“Δεν θεωρώ ότι η κατάσταση της ζωής που βιώνουμε είναι και τόσο απελπιστικά δύσκολη. Είναι μια πιο δύσκολη εποχή με πολλούς κρυφούς κινδύνους. Αλλά είναι ζωή. Είναι ανάσα. Δεν φοβάμαι ως γυναίκα. Και μπορώ να σου πω ότι δεν φοβάμαι κι ως μάνα. Έχω δύο παιδιά που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, τους έχω πει πράγματα, δίχως να τα τρομοκρατώ. Ούτε να τα κάνω φοβικά θέλω, όπως πολλοί άνθρωποι είναι στις μέρες μας. Διαφορετικά, θα έχω μεγαλώσει δυο παιδιά δυστυχισμένα. Δεν φοβίζω κανέναν άνθρωπο στο ενδεχόμενο να συμβεί κάτι κακό, που κι αν συμβεί-κι αν δεν το θέλω- ζωή είναι”…Η Μυρτώ Αλικάκη στο rejected…

rejected: Το ψέμα, καμιά φορά, είναι η πιο σωσίβια αλήθεια μας;

Μ.A.: Καλώς ή κακώς, πολλές φορές, το ψέμα είναι αναπόφευκτο. ‘Η απόκρυψη της αλήθειας’ δεν είναι καλύτερο να λέγεται, παρά η λέξη’ ψέμα’; Προτιμώ “να κρύβω την αλήθεια”, από το να “λέω ένα ψέμα”. Αλήθειες που δεν λέγονται ή δεν έχουν νόημα να ειπωθούν, μήπως καλό είναι να αποκρύπτονται; Καθένας το κρίνει για τον εαυτό του. Δεν είναι μια γενική αλήθεια.

rejected: Η αλήθεια πονάει αρκετές φορές. Οι άνθρωποι είναι πάντα έτοιμοι να ακούσουν την αλήθεια μας;

Μ.A.: Οι άνθρωποι ποτέ δεν είναι έτοιμοι για μια μεγάλη αλήθεια. Πάντα, όμως υπάρχουν εκείνες οι αλήθειες που πονάνε τους άλλους. Και δεν ανήκω σε αυτούς που θέλουν να πληγώσουν τους άλλους. Αλλά είναι εκείνο το πρέπει μιας αλήθειας που πρέπει να ειπωθεί. Πως είναι να λεχθεί μια αλήθεια, για να ξεκολλήσει κάτι από μια πλασματική συνθήκη. Για να προχωρήσουμε στη ζωή, για να καταλάβουμε τις πιο βαθιές ουσίες της καθημερινότητάς μας, πρέπει να ακούμε την αλήθεια μας. Και ας μας πονάει. Βοηθάει στο παραπέρα.

rejected: Υπάρχουν αλήθειες που μπορούν και να μη λέγονται; Μια απιστία μόνο του κορμιού;

Μ.A.: Ένα τυχαίο περιστατικό μιας απιστίας, σε μια μακροχρόνια σχέση ενός ζευγαριού, που σωστά λειτουργεί, γιατί να ειπωθεί;

rejected: Η απιστία του σώματος, είναι τελικά, αμάρτημα; Μήπως η απιστία του πνεύματος, απέναντι στον άλλον κι όχι μια ολιγόλεπτη σωματική επαφή είναι πιο οδυνηρή; Και στην τελική, ποιος ορίζει, την πίστη και γιατί;

