Καραντίνα λοιπόν και ας επικεντρωθούμε στα θετικά, γιατί όπου υπάρχουν αρνητικά υπάρχουν και θετικά, σε όλα τα πράγματα για να υπάρξει το ένα πρέπει να υπάρχει και το άλλο, πώς θα υπήρχε η χαρά αν δεν υπήρχε και η λύπη, και ούτω καθεξής. Ξεκινάει το μένουμε σπίτι και η αλήθεια είναι πως στην αρχή ήταν πολύ περίεργο για μένα, ειδικά από την στιγμή που ήμουν όλη μέρα πάνω στο μηχανάκι για να προλάβω πρόβες, παραστάσεις, εργαστήρια, μαθήματα κλπ. Πέφτουν απότομα οι ρυθμοί και κάπως νιώθεις περίεργα. Ευτυχώς υπάρχουν πολλά βιβλία στην βιβλιοθήκη , έχω κολλητό γυμναστή και Netflix. Σε αυτές τις μέρες λοιπόν έκανα πράγματα που είχα ξεχάσει. Όπως το να διαβάσω ένα βιβλίο και να μην το διακόπτω συνέχεια γιατί τρέχει κάτι άλλο, να δω μια σειρά και να μην πρέπει να την κλείσω επειδή πρέπει να κοιμηθώ ή να τρέξω να προλάβω κάτι άλλο. Να κάνω γυμναστική και να το απολαύσω, να εκτονωθώ και να μην είμαι ήδη πτώμα πριν καν αρχίσω. Και η λίστα συνεχίζεται… να περάσω χρόνο με την οικογένεια μου και να τους ακούω να επαναλαμβάνουν την ίδια ιστορία που πιθανόν σου είπαν και εχθές για κάτι που άκουσαν ή είδαν, ή απλά να κάνεις μια συζήτηση έτσι χωρίς λόγο, να κάνουμε λίγο μουχαμπέτι, να φτάσεις να μαλώνεις για κάτι άσχετο και μετά να γελάς μέχρι δακρύων και να ξαναθυμάσαι, να ξανά ανακαλύπτεις την λέξη οικογένεια. Και φυσικά να μην παραλείψω το να βοηθήσω την μαμά στις δουλειές του σπιτιού και να την ξεκουράσω, χωρίς να νιώθει τύψεις ότι με κουράζει παραπάνω ή ότι με καθυστερεί από κάτι. Να πιω ένα καφέ με τους φίλους μου, έστω και από την κάμερα και να μην αφήνω ένα μισοτελειωμένο φλιτζάνι καφέ στην καφετέρια γιατί ο χρόνος εξόδου έληξε. Και ναι εννοείται ότι η καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων είναι έτσι, με πολύ γρήγορους ρυθμούς και σίγουρα για παρα πολλούς είναι ακόμα πιο δύσκολη το ξέρω, αλλά είπαμε πρώτον επικεντρωνόμαστε στα θετικά και δεύτερον σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που εκτιμάμε τα μικρά πράγματα.

Αυτά ήταν η θετική πλευρά των πραγμάτων όπως εγώ τα βλέπω και πιστεύω πως υπάρχουν κι άλλοι. Παρόλα αυτά, όπως είπαμε το νόμισμα έχει δυο όψεις, γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλες αυτές τις μέρες που είμαστε μέσα στο σπίτι, υπάρχουν άνθρωποι που πρέπει να είναι εκεί έξω, όπως άλλωστε και ο πατέρας μου, που ταχυδρόμος είναι ο άνθρωπος αλλά δεν παύει να πρέπει να είναι στην δουλειά του, και θα μου πείτε καλά τι μας λες τώρα, αρχικά θα σκεφτούμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές και όσους τέλος πάντων δουλεύουν στα νοσοκομεία, και θα σας πω φυσικά και πρώτα να σκεφτείτε αυτούς αλλά κρατήστε και λίγο χώρο για τους υπόλοιπους που δουλεύουν για να μας παρέχουν αυτά που χρειαζόμαστε, και είτε μας αρέσει αυτό που συμβαίνει με την απαγόρευση κλπ. είτε όχι, είτε πιστεύουμε σε όλο αυτό είτε όχι, ας φέρνουμε στο μυαλό μας όλους αυτούς τους ανθρώπους και ας προσπαθήσουμε να τους προστατέψουμε και να τους βοηθήσουμε με την συμπεριφορά μας, λέγοντας απλά μια καλημέρα, ή με ένα χαμόγελο, ένα καλή υπομονή, ή δεν ξέρω και ΄γω τι… και μετά, ας προσπαθήσουμε να το κρατήσουμε και για τις μέρες μ.Κ., όσο μπορούμε, ένα καλημέρα και ένα χαμόγελο ποτέ δεν έβλαψε κανένα, με κάτι τόσο απλό μπορεί να φτιάξετε την μέρα κάποιου και αυτός ο κάποιος να φτιάξει την μέρα κάποιου άλλου, μπορεί και όχι, αλλά πιστεύω αξίζει η προσπάθεια και που ξέρεις μια μέρα που δεν θα είσαι εσύ καλά μπορεί να βρεθεί κάποιος να σου χαμογελάσει…

• O Xρήστος Διαμαντούδης είναι ηθοποιός.