at a glance
Top

Ο άνθρωπός μου

κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου

μυστήρια πλάσματα

”Ο άνθρωπός μου”. Λέξεις μεγάλες να τις πεις. Βαριές να τις σηκώσεις. Μόλις τις ομολογήσεις, ποτέ ξανά δε νιώθεις μόνος.

Δεν είναι αυτός που κάνει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά- αυτός είναι ο έρωτάς σου.

Μήτε αυτός που νοιάζεσαι και μοιράζεσαι τα πάντα- αυτός είναι η αγάπη σου.

Τον άνθρωπό σου δε τον νοιάζεσαι μόνο- βάζεις το καλό του πιο πάνω απ’ το δικό σου. Κι ας πληγωθείς.

Ούτε σε νοιάζει να μοιραστείς τα πάντα μαζί του- του τα χαρίζεις απλόχερα. Κι ας μην πάρεις κομμάτι.

Δε θέλει μεγάλες κουβέντες αυτός. Δε χρειάζεται μεγάλες θυσίες. Το ξέρεις και το ξέρει.

Είναι αυτός που θα σου αφήσει την τελευταία μερίδα φαγητού, για να μη φύγεις νηστική για τη δουλειά. Και αυτός που θα διασχίσεις όλη την πόλη για να βρεις το παγωτό που τρώει, γιατί είναι το αγαπημένο του. Είναι αυτός που θα σε μαλώσει πρώτος που πάλι αρρώστησες, και δεν προσέχεις, κι όλο φεύγεις χωρίς ομπρέλα- μα καλά δε βλέπεις ότι θα βρέξει;- και ντύνεσαι κι ελαφριά-κουμπώσου. Κι αυτός που όταν αρρωστήσει ξενυχτάς και τον προσέχεις μη σου πάθει τίποτα, γιατί τι θα κάνεις εσύ χωρίς αυτόν; Αυτός που παίρνεις και κλαις στα δύσκολα, αλλά κι αυτός που δε ντρέπεσαι να κλάψεις για τον πιο τρελό κι αστείο σου φόβο. Κι ας γελάει.

Αυτός που νιώθεις τόσο τυχερός που τον έχεις στη ζωή σου, μα και τόσο σίγουρος ότι θα τον έχεις ό,τι κι αν συμβεί. Ακόμα κι αν ο έρωτας χαθεί, ακόμα κι αν οι δρόμοι σας χωρίσουν. Ξέρεις ότι θα είναι εκεί. Ίσως παραδίπλα, ίσως πιο μακριά. Ξέρεις πως θα βρει τον τρόπο να είναι εκεί, όπως κι εσύ γι’ αυτόν.

Αν βρεις τον άνθρωπό σου, κράτα τον, κι αν είσαι ο άνθρωπος κάποιου, μη φύγεις στα ζόρια. Κράτα του σφιχτά το χέρι, πες του τι φοβάσαι, κι εκείνος θα διώξει τα σκοτάδια μακριά. Μη τον αφήσεις στιγμή, γιατί μόλις πέσει η νύχτα, πάλι στην αγκαλιά του θα τρέξεις να χωθείς. Αφού μόνο εκεί ηρεμείς. Αφού μόνο εκεί δε φοβάσαι.