at a glance
Top

Είναι κάτι Χριστούγεννα…

κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου

μυστήρια πλάσματα

Είναι κάτι Χριστούγεννα, απλή επανάληψη. Ίδιο πρόγραμμα, ίδιο μενού στο τραπέζι, ίδια παγιετέ φορέματα, ίδια διάθεση. Τα οργανώνουμε όλα, κλείνουμε κομμωτήρια, βγαίνουμε για τα δώρα -τα πιο πρωτότυπα, όπως κάθε χρόνο. Τόσο πρωτότυπα που έχουμε μαζέψει στη ντουλάπα 2-3 από το καθένα… Και περνάνε οι μέρες  και περνάνε και οι νύχτες και επιστρέφεις στη δουλειά και την ώρα που εξιστορείς τι έκανες…μάντεψε… καταλαβαίνεις ότι τα ίδια έλεγες και πέρυσι. Τα ίδια που λέει και ο συνάδελφος απέναντι. Τέτοια Χριστούγεννα περνάνε στη λήθη, δε μπορείς να ανακαλέσεις πολλές λεπτομέρειες στη μνήμη σου μετά από λίγο καιρό. Κάποια είναι σα να μην πέρασαν ποτέ, σα να μην υπήρξαν.

Είναι και κάτι άλλα Χριστούγεννα, όχι πολλά στη ζωή μας ( 4-5 τα υπολογίζω, μπορεί να πέφτω έξω) που δε μοιάζουν με τα προηγούμενα. Και σίγουρα, δε θα είναι σαν τα επόμενα. Γίνονται ορόσημα, σημεία αναφοράς. Όλα τα συγκρίνεις μαζί τους. Θυμάσαι χρονολογία, τι άρωμα είχε το σπίτι, αν είχε χιονίσει ή όχι. Θυμάσαι λεπτομέρειες, σα να ήταν χτες. Είναι εκείνα που (μας) λείπει κάποιος για πρώτη φορά από το τραπέζι. Εκείνα που δεν θα δούμε κάποιο όνομα στην οθόνη του κινητού μας που πήρε να μας πει “χρόνια πολλάαα!” -με πολλά αααα! Εκείνα που τα περνάμε πρώτη φορά μαζί με αυτόν τον “Κάποιον” που περιμέναμε καιρό. Τα πρώτα Χριστούγεννα στο σπίτι μας – στο δικό μας σπίτι. Και τα πρώτα Χριστούγεννα με ένα μικρό πλασματάκι αγκαλιά. Εντάξει, έχω και άλλες κατηγορίες στο μυαλό μου, αλλά νομίζω αυτά είναι τα πιο ξεχωριστά.

Αυτά είναι που, αν και  ίδια η συνταγή, τα μελομακάρονα έχουν άλλη γεύση. Αν και παίζουν τα ίδια τραγούδια, η ψυχή ακούει άλλες μουσικές. Τα παιδιά λένε τα κάλαντα κι εσύ τα παρατηρείς σα να’ ναι η πρώτη φορά που τα ακούς. Τα δώρα δεν έχουν πια σημασία καμιά. Ούτε τι θα φορέσεις έχει και τόση σημασία. Δε σε νοιάζει τι καιρό έχει, ούτε πού θα βγεις. Οι ευχές έχουν πρόσωπο, το συναίσθημα μορφή, το ξενύχτι όνομα.

Είναι αυτά τα Χριστούγεννα που δε μοιάζουν με άλλα. Κι ας είναι όλα ίδια, εσύ είσαι τόσο διαφορετική πια…