Διαβάζω πολύ.

Κάθε μέρα.

Συνήθως διαβάζω ένα μυθιστόρημα ή κάποια συλλογή διηγημάτων και παράλληλα διαβάζω και κάποια ποιητική συλλογή.

Αυτό το διάστημα διαβάζω το ‘’Ζώντες και τεθνεώτες’’ του Κωστή Παπαγιώργη.

Ένα βιβλίο που μιλάει κυρίως για τον θάνατο.

Είναι φιλοσοφικό, αλλά ο τρόπος που γράφει ο Παπαγιώργης, σε συνεπαίρνει.

Η ανθρώπινη θνητότητα είναι κάτι που με συγκλονίζει.

Το τέλος υπάρχει για όλους.

Το τέλος του χρόνου.

Το τέλος του χρόνου σου.

Ο χρόνος σου κάποτε θα τελειώσει, αλλά για τους άλλους θα  συνεχίζει να εφευρίσκεται.

Και αυτό είναι δύσκολο να το αποδεχτείς.

Ο θάνατος δεν με φοβίζει.

Με φοβίζει το γήρας.

Με φοβίζει η στασιμότητα.

Η τελευταία ποιητική συλλογή που διάβασα, ήταν τα ‘’Ασπρόμαυρα Πλάνα’’ του φίλου μου, Θανάση Πάνου.

Γυμνάζομαι τακτικά.

Μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα.

Το γυμναστήριο που πηγαίνω βρίσκεται στο Σύνταγμα.

Συνήθως πηγαίνω με τα πόδια.

Ακολουθώ πάντα την ίδια διαδρομή.

Αγίου Κωνσταντίνου και μετά Σταδίου.

Πολλές φορές, κάνω μια στάση στον Ιανό για να χαζέψω βιβλία.

Γυμνάζομαι για μιάμιση ώρα και μετά κολυμπάω.

Μου αρέσει πολύ το κολύμπι, με χαλαρώνει.

Γράφω πολύ.

Κάθε μέρα.

Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε τρία πράγματα.

Τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη, η δεύτερη ποιητική μου συλλογή ‘’Δυσανεξία στη λακτόζη’’.

Στην ζωή μου δεν πίνω γάλα, αλλά τρώω τυρί και γιαούρτι.

Λαμβάνω συχνά μηνύματα από αναγνώστες και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Η ποίηση είναι ένα δύσκολο σπορ, όπως και η ζωή.

Δουλεύω ήδη την επόμενη ποιητική μου συλλογή, μια συλλογή με διηγήματα και ένα θεατρικό έργο.

Είμαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου.

Η ‘’Δυσανεξία στη λακτόζη’’ μου πήρε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Σήμερα, με ενημέρωσε ο φίλος μου, ο Αλέξης Μάινας, ότι έχει προταθεί για το βραβείο ποίησης του περιοδικού ‘’Χάρτης’’.

Πηγαίνω στο θέατρο τακτικά.

Συνήθως, πηγαίνω μόνος.

Οι τελευταίες παραστάσεις που είδα είναι ‘’Το συνέδριο για το Ιράν’’ και το ‘’ΜΑΜΙ’’. Τέτοιες παραστάσεις με κάνουν να θυμάμαι, γιατί ήθελα, κάποτε, να γίνω ηθοποιός. Σινεμά πηγαίνω σπάνια.

Η τελευταία ταινία που είδα στο σινεμά ήταν το ‘’Μαρία’’.

Η τελευταία ταινία που είδα στο σπίτι μου ήταν το ‘’Stronger’’ .

Δεν πίνω αλκοόλ, ούτε αναψυκτικά.

Δεν καπνίζω.

Συνήθως, δεν ξενυχτάω.

Οι φίλοι μου, με φωνάζουν “παππού”.

Πριν λίγες ημέρες είχα γενέθλια.

Από εδώ και πέρα είμαι και θα είμαι πιο κοντά στα τριάντα, παρά στα είκοσι. Περίεργο συναίσθημα.

Έχω φίλους ποιητές και γιατρούς, μηχανικούς και ηθοποιούς, δικηγόρους και σερβιτόρους.

Στις τελευταίες εξετάσεις αίματος που έκανα, στην ηλικία έγραψαν κατά λάθος 34. Κάνω ψυχανάλυση έξι χρόνια.

Έχω μάθει να συγχωρώ.

Μαθαίνω ακόμα να με συγχωρώ.

* Ο Αρεταίος Μπεζάνης είναι συγγραφέας και ήδη κυκλοφορεί το δεύτερο ποιητικό του βιβλίο.