Μ.A.: Δυο σώματα που βρέθηκαν ένα βράδυ μαζί, δεν σημαίνει σώνει και ντε, ότι ακυρώνουν ότι ζούνε για χρόνια σε πίστη που έδωσαν οι ίδιοι σε άλλους. Γενικά, συμφωνώ με την άποψή σου. Παρόλα αυτά, όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, ακόμα και στην ιδέα ότι βρέθηκε σωματικά με κάποιον άλλον, μπορεί να είναι φοβερά οδυνηρή. Εσένα, Γιώργο, δεν ανέβηκε ποτέ το αίμα στο κεφάλι σου, από ζήλια; Και το σώμα είναι απιστία, αλλά μπορεί και να μην έχει τόση σημασία, όση του δίνουμε. Αυτό μετράει σε μένα. Η διάσταση που του δίνουμε. Οπωσδήποτε κάποιος, οφείλει να ιεραρχεί τα πράγματα. Τι είναι πιο σημαντικό; Να μείνεις με τον άνθρωπο που αγαπάς ή να βουτηχτείς στο να πεις μια απιστία σου; Αν θες να χωρίσεις, βρες άλλο τρόπο να το πεις. Μη δώσεις το δικαίωμα για έναν πόνο, που δεν έχει λόγο. Βλέπω τον κόσμο με ένα σχετικό τρόπο. Δεν έχω μία άποψη και λέω πως ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Προφανώς κι έχω τις απόψεις μου, μα δέχομαι και τις ειδικές περιπτώσεις. Αποδέχομαι τις εξαιρέσεις στη ζωή μου. Είναι προσωπικό το πώς αξιολογείς μία κατάσταση και αναλόγως πράττεις.

rejected: Στο δικό σου “σύμπαν”, οι δικές σου αλήθειες, όπως εσύ τις ενστερνίζεσαι ήταν εύκολα αποδεκτές και από τους υπόλοιπους;

Μ.A.: Αυτό που πρεσβεύεις, αυτό που νιώθεις δεν είναι εύκολο οι άλλοι να το κατανοήσουν. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί πλήρως να μας κατανοήσει. Είναι διαφορετικός ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, για να τον μεταφέρουμε με λέξεις σε κάποιον άλλο. Απλά, πιστεύω, ότι υπάρχουν λίγοι άνθρωποι στη ζωή μας, ελάχιστοι ίσως, που κι αυτοί με το ασυνείδητό τους μας αισθάνονται. Γεννηθήκαμε σε αυτή τη ζωή, για να έχουμε μια ψυχική συγγένεια με 2-3 άτομα. Αυτοί μας καταλαβαίνουν, κι εμείς νιώθουμε απόλυτα αυτούς.

rejected: Αυτό εκπορεύεται από την αγάπη;

Μ.A.: Η ψυχική συγγένεια των ανθρώπων εκπορεύεται, αδιαμφισβήτητα, από την αγάπη. Και δεν μιλάω μόνο για την ερωτική αγάπη. Είναι και αυτή η φιλική αγάπη. Ξέρω ανθρώπους που έχουν 2-3 άτομα στη ζωή τους και δεν ντρέπονται να τα πούνε όλα. Ακόμα και την χειρότερη σκέψη τους. Ακόμη και την χειρότερη πράξη. Πολύ δύσκολο. Αλλά, ας πούμε, νομίζω πως κάτι τέτοιο το ΄χω καταφέρει στη ζωή μου.

rejected: Ίσως η φιλία είναι πιο δυνατή και από μια ερωτική σχέση;

Μ.A.: Η φιλία δεν κινδυνεύει όπως η ερωτική αγάπη. Έχει γερές βάσεις και θεμέλια στο χρόνο.

rejected: Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ξεκινάνε από ένα κατά συνθήκη ψέμα; Ακόμα και ο ίδιος ο έρωτας, δεν ξεκινάει σαν ένα θέατρο;

Μ.A.: Ο έρωτας πάντα ξεκινάει σαν ένα θέατρο. Στην αρχή του έρωτα παρουσιάζουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Αλλά και ο κακός μας εαυτός, όπως και ο καλός, ο αληθινός μας είναι. Μπορεί να μην είναι το όλον, αλλά πιστεύω ότι οι άλλοι βγάζουν τον εαυτό μας. Υπάρχουν άνθρωποι που μας βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μας. Και το κάνουν για πολύ καιρό. Η ουσία είναι να αγαπήσεις τον δικό σου κακό εαυτό. Και το καλύτερο από όλα, να αγαπήσεις, να αποδεχτείς την κακή πλευρά του άλλου. Σου έχει τύχει, ποτέ αυτό; Δεν είμαστε μόνο ιδανικοί, ορθοί, τέλειοι… έχουμε και ένα σκοτάδι που κουβαλάμε. Αν καταφέρεις να αποδεχτείς και να αγαπήσεις το σκοτάδι του άλλου, έχεις περάσει πολύ ψηλά, σε αυτή τη ζωή. Εκεί, θαρρώ, κρύβεται η ουσία.

