12. Όταν ο κ. Νίκος που του πήραμε συνέντευξη και μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία του, ήρθε δακρυσμένος στα καμαρίνια και μας αγκάλιασε.
13. Όταν αποφασίσαμε να παίξουμε παραμονή των εκλογών στην ΒΙΟ.ΜΕ.
14. Όταν παίξαμε στην ΒΙΟ.ΜΕ. Εμείς σε αυτό τον χώρο, να μιλάμε για την επίδραση της πολιτικής στις ζωές μας, να αφηγούμαστε ιστορίες ανθρώπων που εκτελέστηκαν, να στηρίζουμε και να στηριζόμαστε, με διακόσιους ανθρώπους από κάτω που ήρθαν μέχρι εκεί για να μας δουν.
15. Όταν μπήκε στην ομάδα ο Βασίλης Μπόγδανος.
16. Όταν έπρεπε τα παιδιά να του εξηγήσουν την παράσταση από την αρχή ως το τέλος σε πέντε λεπτά. Είχε τρομερή πλάκα. Νομίζω δεν κατάλαβε τίποτα.
17. Όταν η ομάδα αγάπησε το Βασίλη και ο Βασίλης αγάπησε την ομάδα.
18. Όταν βγήκαμε εγώ και η Σοφία, να μοιράσουμε flyer από τραπέζι σε τραπέζι στη Θεσσαλονίκη, επειδή είχαμε αγχωθεί ότι δεν θα έρθει κανείς.
19. Όταν μείναμε με το αμάξι της Σοφίας, στη μέση της Εγνατίας Οδού, και καλέσαμε την οδική βοήθεια. Εν τέλει πήγαμε Λάρισα – Θεσσαλονίκη με ταξί. Ήταν μια ακόμα σπουδή στην αναμονή.
20. Όταν αντικρίσαμε το πρώτο sold out στο Αυλαία.
21. Όταν τα γενέθλια μας, πέφτουν πάντα πάνω σε παραστάσεις ή γενικές.
22. Όταν κάνουμε παρατηρήσεις πριν από κάθε παράσταση όλοι μαζί και καιγόμαστε να τη βελτιώσουμε. Το άγχος κάθε μα κάθε φορά. Να είμαστε εκεί, συνδεδεμένοι με το θέμα μας, ρυθμικοί, δυνατοί, ακριβείς, στοχευμένοι.
23. Όταν ο Λιόλιος, αναλαμβάνει ένα μυστικιστικό, πρωτότυπο, avant-garde ζέσταμα στα υπόγεια του Αυλαία.
24. Όταν κοιτάω τον κόσμο που έρχεται, και δεν το πιστεύω ότι είμαστε εμείς που τον φέρνουμε.
25. Όταν κάνουμε μία ολόκληρη ώρα να κρεμάσουμε το μοναδικό σκηνικό μας, την πινακίδα, και παλεύουμε να είναι ίσια, εκατοστό εκατοστό.
26. Όταν έρχεται κόσμος συγκινημένος και μας λέει «επιτέλους κάποιος μίλησε για αυτό που ζούμε εδώ»
27. Όταν, το Δεκέμβριο, ιδρύσαμε επίσημα τη δική μας θεατρική εταιρεία.
Εγώ, η Σοφία και η Χάρις να τρέχουμε κάθε μέρα σε λογιστές, εφορείες, τράπεζες. Πάρα πολύ αγώνας – πολύ τρέξιμο. Χιλιάδες πράγματα που δεν γνωρίζουμε και πρέπει να μάθουμε.
28. Όταν εκτυπώσαμε το πρώτο μας εισιτήριο με την επωνυμία «ΤΡΟΧΙΕΣ».
29. Όταν οργανώσαμε εξ ολοκλήρου – οργανωτικά, νομικά, λογιστικά, εισιτήρια, ταμείο, ταξιθεσία, επικοινωνία – την πρώτη μας παράσταση, στην Πάτρα, και κοιταχτήκαμε με τη Χάρις και βάλαμε τα κλάματα και λέγαμε η μία στην άλλη «τα καταφέραμε».
30. Όταν βρίσκαμε υπέροχες φιλοξενίες από ανθρώπους στις πόλεις που πηγαίναμε.
31. Όταν μαγειρέψαμε όλοι μαζί στην περιοδεία μακαρόνια με πέστο και ντοματίνια και φάγαμε σαν οικογένεια.
32. Όταν γνωρίζουμε νέους ανθρώπους μέσω της δουλειάς μας, καινούργιους συνεργάτες, κόσμο που διατίθεται να συζητήσει πάνω στην παράσταση και στα θέματα που αυτή ανοίγει.
33. Όταν μας στέλνουν μηνύματα θεατές, και τα διαβάζουμε δυνατά μεταξύ μας στο τέλος της παράστασης.
34. Όταν συναντάμε ανθρώπους που έρχονται δεύτερη και τρίτη φορά.