Πήγα και Κρήτη.
Για δουλειά ταξιδεύω μη με φάτε. Συμπτώματα, προς το παρόν δεν έχω, αλλά κάτι ψυχολογικούλια τα απέκτησα. Και είστε όπως πάντα πολύ τυχεροί, γιατί όλα τα σώψυχα μου θα τα βγάλω πάνω σας μαζί με μερικά πράγματα που έμαθα για την Κρήτη:

1. Η Κρήτη δεν είναι Ελλάδα. Η Κρήτη είναι κάτι μόνη της. Δεν ισχύουν ίδιοι κανόνες, ίδιες συμπεριφορές και ίδιος τρόπος ζωής. Ούτε καν την ίδια γλώσσα μιλάμε. Έχετε ακούσει Κρητικό να μιλάει; Έχετε καταλάβει;

2. Με Κρητικό συνεννόηση ΔΕ βγάζεις. Μπορεί να είναι καλοί άνθρωποι και να θέλουν να βοηθήσουν, αλλά μην περιμένεις να βγει άκρη. Καλύτερα να πάτε για ρακές. Κάτι ίσως βγει εκεί.

3. Ο Κρητικός είναι στον κόσμο του. Ζει μια δική του πραγματικότητα, με δικές τις ώρες και δικούς της κανόνες. Όπως προείπα, μην προσπαθήσεις να καταλάβεις. Απλά απόλαυσέ το. Επίσης, μην προσπαθήσεις να κλείσεις ραντεβού. Ακόμη κι αν κλείσεις, δε σημαίνει τίποτα απολύτως. Καλύτερα, πάρε τηλέφωνο εκείνη την ώρα που θέλεις να δεις κάποιον. Ρώτα που είναι και πάνε να τον βρεις. Μάλλον θα πίνει ρακές.

4. Το φαί είναι ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΑ ΚΑΛΟ. Το χειρότερο φαγητό εκεί είναι απλά καλό. Φαε τα πάντα. Φάε και σαλιγκάρια (χοχλιούς μπουμπουριστούς), και ανθούς γεμιστούς, και τις πίτες τους τις τηγανιτές. Γενικά, φάε. Νομίζω οι πιο ευτυχισμένες στιγμές στην Κρήτη ήταν πίσω από ένα τραπέζι.

5. Η ρακή. Το αγίασμα. Αντιλαμβάνομαι τον λόγο που αγαπούν τόσο πολύ την ρακή οι Κρητικοί και όχι μόνο. Η ρακή είναι υπέροχη και όσο κι αν πιεις την άλλη μέρα είσαι διαυγής σαν τρεχούμενο νεράκι. Αλλά, προσοχή. Υπάρχουν κάποιοι κι εδώ Θεσσαλονίκη που ισχυρίζονται πως έχουν κρητική ρακή. Ψέμματα. Αν δεν έχεις πολύ καλό κονέ, αυθεντική ρακή θα βρεις αποκλειστικά και μόνο στην Κρήτη.

6. Οι δρόμοι και οι οδηγοί είναι απαράδεκτοι. Είναι θαύμα που ζω. Πάντα θα πρέπει να δίνετε προτεραιότητα σε αμάξι με κρητικές πινακίδες γιατί εκεί είναι το χωριό τους και προτιμούν να σε πατήσουν απ’ το να σε αφήσουν να περάσεις. Οι δρόμοι κατά βάση είναι μικροί και στενοί. Αγροτόδρομοι, μπερδεμένα δίκτυα, το GPS μπορεί να σε κάνει κύκλους επι ώρες ασταμάτητα γιατί σιγά μην άφηναν οι κρητικοί να τους πει ένα μηχάνημα που θα πάνε και τι θα κάνουν. Οπότε, υπομονή. Δεν υπάρχουν κόλπα στην οδήγηση στην Κρήτη. Υπάρχει μόνο υπομονή. Αν είστε θρήσκοι κάντε και καμιά προσευχούλα…

7. Οι αποστάσεις. Ω Θεέ μου! Σ’ αυτούς τους δρόμους που προανέφερα θα φάτε πάρα πολλές ώρες για να πάτε οπουδήποτε. Η Κρήτη είναι τεράστια, δεν προλαβαίνεις να την δεις ούτε σε έναν χρόνο. Θα οδηγάτε και θα οδηγάτε αλλά, το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει γιατί θα φτάσετε…

8. Στις καλύτερες παραλίες ΕΒΕΡ. Οι παραλίες της Κρήτης, συνήθως βραχώδεις και απόκρημνες, έχουν υπέροχα νερά. Το τοπίο είναι μαγευτικό, οι αμμουδιές τεράστιες και σχεδόν όπου και να πάτε θα συναντήσετε μικρούς παραδείσους να σας περιμένουν. Έχει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κόσμο. Σας προτείνω να το ζείτε και λίγο φρι, μακριά από τις οργανωμένες, ειδικά εν μέσω πανδημίας. Όπως και να χει, όμως, θα το ζήσετε και θα ηρεμήσει η ψυχούλα σας.

9. Κάντε φίλους. Οι Κρητικοί έχουν πάρα πολύ χαβαλέ. Ειδικά οι μεγάλοι σε ηλικία, μετά από δύο τρεις ρακές, είναι άκρως απολαυστικοί. Μην περιμένετε να μιλήσετε για σοβαρά και σύγχρονα θέματα. Αναμειχθείτε και προσπαθήστε να παρακολουθήσετε την κουβέντα.

10. Κάθε περιοχή είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη. Το Ηράκλειο είναι η μεγαλύτερη πόλη κι έτσι εκεί θα σας θυμίσει περισσότερο Ελλάδα. Τα Χανιά είναι πιο γραφικά και γλυκούλικα, το Ρέθυμνο είναι σαν νησί με το κέντρο του κανονικό στολίδι. Ο Άγιος Νικόλαος έχει τα πιο ευγενικά παιδιά, έκανα και φίλους εκεί οπότε δε σηκώνω πολλά πολλά. Η Ιεράπετρα είναι πιο απλή, σαν χωριό. Ξεχωριστό και ιδιαίτερο μέρος αποτελούν τα βουνά και τα χωριά εκεί. Δεν πήγα για να μπορώ να μιλήσω. Από ιστορίες ακούω ότι το ζούνε 50 χρόνια πίσω αλλά είναι χαρούμενοι και πολύ δραστήριοι άνθρωποι.

Αυτά και άλλα πολλά που θα χαρώ να πούμε πίνοντας ρακή. Ξέρω ένα μαγαζί εδώ με καλά κονέ από Κρήτη. Να πάτε, να το ζήσετε, να προσέχετε και να μην οδηγείτε μεθυσμένοι γιατί αν είναι μια φορά επικίνδυνο εδώ, εκεί είναι πέντε.

Θα κλείσω με μαντινάδα: Όλον τον κόσμο εγύρισα, επέρασα και χάρμα. Μα σαν την Κρήτη αντίκρισα, είπα δεν ξέρω πράμα!