Chapter nine_

Αυτή η μέρα, είναι για εμένα, η πρώτη μου μέρα της άνοιξης. Τότε την είδα, την ένιωσα, τη μύρισα και την καλωσόρισα.

Ήταν μια αυθόρμητη σκέψη του Κοσμά και δική μου, γιατί θέλαμε να δούμε λίγο θάλασσα να χαθεί το μάτι μας και σχεδόν ειπώθηκε ταυτόχρονα. Ήταν η περίοδος που η πόλη βίωνε τον απόηχο του χειμώνα και δυσκολευόταν να αφήσει το σκοτάδι για να καλωσορίσει το φως. Το φως ταράζει, ξυπνάει και βασικά φωτίζει και σε κάνει να δεις. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο μέχρι να προσαρμοστούν τα μάτια σου αλλά κάποια στιγμή το συνηθίζεις. Έτσι και ο καιρός, εκεί που μας συνήθιζε στο φως, όλο και μια συννεφούλα, όλο μια βροχούλα έκανε την εμφάνισή της και δεν άφηνε το χειμώνα να φύγει.

Τώρα που σου γράφω, η άνοιξη είναι εδώ για τα καλά και η μέρα στο Σούνιο ήταν η καλύτερη αρχή!

Ο Κοσμάς, η φίλη μου Χριστίνα κι εγώ ξεκινήσαμε το πιο ωραίο μέχρι τότε πρωινό να πάμε στο Σούνιο. Αργήσαμε να φτάσουμε γιατί συναντήσαμε κίνηση, αλλά χαλάλι! Το τοπίο μας αποζημίωσε. Πήγαμε κατευθείαν στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου και αυτό είναι όλο κι όλο. Δεν θα σου γράψω κάτι, που δεν ξέρεις ήδη, για το Σούνιο: ότι είναι κουκλί και το μάτι σου χάνεται στον ορίζοντα.

Αυτό που θέλω περισσότερο να μοιραστώ είναι η αίσθηση που μου προκάλεσε η μέρα. Κάνε εικόνα: ήλιος, ζέστη, πράσινο φρέσκο χορτάρι παντού, τα πρώτα λουλούδια και μια θάλασσα λάδι. Βόλτα σε έναν πανέμορφο αρχαιολογικό χώρο και πολύ αναζωογονητικό λόγω τοπίου. Ο ναός του Ποσειδώνα ένας κούκλος, λαμπερός και  αγέρωχος ναός που αγναντεύει το πέλαγος. Έμεινα πολλά λεπτά να κοιτάω το ατελείωτο μπλε και να εισπνέω καθαρό πελαγίσιο αέρα. Ένιωσα τόσο χαρούμενη που στεκόμουν εκεί ψηλά, με χάιδευε το απαλό αεράκι, αγνάντευα και με έλουζε ο ήλιος!

Η μέρα φυσικά έσβησε σε ένα ταβερνάκι με θαλασσινά και μπυρίτσα, μέχρι που ο ήλιος χάθηκε για τα καλά και επιστρέψαμε στην πραγματικότητα της πόλης.

Ελπίζω αυτό το μοίρασμα, να σου έδωσε μια καλή δόση άνοιξης!