κείμενο | τάσος δημητρόπουλος */* φωτογραφίες | κωνσταντίνος φαμέλης + βαγγέλης πουλης + πάτροκλος σκαφιδας + kiki pap + τάσος δημητρόπουλος */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
ο Τάσος ήθελε πάντα το φως...
Και ξάφνου φως.
Από τον οριζόντιο άξονα στον κάθετο.
Ανέβαλε τα όνειρα σου, ανέλαβε το βάρος σου.
Καινούργια μέρα . Ή τουλάχιστον λιγότερο παλιά από τη χθεσινή.
Ήχοι της Αθήνας…Σκατά! Καλά ξεφορτώσου πρώτα τα δικά σου. Να σταματήσουν οι ήχοι. Τώρα. Μουσική! Αχ αυτό το γλυκό τίποτα των Velvet Underground.. Tσιγάρο και καφές. Κι άλλο τσιγάρο. Πότε θα το κόψεις; Να θυμηθείς να τους πεις πριν σε κάψουν να σου βάλουν ένα στην τσέπη. Αφού θα το έχεις κόψει θα μπορείς να κάνεις ένα. Και το που να σε πετάξουν να τους πεις αλλά έχεις ακόμη.
Ο Ήλιος σε καλεί. Σε γεμίζει ψευδαισθήσεις για την πόλη αυτή. Αχ αυτή η πόλη! Τη μισείς και κάπου κάπου, κάπως, την αγαπάς κιόλας την πουτάνα.
Related posts:
Ομάδα μπροστά
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
έχεις τρεις επιλογές
'για να απαλλαγείς από το πειρασμό, υπέκυψε'