Οι σημειώσεις της Χάρις Σερδάρη

Οι σημειώσεις της Χάρις Σερδάρη

08/11/2023

κείμενο | χάρις σερδάρη */* φωτογραφίες | αρχείο χάρις */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Σε πόσους γύρους;

Να μείνω ή να φύγω; ΓΥΡΟΣ ΠΡΩΤΟΣ.

Να μείνω στη Θεσσαλονίκη ή να φύγω στην Αθήνα;

Άπειρες σκέψεις πάνω σε αυτό, για χρόνια. Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω χωρίς δεύτερη σκέψη ένα ηχηρό «να μείνω», να μπορώ εδώ να έχω ευκαιρίες και να δουλεύω αξιοπρεπώς. Η κατάσταση φυσικά απέχει πολύ από αυτό.

Όσο αφορά στο θέατρο, δυστυχώς μια παράσταση εκτός Αθήνας έχει ελάχιστες πιθανότητες προβολής. Ακόμα και αξιόλογοι καλλιτέχνες που ξεκίνησαν εκτός πρωτεύουσας, αναγκάζονται να κατέβουν στην Αθήνα, μήπως και καταφέρει «κάποιος» να τους δει, να μπουν στις περίφημες λίστες με τις «παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσεις» και στους «υποψήφιους βραβευθέντες».

Ποιός φορέας ή πρόσωπο ασχολείται σοβαρά και σταθερά με παραστάσεις και ανερχόμενους καλλιτέχνες εκτός Αθήνας; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια διαδικασία που να διευκολύνει μια τέτοιου είδους πολιτιστική αποκέντρωση; Δεν πρόκειται περί φήμης ή αναγνωρισιμότητας. Το να επικοινωνείται η δουλειά σου είναι αναγκαίο κομμάτι για να εξελιχθείς, να ζήσεις με οικονομικά βιώσιμους όρους και να προχωρήσεις σε μια επόμενη δουλειά.

Πάντως, έως τώρα, ζω ανάμεσα στις δυο πόλεις, παλεύοντας να μην εγκαταλείψω την πόλη μου και ταυτόχρονα να μην στερήσω στον εαυτό μου το δικαίωμα να αναζητήσει ευκαιρίες. Ως προς την τηλεόραση; Σκέφτομαι ότι θα ήθελα να το δοκιμάσω, αν είχα την ευκαιρία. Οι δουλειές δεν διαχωρίζονται στο μυαλό από το είδος, αλλά από το αν οι συγκεκριμένοι συνεργάτες δουλεύουν με επαγγελματισμό και φροντίδα, ή όχι.

Να μείνω ή να φύγω; ΓΥΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.

Να μείνω στην Ελλάδα ή να πάρω εισιτήριο για άλλη χώρα; Κάθε δυο μέρες συμβαίνει κάτι στη χώρα μας και λέω «τώρα πρέπει να φύγω». Να μαζέψω πράγματα και να φύγω. Είναι τρομακτικός ο τρόπος που καλύπτονται και ξεχνιούνται τα εγκλήματα που συμβαίνουν και ταυτόχρονα, είναι τρομακτική η ενημέρωση μας για αυτά από τα κυρίαρχα μέσα. Υπάρχει ένα σύστημα που -κατάφωρα πια και με μια άνευ προηγουμένου υποτίμηση της νοημοσύνης μας- καλύπτει τα προβλήματα και προχωράει ανενόχλητο. Θα ήθελα πολύ να ζήσω σε κάποια άλλη χώρα, που να αποδίδεται δικαιοσύνη και που να διασφαλίζονται τα μίνιμουμ τουλάχιστον δικαιώματα για τους πολίτες. Να μην χρειάζεται να διεκδικήσεις τα αυτονόητα. Φλερτάρω με αυτό το άλμα προς τα έξω, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κάποια καλή αφορμή.

Προς τον παρόν, με την παράσταση «Προσοχή: Eκτελούνται έργα» κάνουμε τη δική μας απόπειρα να πάμε παρακάτω. Να πάμε ένα αληθινό βήμα παρακάτω, γιατί και στη Θεσσαλονίκη κάνεις βήματα, απλώς καμιά φορά κοιτάς γύρω και βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο, και αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό. Παρατραγουδήσαμε το «κάντε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός». Να διαλέξουμε κανένα άλλο καλύτερα. Κάποιος είπε «Μαρινέλλα να πούμε» το «πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες, δεν έχουμε καιρό για άλλες ελπίδες». Ας είναι.

Το «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ» είναι η παράσταση της παράτασης, η παράσταση για την ίδια την παράταση που πλέον έχει γίνει πολιτική, βίωμα, τρόπος ζωής. Είναι ένας σαρκαστικός ύμνος στην ατέλειωτη παράταση που έχει κατακλύσει τις ζωές μας. Στην παράταση που μεταμφιέζεται σε «ανάπτυξη» και κάνει πασαρέλα. Το «ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ», η παράσταση που για μένα ξεκίνησε από το ίδιο το ερώτημα «να μείνω ή να φύγω;», εύχομαι να γίνει αφορμή για ένα «προχώρημα», για ένα «δεν αντέχω άλλο», που σαν έκρηξη θα φέρει μια κίνηση. Μια αντίσταση στη στασιμότητα ή στην ψευδαίσθηση της κινητικότητας που μας επιβάλλεται. Και ως τέτοια εύχομαι να συνεχίσει και να ταξιδέψει και σε άλλες πόλεις. Και το ερώτημα «να φύγω ή να μείνω;» να μην σκάει στο μυαλό μου σαν πληγή όταν μένω μόνη, αλλά να γίνει η αρχή μιας συζήτησης συλλογικής και να μετατραπεί στο ερώτημα «τι πρέπει να γίνει για να μείνουμε;». Οπότε, «τι έχουμε να κάνουμε;». Τρίτος Γύρος.