κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
μυστήρια πλάσματα
Λίγος καιρός είχε περάσει, αλλά έμοιαζε στο μυαλό της σα να ήταν χρόνια πριν. Ή ίσως και να μην έγιναν ποτέ όλα αυτά, ίσως να ήταν ένα δυσάρεστο όνειρο. Έτσι έμοιαζε. Ήταν και πάλι μαζί, σα να μη συνέβη ποτέ τίποτα για να τους διαλύσει, σα να μη χωρίστηκαν ούτε στιγμή, σα να μην πέρασαν νύχτες και μέρες- μα κυρίως νύχτες- που δύσκολα κυλούσαν.
Σα να μην είχαν ειπωθεί λόγια βαριά, σα να μην πλήγωσε ο ένας τον άλλον ποτέ, λες και δεν ούρλιαξε ποτέ στον έρωτα να φύγει και να τους αφήσει ήσυχους πια, να ηρεμήσουν, να μη πονούν, λες και δεν όρκισε τον έρωτα να μείνει μακριά γιατί πληγώνει.