κείμενο | δημήτρης βουτσάς */* φωτογραφίες | ανδρέας γεωργιάδης + δημήτρης βουτσάς */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
κείμενο | δημήτρης βουτσάς */* φωτογραφίες | ανδρέας γεωργιάδης + δημήτρης βουτσάς */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ο Δημήτρης αποκαλύπτει τρία πράγματα που θα βάλει στο σάκο του για να φύγει στο στούντιο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το χειμώνα. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
Σίγουρα το σημειωματάριό μου καθώς, παρότι χρησιμοποιώ κάθε μέσο τεχνολογίας, μου είναι απαραίτητη η επαφή με το χαρτί και η διαδικασία γράψε, σβήσε, μουτζούρωσε, κύκλωσε, κλπ. Εκεί μέσα υπάρχει κάθε λογής σημείωση, από σκέψεις και σχέδια για το επόμενο διάστημα, μέχρι λεπτομέρειες για πρόβες, στίχους, ραντεβού, αλλά και άλλες τύπου “SOS τελείωσε ο καφές”, υπογραμμισμένες τρείς φορές και περασμένες με έντονο χρώμα κίτρινου ή πράσινου μαρκαδόρου γιατί το ζήτημα είναι φλέγον! Το δεύτερο είναι ένα ζευγάρι ακουστικών γιατί οπωσδήποτε θα χρειαστεί, κάποια στιγμή μέσα στη μέρα, να απομονωθώ σε μια γωνιά και να ακούσω κυρίως κάποια πρόβα -που πάντα ηχογραφώ- είτε τραγούδια και μουσικές που πρέπει να μάθω για κάποια επόμενη δουλειά και μ’ αυτόν τον τρόπο καταφέρνω να αξιοποιήσω το χρόνο που συνήθως δεν έχω. Το τρίτο είναι ένα αποσμητικό για μένα ή και τον διπλανό μου (αχρείαστο να ‘ναι, χαχα)! Φυσικά, έχω κι άλλα άπειρα ψυχαναγκαστικά που κουβαλάω, αλλά θέλατε να μάθετε μόνο για τρία! Εσείς χάνετε!
[Φώτο 1] Βόλτα στην πολύ πρωινή Αθήνα. Μητροπόλεως, μετά βίας στους δρόμους κάποια αυτοκίνητα. Μου αρέσει πολύ να περπατάω το πρωί μέσα στους δρόμους της πόλης και να ανακαλύπτω νέα σημεία, που καθημερινά προσπερνάμε μέσα σε όλη αυτή την τρέλα και τους γρήγορους ρυθμούς της. Εδώ, λοιπόν, ενώ όλα ακόμα ήταν ήσυχα, μουντά και σχεδόν σκοτεινά, ξαφνικά ξεπρόβαλε ένα φως και άλλαξαν όλα! Βγήκε εκεί ψηλά, μου τράβηξε αμέσως την προσοχή και ασυνείδητα με έκανε να αλλάξω πορεία και να αρχίσω να πηγαίνω προς αυτό. Όπως, δηλαδή, και αυτό το προσωπικό φως που ψάχνει ή περιμένει κανείς να δει, που θα του δείξει ξεκάθαρα το δρόμο που θα πρέπει να βαδίσει την εκάστοτε στιγμή της ζωής του.
Ποτέ δεν είναι πάντα ίδια, αλλά θα μπορούσα να αναφέρω κάποια, στα οποία συχνά “επιστρέφω”, όπως για παράδειγμα το “Natural Blues”, που αν παρακάμψουμε τους σπαρακτικούς του στίχους, η φωνάρα του Gregory Porter και η μουσική του Moby είναι αρκετές για να σε “boostάρουν” για τη συνέχεια της μέρας, ή το “Think” της Aretha Franklin. Από την άλλη, αν θέλω να χαλαρώσω μπορεί να βάλω κάποιο ορχηστρικό του Χατζιδάκι ή και κάποιο από το ‘Deviation’ του Μίμη Νικολόπουλου, που αποτελεί άλλωστε έμπνευση και κίνητρο της μεταξύ μας συνεργασίας για την πρώτη μου ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.
Μετά από όλη αυτή την πρωτόγνωρη απομόνωση που βιώσαμε, κοινωνική και προσωπική, έχω αποφασίσει να επιστρέψω πιο κοινωνικός από ποτέ! Έχω μεγάλη ανάγκη να ξαναδώ φίλους και γνωστούς, αλλά και – ίσως για πρώτη φορά τόσο έντονα – να γνωρίσω νέους ανθρώπους. Φυσικά, πάντα τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, έχοντας όμως πλέον, απαλλαχθεί από όλες αυτές τις σκέψεις που μας φόβιζαν και έκαναν να πιστεύουμε ότι κάτι κακό θα μας συμβεί. Τα άλλα δυο είναι να προσέχω περισσότερο τη διατροφή μου αλλά και να αρχίσω και πάλι το κολύμπι, κάτι που επίσης λόγω της κατάστασης είχα αφήσει πίσω.
[Φώτο 3] Κάτι με φαγητό φυσικά! Βγάζω συνεχώς φωτογραφίες με φαγητό, όπου πάω και πριν φάω προκειμένου, αν άξιζε, να επιστρέψω. Βέβαια, τελικά, δεν επιστρέφω ποτέ γιατί πολύ απλά ζούμε και στην πιο πλούσια σε γεύσεις χώρα και εγώ σε μια ανεξάντλητων επιλογών πόλη, έχοντας τόσα ακόμα πιάτα να δοκιμάσω, που θα ήθελα ίσως και δυο ζωές! (Και κάπως έτσι, μόλις καταλάβατε τη σχέση μου με το φαγητό και το ρόλο που παίζει στη ζωή μου!).
* Ο Δημήτρης Βουτσάς παρουσιάζει τη πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά “Βλέμμα στο βυθό” με το Μίμη Νικολόπουλο, στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ της Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 13 Νοεμβρίου.