at a glance
Top

σε θέλω

κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου

μυστήρια πλάσματα

Σε θέλω. Πολύ. Όσο κι αν προσπάθησα να το αγνοήσω, όσο κι αν το έπνιξα, το καμούφλαρα, το γείωσα, το βλέπω πια. Και του το χρωστάω να το παραδεχτώ. Όσο κι αν σε “ξέχασα” κάποιες φορές, όσο κι αν νόμισα πως σε ξεπέρασα, όσο κι αν το εκλογίκευα κι έτρεχα μακριά σου, πάλι σε σένα γύριζα. Το νιώθω πια. Είναι το σημείο που παύω να παλεύω κι αφήνομαι. Και μου αρέσει. Και το φωνάζω αυτό το “σε θέλω”, για πρώτη φορά. Σε αυτό το σημείο είμαι.

Σε θέλω. Μόλις το κατάλαβα. Και το λέω με σιγουριά πια. Και δεν είναι από αυτά τα “σε θέλω”, που τα νιώθω πριν σε δω. Όχι. Εκεί είναι λογικό να καίγομαι, να ανυπομονώ, να μετράω τις ώρες και οι σκέψεις να με βασανίζουν. Είναι φυσιολογικό να φαντάζομαι, να περιμένω, να μην μπορώ να κοιμηθώ. Να ξυπνάω μέσα στη νύχτα και να κοιτάζω την ώρα κι εκείνη -σαδίστρια- να μην περνά. Εκείνα είναι τα “σε θέλω”,  που όταν τα στείλω μου απαντάς ” έλα, σε περιμένω…”

Ούτε από αυτά τα “σε θέλω” που νιώθω όταν φεύγεις. Φεύγεις και μου λείπεις, άρα λογικό να σε θέλω. Άλλωστε δε σε χόρτασα, ποτέ δε χορταίνεις σε δύο ώρες κάτι που θέλεις πολύ. Σε θέλω γιατί δε σε αγγίζω πια, σε είχα και μου έφυγες πάλι. Σε ζητά το σώμα μου, μα δεν είσαι εδώ, άρα είναι φυσιολογικό  που σε θέλω. Λογικό να μην κοιμάμαι, να χαμογελάω σαν παιδί, να παίζουν στο μυαλό μου οι σκηνές μας στο repeat. Αυτά είναι από τα” σε θέλω” που όταν τα στέλνω εσύ διαβάζεις “μου λείπεις…”

Το λέω πια με σιγουριά πως σε θέλω, γιατί αυτό το “σε θέλω” το νιώθω όταν σε έχω. Και αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι άτοπο. Σε έχω, πώς γίνεται να σε θέλω; Είσαι μέσα μου, δίπλα μου, κοντά μου, κι όμως σε θέλω. Με ακουμπάς, νιώθω την παρουσία σου, μυρίζω το άρωμά σου, κι όμως , θέλω ακόμα να το φωνάξω. Τρελό, μα και πιο λογικό από ποτέ. Έτσι καταλαβαίνω ότι σε θέλω. Έτσι μετράω τον έρωτα. Όταν σε έχω. Όταν είσαι εδώ και θέλω να σε ακουμπάω συνέχεια. Όταν πίνω καφέ και θέλω να είσαι δίπλα μου. Πιο κοντά, να με ακουμπάς. Όταν οδηγείς και θέλω να σε κοιτάζω. Όταν μου μιλάς και θέλω να μου τα πεις όλα. Όταν σε σφίγγω πάνω μου, κι ενώ δεν πάει άλλο, σε θέλω πιο κοντά. Όταν σου μιλάω και χαμογελάω. Έτσι μετράω τον έρωτα. Έτσι καταλαβαίνω ότι σε θέλω. Κι αυτό το “σε θέλω” δεν στο λέω ποτέ. Δεν χρειάζεται.