
κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου
μυστήρια πλάσματα
Μόλις το είδα, σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσε να είναι πιο όμορφο. Το πρόσωπό σου έμοιαζε σχεδόν τέλειο, και το “σχεδόν” το βάζω γιατί τελευταία τα αποφεύγω τα απόλυτα -όχι γιατί έχω βρει κάτι που θα άλλαζα. Ένιωθα ότι ήταν ό,τι πιο όμορφο είχα δει, σε όλη μου τη ζωή. Μέχρι που ψέλλισες το όνομά μου. Τότε κατάλαβα κι εκείνο το “σχεδόν” που αυθόρμητα είχα βάλει. Μάλλον τα χείλη σου ήθελαν κάτι μικρό -όσο τ’ όνομά μου- για να είναι ολόκληρα. Και μάλλον κι εγώ ήθελα να ακούσω εσένα να το λες, για να το συμπαθήσω. Και μετά μου άρεσε και λίγο. Και πιο μετά το αγάπησα, γιατί το λες εσύ.
Related posts:
Στην έκθεση του Σταύρου Κιουτσιούκη «In-Εdit cartoonized»
Μία έκθεση γεμάτη αγάπη
Μία έκθεση γεμάτη αγάπη
Η Άννα Μαρία Μπογιατζόγλου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
O Απόστολος Καμιτσάκης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Η Ασπασία Δήμου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
O Γιάννης Δάφνης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Ελλάδα 0.0