κείμενο Ι χριστίνα δαγκάκη */* φωτογραφίες | λίλα παντελίδου + ανδρομάχη μπάρδη + μάγδα δήμου + χρήστος κυριαζίδης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
ότι μας αναλογεί...
Το ξυπνητήρι χτυπάει 6.30, 7, 7 και δέκα. Σήκω, θα αργήσεις…ξύπνημα απότομο, βίαιο μα και αναπόφευκτο λες. Σαν προσγείωση στην πραγματικότητα, στον ρεαλισμό… βιαστικό περπάτημα προς το αμάξι «δεν θέλω ρεαλισμό, εγώ θέλω μαγεία» ψιθυρίζει μια άγνωστη καθώς περνάει από δίπλα σου…