at a glance
Top

Οι σημειώσεις της Γιώτας Νέγκα

κείμενο | γιώτα νέγκα */* φωτογραφίες | dimitrios chonos */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου

Της Άνοιξης Αγάπη

“Τί έφτασα να κάνω για έναν έρωτα, με αιτία και αφορμή ένα τραγούδι; Ότι έχουμε κάνει όλοι μας, για έναν έρωτα με “όχημα” ένα τραγούδι. Την πλήρη και απόλυτη ανατροπή.” 
Τα τραγούδια που λες και μαζί τους πονάω. Άλλων είναι ζωές, αλλά αυτά αγαπάω. Δυο νύχτες στη Θεσσαλονίκη. Απρίλης που μπήκε και φέρνει μελωδία σαν ανοιξιάτικο βάλσαμο. Και η Γιώτα Νέγκα με χαρτί και μολύβι…
“Αφορμή για το φετινό πρόγραμμα ήταν το πρώτο τραγούδι που έμαθα να τραγουδώ σαν παιδί. Έτσι, λοιπόν, έφτιαξα μια διαδρομή από το “Κάπου Νυχτώνει” μέχρι το πιο πρόσφατο “Τα Τραγούδια που λες”. Ανάμεσα τους έχουν μπει τραγούδια της προσωπικής μου δισκογραφίας, λαϊκά τραγούδια , αλλά και τραγούδια που πάντα ήθελα να πω και δεν το είχα καταφέρει μέχρι σήμερα. Αναμενόμενα και μη…..Αυτό με κάνει να αισθάνομαι “ολόκληρη” και μου φέρνει μεγάλη χαρά και ισορροπία”.
Ευδιάθετη, σε έναν Απρίλη που θα μας κάνει να αντέξουμε με ήλιους, μελωδίες και αγκαλιές. Την εποχή της άνθισης που η μέρα δεν τελειώνει γοργά και η νύχτα σε κολάζει να την ζήσεις. Στο χρόνο, άραγε τί αντέχει; Τα τραγούδια που λες, και γράφονται σε ενεστώτα χρόνο; Ή “από τα παλιά ξεδιψάμε και ζούμε…με χθεσινό φιλί”;

“Φυσικά και υπάρχει ελληνικό τραγούδι σήμερα. Αρκετά σύγχρονα τραγούδια έχουν αποδείξει ό,τι αντέχουν στον χρόνο. Η μνήμη είναι πολύ σημαντική. Το χτες και το σήμερα μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά . Μας ξεδιψούν και τα δυο και μας πηγαίνουν στο αύριο. Το τραγούδι είναι σαν την ανάσα μου. Αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης μου που δίνει την ευκαιρία να εκφράσω βαθιά μου συναισθήματα, σκέψεις , απόψεις, χαρές και λύπες”.
 
“Το τραγούδι για μένα είναι ένα ταλέντο που χρειάζεται δουλειά. Η τεχνική έρχεται για να μπορέσει αυτό το ταλέντο να εκφραστεί με τον καλύτερο τρόπο, όπως του αξίζει. Ο δημιουργός έχει ήδη “φυτέψει” το συναίσθημα και ρόλος του ερμηνευτή είναι να του δώσει απλά το χώμα και να το ποτίσει για να ανθίσει. Να  γίνει το μέσο για να φτάσει όλο αυτό στον ακροατή. Μια καλή ερμηνεία, λοιπόν, είναι αυτή που έχει το ταλέντο την τεχνική και το συναίσθημα στις σωστές δόσεις, χωρίς να “καπελώνει” το ένα το άλλο.
Αν έχω θλίψη όταν τελειώνει ένα live; Ανακούφιση και χαρά νιώθω και όχι θλίψη, όταν τελειώνει ένα live. Μετά από κάθε παράσταση έχω εκφραστεί και έχει βγει από μέσα μου ότι έχω ανάγκη να βγάλω και έτσι ισορροπώ πάλι. Δεν έχει καμία σχέση με το άδειασμα που σε αφήνει κενό. Έχει μια ….ησυχία”.
“Η αλήθεια είναι ότι μετά από την παράσταση “ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ” που σκηνοθέτησε ο Θέμης Μουμουλίδης και συμμετείχα, μαγεύτηκα από το θέατρο. Ναι, νομίζω, πως θα με ενδιέφερε να το γνωρίσω περισσότερο το “καθαρόαιμο” θέατρο,  γιατί νιώθω πως το θέατρο και το τραγούδι έχουν πολλά κοινά στην έκφραση τους”.
 
“Τί με βγάζει εκτός εαυτού, σε όλα αυτά τα δύσκολα που ζούμε; Ότι ακόμα σε κάποιες περιπτώσεις φερόμαστε σαν να είμαστε μόνοι στον κόσμο , σαν να μην υπάρχει ο διπλανός μας. Στα τόσα πολιτικοκοινωνικά δεινά που ζούμε, έκανε λάθη ο “τελευταίος εαυτός” μας.  Δώσαμε πολύ μεγάλη σημασία στο πως φαινόμαστε παρά στο πως αισθανόμαστε και το ποιοι είμαστε. Είδα κάτι όμορφο και “βραχήκαν” λιγάκι από χαρά τα μάτια μου, τελευταία. Είδα έναν άνθρωπο να βοηθάει τον συνάνθρωπο του, χωρίς να είναι υποχρεωμένος”…

“Μετά τη 1 και 8 Απρίλη στο ΜΥΛΟ στη Θεσσαλονίκη, έχω να κάνω ένα ταξίδι στον Καναδά μετά το Πάσχα , και παραστάσεις τον Μάιο σε Κύπρο και Κρήτη. Το καλοκαίρι μου θα ξεκινήσει με μια συναυλία στην ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ και θα συνεχιστεί με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα“.Η πορεία μου στο τραγούδι είναι σαν μια “ευθεία γραμμή”. Το επεδίωξα όπως το λες, Γιώργο…πορεία δίχως παρεκτροπές, πρόσκαιρες επιτυχίες, πυροτεχνήματα δηλώσεων. Το τίμημα που πληρώνεις; Αν είναι αδρό;  Όλα στην ζωή έχουν το τίμημα τους. Από την στιγμή που κάνεις μια επιλογή ξέρεις και το τίμημα. Απλά, μου αρέσει περισσότερο να βηματίζω παρά να τρέχω. Τα ΄χω βάλει κάτω τελευταία και καταπολεμώ ένα μειονέκτημα στο οποίο θέλω και θα γίνω καλύτερη. Να λέω αυτό που θέλω και αισθάνομαι, ακριβώς την στιγμή που το αισθάνομαι και όχι κατόπιν εορτής”.

“Θα μπορούσα αν θες να έχω δυο καρδιές. Μία για να σπάει και άλλη για να νικάει”.

        Όταν τραγουδάω αυτό το δίστιχο, το αφιερώνω στην μητέρα μου.

Στο φινάλε του κειμένου, μια ερώτηση μόνο “με τα μάτια κλειστά”…”Κανείς δεν θα μπορέσει μου ΄χες πει, ποτέ να με αγαπήσει όσο εσύ”…η αγάπη τελικά είναι το τραγούδι που πάντα θα μας λέει κάποιος άλλος;

“Η αγάπη είναι ένα τραγούδι που δεν έχει σημασία ποιος το λέει, αλλά πως το λέει“…