rejected: Η “Αναστασία” μια τόσο έντονη τηλεοπτική επιτυχία, ήταν δύσκολο να της πας κόντρα στο επόμενο βήμα;

Μ.A.: Μετά την “Αναστασία” έπρεπε να πάω κόντρα στο κύμα. Αυτό έπραξα. Και νομίζω καλά έκανα. Δεν εγκλωβίστηκα σε κλισέ κι σε ό,τι οι άλλοι περίμεναν από μένα. Ακολούθησα το δικό μου δρόμο. Και δεν το μετανιώνω.

rejected: Και το τίμημα; Χαμένα πολλά λεφτά; Δεν θα μπορούσαν όλα αυτά τα χρόνια, οι πλατείες των θεάτρων να γεμίζουν με πολλές “Αναστασίες”;

Μ.A.: Ναι, ο.κ.! Μπορεί και να μην είναι πολύ καλό αυτό που θα πω… δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου υλιστή. Πιο πολύ με ενδιαφέρουν τα εσωτερικά πράγματα. Με νοιάζει η επιβίωση και να περνάω καλά όσο αυτό είναι εφικτό. Δεν πίστεψα ότι τα λεφτά και η δόξα θα με κάνουν ευτυχισμένη, αν μέσα μου δεν νιώθω βαθιά ικανοποιημένη. Θα μπορούσα να είχα βγάλει περισσότερα λεφτά, αλλά αυτή είμαι και έκανα ό,τι ένιωθα. Είναι προτιμότερο να κοιμάσαι ήσυχος τη νύχτα, ικανοποιημένος σε αυτά που θέλεις να κάνεις στην Τέχνη που πιστεύεις. Και ο κόσμος όλα τα καταλαβαίνει. Το στίγμα σου το δίνεις…

rejected: Αυτό το καλοκαίρι, πρώτη φορά, κάνεις περιοδεία πανελλαδικά, με το θεατρικό έργο “Ψέμα”. Κάθε μέρα και άλλη πόλη, δεν είναι δύσκολο το καλοκαίρι;

Μ.A.: Δεν το έχω ξανακάνει και μου αρέσει πολύ που γυρίζω την Ελλάδα. Πηγαίνω και σε μέρη που δεν ξαναπήγα. Το κοινό είναι ανοιχτό. Εξίσου της Αθήνας, με την υπόλοιπη Ελλάδα-δεν διαφέρει σε κάτι το κοινό. Και απολαμβάνω την περιοδεία.

rejected: Τα σχέδιά σου, για το χειμώνα;

Μ.A.: Θα συνεχίσουμε στο “Μικρό Παλλάς” τις παραστάσεις από το “Ψέμα”, μέχρι τα Χριστούγεννα. Θα επαναληφθούν οι “Γυναίκες” στο “Γυάλινο Μουσικό Θέατρο”, με την Φωτεινή Βελεσιώτου και την Αναστασία Μουτσάτσου, για περίπου ένα μήνα, από μέσα Οκτώβρη. Ενώ, τηλεοπτικά θα βρίσκομαι στον “Alpha”, στη νέα σειρά της Βάνας Δημητρίου και του Ανδρέα Γεωργίου, το “Τατουάζ”.

rejected: Από το θέατρο Τέχνης που σπούδασες, ποιος δάσκαλος σας καθόρισε;

Μ.A.: Στο θέατρο Τέχνης έμαθα ότι το θέατρο θέλει πολύ δουλειά. Είναι εκείνη η περίφημη φράση του Κουν, ότι “κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας”. Το θέατρο είναι μια ομάδα, δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές. Για μένα, σημαντικός υπήρξε ως στήριξη ο Μίμης Κουγιουμτζής. Ο Μίμης, μετά την “Αναστασία”, με κράτησε στο θέατρο όταν του το ζήτησα, κι αυτή ήταν μια δύσκολη περίπτωση. Ο Μίμης Κουγιουμτζής με κράτησε σε αυτό το θέατρο. Και έτσι με βοήθησε πολύ να ισορροπήσω.