι. Ταξίδι με ένα απόκομμα εισιτηρίου. Κάθε χρόνο, τα ίδια. Τα ωραία του Νοέμβρη.
Και κάπως έτσι, τα χρόνια περνάνε. Σαν χθες μαθητής τέλος γυμνασίου μπήκα στην πρώτη μου ακαταλαβίστικη ταινία που ήταν στα κινέζικα-μπέρδεψα τις αίθουσες και τις δύο πόρτες στο Λιμάνι και είδα κάτι άλλο.
Λύκειο και πήγαμε σινεμά να δούμε την μεγαλύτερη “μπαρούφα” που μπορούσαμε όλοι συμμαθητές-σκασιαρχείο από την Χημεία. “Κλάμα” και βρισίδια για τα χαμένα λεφτά στα εισιτήρια, μιας ταινίας που δεν είμασταν έτοιμοι ακόμη να καταλάβουμε.
Και έπειτα ήρθαν τα φοιτητικά τα χρόνια. Κασκόλ, τσιγάρα στην τσέπη κι ένας αναπτήρας να ανάβει ανάμεσα σε δυο και τρεις ταινίες.
Ατέλειωτα πρωινά να μπούμε τζάμπα με το πάσο, να δούμε δωρεάν τις πρώτες προβολές. Και μετά τις νύχτες τις NON-STOP ταινίες-αφιερώματα, με ζεστό τσάι και κρύες μπύρες.
Το Φεστιβάλ είναι ο γιορτινός μου Νοέμβρης. Να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια στο μπαρ του, για ένα καφέ, κουβέντες με φίλους και ανήσυχους κουλτουριάρηδες. Να κάνω γνωριμίες, να φλερτάρω με μπύρα το βράδυ, εκεί μέσα, μιλώντας για ταινίες.
Να γνωρίζω φοιτήτριες, να βολτάρουμε παρέες-άγνωστες ως χθες-γνώριμες σήμερα βάσει σινεμά, σε μπαράκια της πόλης. Να καταλήγουμε σε τουαλέτες με φιλιά, σε άγνωστα κρεβάτια το ξημέρωμα.
Φεστιβάλ είναι η ευκαιρία να συναντήσεις κράτη, κουλτούρες, ιδέες, φιλοσοφίες, άλλα χιούμορ. Στο σκοτάδι να χαθείς. Να κουρνιάσεις στο κάθισμα.
Χρόνια και Χρόνια, τώρα, φεστιβάλ είναι γλυκιά κούραση να βλέπεις. Να τρέχεις, να τσαλαπατιέσαι στην είσοδο για μια καλύτερη θέση.
Φεστιβάλ είναι η ένωση σου με την Ευρώπη. Στο ποτήρι που θα τσουγκρίσεις μαζί της το βράδυ, στο σεντόνι που θα έχεις τσαλακώσει μαζί της ως το πρωί.
Δίχως κόκκινα γυαλιά, όλα γύρω σινεμά να τα βλέπω. Ατέλειωτα τσιγάρα με θέα από το Λιμάνι στην πόλη. Σαγκριές-χαμένα όλα τα λεφτά- στο “Πέμπτο Πάτωμα”.
Φεστιβάλ είναι ένα σακίδιο που βάζεις στο κώλο και κάθεσαι στα σκαλοπάτια της αίθουσας να δεις ταινία, γιατί δεν γίνεται να φύγεις. (Εδώ και χρόνια όλα αριθμημένα-δύσκολα “μπουκάρεις”).
Φεστιβάλ είναι αληταριό Τέχνης. Να σου γαμάει τα μυαλά ο σκηνοθέτης, να ψάχνεις αν αυνανίστηκε ο σεναριογράφος, πόσο αγγούρι ήταν ο πρωταγωνιστής, πόσο λάθος το κάδρο.
Φεστιβάλ είναι το άνοιγμα του βλέμματος. Που μεγάλωσες, και χάρη σε εκείνο ενηλικιώθηκες. “Ανοιχτό Πανεπιστήμιο” είναι το Φεστιβάλ. Σε μετατοπίζει, σου χάνει τον ύπνο, σε κάνει να το συζητάς για μέρες. Πάρτυ κάθε του μέρα. Από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Να ρωτάς συντελεστές, μετά την προβολή. Να χαίρεσαι να βλέπεις ολόγυρα σου, χαμογελαστούς “αλλόκοτους” ομοίους σου.
Φεστιβάλ είναι ώρα αναμονής χαμένη μπροστά στα ταμεία του ΟΛΥΜΠΙΟΝ και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης, να τρίβεις το στόμα να φύγει το σουσάμι. Φεστιβάλ είναι φοιτητικοί έρωτες, το χέρι του ενός να ακουμπά αμαρτωλά το πόδι της άλλης. Χαμένες αγκαλιές ιδανικής υπόσχεσης έρωτα σε γενιά που θα αλλάξει το σύμπαν, με κινητήριο δύναμη το πλάνο της τελευταίας ταινίας που είδες.
Φεστιβάλ είναι καβγάδες ατέλειωτοι και πολύωροι, λες και βγάζεις κυβέρνηση ο ίδιος, για ότι είδες.
Ένα ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ, να τρέχεις κάθε πρωί να πάρεις, το πιο αγαπημένο σου free press-μια βαθμολογία να βάλεις σε ότι είδες. Η πρώτη φορά που αποφάσισες για κάτι που σε Τέχνη είδες.
Η Θεσσαλονίκη λάγνα γιορτάζει εκείνο το διάστημα, κάθε χρόνο. Με πάρτυ και φωτογραφίες, και χαρτάκια με τηλέφωνα να μπαίνουν στην κωλότσεπη, συναυλίες, μπίρι μπίρι σε παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις φωτογραφίας, ατέλειωτα “χαμουρέματα” σε σκοτεινές γωνιές της πόλης. Κάθεσαι να δεις ταινία στην αίθουσα και δίπλα σου, ο μεγαλύτερος σταρ θέλει να κάτσει στην άδεια θέση, ρωτώντας σε “περιμένεις κάποιον;”.
Νοέμβρης που ρίχνει ομίχλες πρωινές, καρέκλες βροχές και αναπάντεχες λιακάδες. Όλα σε ένα πενταωράκι στο νερό. Και σένα όλη σου η μέρα, να είναι ένα ατέλειωτο σκοτάδι αίθουσας κινηματογράφου.
Ο έρωτας στην έβδομη Τέχνη. Ο έρωτας στον έβδομο ουρανό.