κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
μυστήρια πλάσματα
Κάθε φορά που το μυαλό θολώνει, που οι σκέψεις στροβιλίζονται μέσα στο κεφάλι, που η πραγματικότητα μπλέκεται με τη φαντασία, η μόνη διέξοδος είναι μια βόλτα στην πόλη.
Τη γνώρισα από τις οικογενειακές βόλτες, ως παιδί, κρατώντας σφιχτά το χέρι της μαμάς, ρουφώντας όσα μου έλεγε γι’ αυτή, κληρονομώντας από εκείνη τη λαχτάρα να τη ζήσω. Λάτρεψα την ομίχλη της, τις εκκλησιές της, τα τουρκικά σημάδια στη “στολή” της, μέσα από τη γραφή του Ιωάννου, μικρή μαθήτρια…. Περιπλανήθηκα στα στενά της, χάθηκα στις αγορές, χάζεψα τη θέα από τα τείχη της, διάβασα στο λιμάνι της, ως φοιτήτρια. Και γυναίκα πια, κάθε φορά που κάτι το μυαλό μου προσπαθεί να βασανίσει, γυρίζω εκεί. Και περπατάω.