Χρειαζόμαστε οι άνθρωποι κάτι να μας παιδεύει. Κάτι να μη μας αφήνει σε ησυχία, να το προσέχουμε, να το φροντίζουμε, κάποιες φορές να το ορίζουμε και φυσικά να το αγαπάμε και να μας αγαπάει, όσο πιο αγνά και αμερόληπτα γίνεται.

Ειδικά στις μέρες μας, που οι άνθρωποι τείνουν να απογοητεύουν και να μη μένουν αφοσιωμένοι και πιστοί. Παντρεύονται δύσκολα, χωρίζουν εύκολα, δεν κάνουν παιδιά. Αναζητούν να γεμίσουν αυτό κενό, λοιπόν, σε άλλες μορφές σύνδεσης και σχέσης. Νομίζω, έχετε καταλάβει που πηγαίνει το πράγμα. Στον πιο πιστό φίλο του ανθρώπου: τον σκύλο. Τα κατοικίδια εν γένει, αλλά σήμερα θα μας απασχολήσει αυτή η παθογενής, πολλές φορές, σχέση σκύλου και ανθρώπου και πως αυτή μπορεί να ορίσει ολόκληρη την ζωή ενός ζευγαριού.

Η εταιρεία θεάτρου Monks, παρουσιάζει το έργου «Sylvia», του Α. R. Gurney, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαλάκου στο Θέατρο Τ. Τί γίνεται όταν ο άντρας ενός άτεκνου ζευγαριού, αποφασίζει να φέρει μια μέρα έναν σκύλο στο σπίτι και η γυναίκα του διαφωνεί; Πού μπορεί να φτάσει η αγάπη του ενός και η απέχθεια του άλλου; Και τί θα μείνει στο τέλος; Θα τα μάθετε όλα στο πάντα φιλόξενο Θέατρο Τ, σε μια έξαλλη κωμωδία με ένα γλυκόπικρο και απρόσμενο τέλος.

Του πάνε του Γιώργου Μιχαλάκου οι κωμωδίες και οι παραστάσεις που στήνει είναι- πάντα- μια ευχάριστη αλλαγή σε σχέση με τις συνήθεις δραματικές επιλογές πολλών σκηνοθετών. Η ευρηματικότητά του, οι συνεχείς «εκπλήξεις» και η παιχνιδιάρικη διάθεση, συνθέτουν μια παράσταση που δεν είναι απλώς διασκεδαστική, αλλά έχει πραγματικό καλλιτεχνικό ενδιαφέρον και απέχει από πολλές ευτελείς κωμωδίες που δεν προσδίδουν τίποτα στον θεατή, παρά ένα εύπεπτο θέαμα. Το έργο, από μόνο του, βάζει τον θεατή στην διαδικασία να προβληματιστεί για την ζωή του και τη σχέση του με τους ανθρώπους και τα κατοικίδια, καθώς, παρόλο που στο έργο υπάρχει ένας σκύλος που μιλάει, η κατάσταση που παρουσιάζεται είναι βαθιά ρεαλιστική.

Έπειτα, στην παράσταση παίζουν τέσσερεις πολύ «δουλεμένοι» ηθοποιοί, οι οποίοι «βούτηξαν» στο κείμενο και «έχτισαν» με τέχνη τις πολλές εκφάνσεις των χαρακτήρων που υπηρετούν. Οι Ανδρομάχη Μπάρδη, Γιώργος Κωνσταντίνου, Ιωάννης Καμπούρης, Σπυρέλα Γενιτσαρίδου, φαίνεται πως έχουν μελετήσει και αγαπήσει το κείμενο και πως είναι πολύ δουλεμένοι από μόνοι τους. Η Σπυρέλα Γενιτσαρίδου στον ρόλο της «Σύλβιας», της σκυλίτσας της οικογένειας, έχει δώσει –ακριβώς- τα στοιχεία που χρειάζονται σε έναν πολύ απαιτητικό ρόλο. Είναι ένας σκύλος που μιλάει και δεν αφήνει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Η κινησιολογία, ο λόγος και οι εκφράσεις της, μου θύμισαν πολύ ένα δικό μου τετράποδο ανίψι, τη Μίλη. Ένα τετράποδο που τις περισσότερες φορές σε πείθει πως είναι άνθρωπος και έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή της αδελφικής μου φίλης, κλέβοντας την καρδιά και του πιο δύσπιστου δίποδου που θα βρεθεί στο διάβα της.

Πολύ ωραία, λοιπόν, είναι στο Θέατρο Τ. Η εταιρεία θεάτρου Monks, αποτελούμενη από νέους καλλιτέχνες της πόλης, φέρνει πάντα ποιοτικό θέατρο και ενδιαφέρουσες προτάσεις και αυτήν την φορά θα σας κάνει να θέλετε να πάρετε σκύλο. Ή και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα γελάσετε πολύ και θα παρακολουθήσετε μια δουλειά που θα σας «μείνει».