
κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου
μυστήρια πλάσματα
Μόλις το είδα, σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσε να είναι πιο όμορφο. Το πρόσωπό σου έμοιαζε σχεδόν τέλειο, και το “σχεδόν” το βάζω γιατί τελευταία τα αποφεύγω τα απόλυτα -όχι γιατί έχω βρει κάτι που θα άλλαζα. Ένιωθα ότι ήταν ό,τι πιο όμορφο είχα δει, σε όλη μου τη ζωή. Μέχρι που ψέλλισες το όνομά μου. Τότε κατάλαβα κι εκείνο το “σχεδόν” που αυθόρμητα είχα βάλει. Μάλλον τα χείλη σου ήθελαν κάτι μικρό -όσο τ’ όνομά μου- για να είναι ολόκληρα. Και μάλλον κι εγώ ήθελα να ακούσω εσένα να το λες, για να το συμπαθήσω. Και μετά μου άρεσε και λίγο. Και πιο μετά το αγάπησα, γιατί το λες εσύ.
Related posts:
O Πάνος Αναγνωστόπουλος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
H Χαρά Τζόκα αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Ο Παναγιώτης Καρμάτης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος
μια ιστορία μικρή
μια ιστορία μικρή
Οι σημειώσεις του Κωνσταντίνου Πλεμμένου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
μιαν άνοιξη το καλοκαίρι
μυστήρια πλάσματα
μυστήρια πλάσματα