Το ταξίδι μου στο φως ξεκίνησε πριν χρόνια, πολλά (δεν θα σας πω πόσα), αφορμή μια παράσταση.
Μαγεύτηκα από το φως, δεν φανταζόμουν τι θα ακολουθούσε, ξεκίνησα να το ψάχνω, οι δρόμοι μας συναπαντήθηκαν με την Ελευθερία Ντεκώ, τη σχολή θεάτρου του ΑΠΘ και κάπως έτσι μετά ο δρόμος άνοιξε.
Μια πορεία μαγική, που ούτε καν είχα φανταστεί ήρθε σαν ωραία ροή. Αρκετές συνεργασίες στην πόλη (αγαπώ αυτή την πόλη με όλα της θετικά και αρνητικά), επαφή με ωραία κείμενα αλλά πάνω από όλα με ωραίους ανθρώπους.
Όμως το πιο σπουδαίο είναι το φως, αυτό το υλικό που υφίσταται πέρα από τον κόσμο της ύλης αλλά έχει τη δύναμη να δημιουργεί εύρος συναισθημάτων και που ακόμα με μαγεύει και με συγκινεί κάθε μέρα, παρατηρώντας το. Βέβαια, το φως έχει αξία μέσα από το σκοτάδι, αγαπώ το σκοτάδι, τα σκοτάδια των ανθρώπων και τα δικά μου σκοτάδια.
Περάσαμε μια πολύ σκοτεινή περίοδο, αυτό που μας μένει είναι να βγούμε πιο δυνατοί στο φως, με αγάπη και ειλικρίνεια για τη ζωή. Μια νέα ανατολή σε εκείνη τη θάλασσα ή στο πλοίο της επιστροφής, σαν μια αχτίδα φωτός.
Ισορροπώ ανάμεσα στην τέχνη του φωτισμού στο θέατρο και μια “συμβατική” καθημερινή δουλειά, αγαπώ εξίσου και τα δύο και αφιερώνομαι με το ίδιο πάθος. Το καθένα έχει τη δική του μαγεία και μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, στο μυαλό μου και στην καθημερινότητά μου.
Όταν έρχεται η ώρα να μπω στο θέατρο, με κάποιο μαγικό τρόπο, όλα τα υπόλοιπα σβήνουν. Η δουλειά του σχεδιαστή φωτισμού έχει την ευτυχία ή τη δυσκολία των εναλλαγών χώρων και σκηνών, αλλά κάθε χώρος φέρει τη δική του ενέργεια και δυναμική.
Έτσι ήρθε στη ζωή μου το ALTE FABLON, ένας ζεστός και υπέροχος χώρος, η Εύη και ο Απόστολος πάντα εκεί, συνάντηση με φίλους, φίλους παλιούς και νέους, ένα κρασάκι ή ένας καφές, συμμαθητές οι δασκάλες μου, τώρα ήρθαν τα παιδιά για πρόβα πρέπει να ξεκινήσουμε, η σκάλα μας οδηγεί στο θέατρο. Τα φώτα σβήνουν, απλώνεται ξαφνικά μια υπέροχη ησυχία και ένα μαγευτικό σκοτάδι, και ξεκινάμε δουλειά, άγχος, στρες, πίεση, ξενύχτι, γέλια, χαρά, δημιουργία, συνεργασία, μοίρασμα.
Όλα είναι έτοιμα και σας περιμένουμε αυτή τη φορά στο Alte Fablon. Ο Απόστολος και η Εύη πάντα με ένα χαμόγελο, καλή διάθεση και πειράγματα στην υποδοχή για να σας περιποιηθούν και να σας οδηγήσουν στον κόσμο του δικού μας ή του δικού σας “Κατάθλα”.
Και μετά το τέλος της παράστασης, συζητήσεις, φίλοι, άνθρωποι που μπορεί να μην γνωριζόμαστε αλλά μας “δένει” το κοινό βίωμα της εμπειρίας του θεάτρου. Γέλια, πειράγματα, αναζητήσεις και η πιο ωραία στιγμή- αυτή όπου ξεπροβάλλουν τα όνειρα. Αγαπώ τους ανθρώπους που έχουν χιούμορ και που ονειρεύονται αθώα, ειλικρινά και αγνά όπως με δίδαξαν τα ανίψια μου
Τα υπόλοιπα, θα τα ανακαλύψετε παρατηρώντας το φως ή το σκοτάδι.
