at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Αλέξανδρου Νικολαΐδη

κείμενο | αλέξανδρος νικολαΐδης */* φωτογραφίες | λευτέρης τσινάρης + κωστής χατζής */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

ένα μικρό θαύμα, κάθε ημέρα

Θεσσαλονίκη. Σεπτέμβρης, ώρα 00:40 και με την φθινοπωρινή πια διάθεση, βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Ο Σεπτέμβρης για τους ηθοποιούς και τους σκηνοθέτες είναι ένας ιδιαίτερος μήνας. Ξεκινά η θεατρική σεζόν και οι μηχανές ζεσταίνονται για να “τρέξουν” έναν δρόμο γεμάτο εμπόδια και επικίνδυνες στροφές. Ειδικά σ’αυτή την πόλη, η πίστα είναι στενή και για γερά στομάχια.

1η σκέψη, λοιπόν, με αφορμή τη λέξη “πόλη”, ΙΛΙΑΔΑ στο ΚΑΪΡΟ.

Μόλις επέστρεψα από την Αίγυπτο. Η Ιλιάδα του Ομήρου από τον Μικρό Βορρά στο 30ο Διεθνές Φεστιβάλ του Καϊρου. Ανεκτίμητης αξίας εμπειρία. Ένα πλήρως οργανωμένο φεστιβάλ με επαγγελματίες, φιλόξενους ανθρώπους και ενθουσιασμένους που φέρνουν σε επαφή καλλιτέχνες απ’όλο τον κόσμο. Η Ιλιάδα μας, το καμάρι μας, στο Εθνικό Θέατρο του Καϊρου, με δύο γεμάτες από κόσμο παραστάσεις. Και μια ολόθερμη αγκαλιά του κοινού.

Ένα διαρκές χειροκρότημα που ξεκινούσε από το τέλος της παράστασης κι έφτανε μέχρι και στο ξενοδοχείο από τις υπόλοιπες ομάδες που συμμετείχαν και είδαν τη δουλειά μας. Δικαίωση. Μ’αυτό το συναίσθημα γύρισα στην πόλη μου. Ο κόπος και η αξία της δουλειάς μας, αγκαλιάστηκε μαζικά. Πήραμε αγάπη, συνομιλήσαμε για όσα κάνουμε και όσα είμαστε. Η τέχνη ενώνει. Ας το κρατήσουμε, αυτό, αποσκευή και για την πόλη μας. Και τώρα η Ιλιάδα μας συνεχίζει ακάθεκτη για 3η χρονιά. Ταξιδεύοντας παντού.

2η σκέψη “Ο Εγωιστής Γίγαντας”

Η δεύτερη μου σκηνοθεσία αφορά το αριστούργημα του Όσκαρ Ουάιλντ. Η καινούργια παραγωγή για παιδιά από τον “Μικρό Βορρά”. Εκεί επενδύω αυτή τη στιγμή, όλη μου την ευαισθησία και το όνειρο του παιδιού που κρύβω μέσα μου. Θέλω να μιλήσω για τον θυμό που μαστίζει γύρω μας, την ενσυναίσθηση και την ενεργό πολιτότητα, που είναι το όπλο μας για να πατήσουμε στα πόδια μας, πιάνοντας από το χέρι και τον διπλανό μας. Να φύγουμε λίγο από το “εγώ” μας και να κοιτάξουμε το “εμείς”. Είναι ένα παιδί που κυοφορώ και ανυπομονώ να το μοιραστώ με τον κόσμο.

3η σκέψη “Έντα Γκάμπλερ”

Ο χειμώνας με γοητεύει. Και η αίσθηση, ότι έξω κάνει κρύο κι εγώ είμαι σε χώρο με ζεστή ατμόσφαιρα και ζεστούς ανθρώπους, με γοητεύει ακόμα περισσότερο. Ένας τέτοιος χώρος είναι το θέατρο Τ. Η “Έντα Γκάμπλερ” συνεχίζει για 2η χρονιά κι εγώ είμαι ευτυχής που θα περάσω το κρύο και τις γιορτές του Δεκέμβρη με όλη την ομάδα του Τ, και την Ιψενική μου οικογένεια που ξέρει από καλό καμαρίνι.

Βάζω τελεία στις σημειώσεις μου με μια ευχή. Ας δούμε φέτος, την κάθε μέρα, διαφορετική. Ας δώσουμε προσοχή στο θαύμα που φέρνει η κάθε μέρα. Κι ας είναι κάτι, που μέχρι χτες, μας φαινόταν ασήμαντο. Ας το δούμε αλλιώς. Γενικώς.