
κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου
μυστήρια πλάσματα
Μόλις το είδα, σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσε να είναι πιο όμορφο. Το πρόσωπό σου έμοιαζε σχεδόν τέλειο, και το “σχεδόν” το βάζω γιατί τελευταία τα αποφεύγω τα απόλυτα -όχι γιατί έχω βρει κάτι που θα άλλαζα. Ένιωθα ότι ήταν ό,τι πιο όμορφο είχα δει, σε όλη μου τη ζωή. Μέχρι που ψέλλισες το όνομά μου. Τότε κατάλαβα κι εκείνο το “σχεδόν” που αυθόρμητα είχα βάλει. Μάλλον τα χείλη σου ήθελαν κάτι μικρό -όσο τ’ όνομά μου- για να είναι ολόκληρα. Και μάλλον κι εγώ ήθελα να ακούσω εσένα να το λες, για να το συμπαθήσω. Και μετά μου άρεσε και λίγο. Και πιο μετά το αγάπησα, γιατί το λες εσύ.
Related posts:
Το μυστικό του λιούλιακα
Μια ιστορία μικρή
Μια ιστορία μικρή
Ο Τάσος Δημητρόπουλος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Στην Έκθεση Φωτογραφίας "Landscape Stories"
μια βόλτα σε έκθεση φωτογραφίας
μια βόλτα σε έκθεση φωτογραφίας
Απ’ τα σκοτάδια πρώτο φως
Μια ιστορία μικρή
Μια ιστορία μικρή
Οι σημειώσεις του Νίκου Ράμμου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές