Στο “Διάβα” του Δημήτρη Τοσίδη

Κοιτάζεις τις εικόνες: τόσο ρεαλιστικές όσο ποιητικές. Ακούς την αφήγηση: είναι οι ιστορίες των ανθρώπων, της φύσης, του φωτογράφου, της ανθρωπότητας; Είναι ένα- ένα κι όλα αυτά μαζί.

Στην παρουσίαση του βραβευμένου με το Athens Photo World 2021  project “Διάβα” στην ESP, ο Δημήτρης Τοσίδης αντίκρυ σε οικεία ή/ και άγνωστα πρόσωπα, μοιράστηκε ιστορίες από το ξεκίνημα και τη μέχρι τώρα πορεία της φωτογραφικής του περιπέτειας, που, κάπου στις αρχές του ’19, τον οδήγησαν να ακολουθεί τους τελευταίους περιηγητές κτηνοτρόφους στα βουνά της Πίνδου.

Να γίνει μέρος της καθημερινότητας τους, έως η παρουσία του εκεί, να είναι τόσο φυσική, ώστε να αποτυπώσει φωτογραφικά το “διάβα” τους. Και να μπορεί συνοδευτικά, με την παρουσίαση των εικόνων αυτών, να μας αφηγηθεί και τις ιστορίες τους.

Από το ζευγάρι που τον ενέπνευσε τον κ. Νάσο και την κ. Ελένη μέχρι τις οικογένειες των κτηνοτρόφων που ακολούθησε στην πορεία. Το διάλογο μεταξύ ενός Έλληνα κι ενός Αλβανού μετανάστη βοσκού που μιλούσαν σε μια “αυτοσχέδια” γλώσσα (μια μίξη αλβανικών, βλάχικων και ρουμανικών)κι όμως συνεννοούνταν, “καταργώντας τα σύνορα” Το βίντεο του κτηνοτρόφου που δακρύζει στη θύμηση του Σμόλικα και με το “είναι 1 Νοέμβριου, κι είναι Αύγουστος” δίνει το πιο βιωματικό και αρχέγονο σχόλιο για την κλιματική αλλαγή” όπως είπε χαρακτηριστικά ο φωτορεπόρτερ.  Τον καταλυτικό ρόλο των γυναικών στην όλη διαδικασία.

Τα μονοπάτια στο Μικρολίβαδο Γρεβενών που στενεύουν, γιατί δεν τα διασχίζουν πια πάρα ελάχιστες φορές το χρόνο οι κτηνοτρόφοι. Η φύση τα κυριαρχεί ξανά!

Μαζί με τη διαπίστωση ότι η περιηγητική κτηνοτροφία τείνει να εκλείψει ο Δημήτρης διερωτάται εάν το project του πέρα από μια τελευταία (πολύτιμη θα λέγαμε εμείς) καταγραφή μπορεί να λειτουργήσει και σαν μέρος μιας  γενικευμένης «τουριστικοποίησης» των τόπων και ανθρώπων αυτών στο βωμό των social media.

Ένα έντιμο ερώτημα που “ξεχνάει” κάνεις κοιτάζοντας ξανά τις εικόνες, η ρεαλιστικότητα και καλαισθησία των οποίων το έχει μάλλον ήδη απαντήσει.

Η παρουσίαση ολοκληρώνεται, αλλά μέσα από τις απαντήσεις του Δημήτρη στις ερωτήσεις των παρευρισκόμενων διαπιστώνουμε ότι για τον ίδιο το project είναι ενα work in progress.

Φέρνω ξανά στο νου, τα αυθόρμητα παιδικά “ουάου” που ακούγονταν στην όψη κάποιων εικόνων από 2 μικρούς θεατές, αλλά και τα πρόσωπα κάποιων άλλων όπως αντανακλούσε πάνω τους το φως του προτζέκτορα. Και νιώθω, πως το «Διάβα», έφτασε ως εμάς, για να μείνει!

O Δημήτρης Τοσίδης γεννήθηκε το 1986 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως φωτορεπόρτερ και έχει συνεργαστεί με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ANA-MPA), το European Pressphoto Agency, την περιβαλλοντική οργάνωση iSea, την Διεθνή Ομοσπονδία Αγωνιστικής Αναρρίχησης (IFSC), ενώ συνεισφέρει τακτικά στην Deutsche Welle και στο XINHUA. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και στο UDK Berlin, ενώ είναι κάτοχος του ΜΑ Crisis Journalism and Risk Communication από το Τμήμα Δημοσιογραφίας του ΑΠΘ. Επικεντρώνεται κυρίως σε πολιτικά-κοινωνικά ζητήματα, στο περιβάλλον και στον αθλητισμό. Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία για το έργο του, όπως το Migration Media Award του 2017 και του 2018, για τη δουλειά του σχετικά με την προσφυγική κρίση στα Βαλκάνια, το βραβείο της ΕΣΗΕΜ-Θ το 2018, το 2019, το 2021 και το 2022 καθώς και το βραβείο Athens Photo World 2021 για το project «Διάβα».