Αν η μελαγχολία είχε ήχο… θα ήταν εκείνο το σόλο βιολιού που μ’ έμαθες ν’ ακούω ένα πληγωμένο από χρόνο, πρωινό. Αν η μελαγχολία είχε χρώμα… θα ήταν εκείνο το παγωμένο κύμα ενός καλοκαιριού, που έπνιξε την ελπίδα πριν καν σχηματιστεί και αφήσει τα σημάδια της στην άμμο… Αν η μελαγχολία είχε ομορφιά θα κρεμόταν απ’την άκρη των χειλιών σου..και θα αυτοκτονούσε καθώς θα αντίκριζε τα μάτια σου…