Αγάπη είναι όταν σε προσέχει, όταν σε φροντίζει, όταν σε νοιάζεται.

Όταν σέβεται το σώμα σου, όταν σέβεται την ψυχή σου.

Όταν βρίσκει λόγους να χαμογελάς, κι όταν σε παρηγορεί αν κλαις για άλλους λόγους.

Αγάπη είναι να προσπαθεί να φτιάξει τις σχέσεις σου με την οικογένειά σου, με τους φίλους σου, με τις παρέες, με τους συναδέλφους σου -κι ας είχαν άδικο- αλλά κι όταν θέλει να περνάς χρόνο μαζί τους.

Όταν σε ενθαρρύνει για τα όνειρά σου, κι ας μη συμφωνεί πάντα.

Σ΄ αγαπάει όταν αγαπάει τις ατέλειές σου, όταν μιλάει γλυκά για αυτές και σε κάνει να νιώθεις πιο όμορφη.

Όταν τα λόγια του χαϊδεύουν τα αυτιά σου και τα χέρια του τα μαλλιά σου.

Όταν οι μόνες συγγνώμες που ακούς, είναι για τα πραγματικά ασήμαντα και όταν δε ντρέπεσαι που τον συγχώρησες.

Όταν δε χρειάζεται να κρύψεις την αλήθεια από κανέναν, ούτε καν από τον εαυτό σου.

Όταν κοιμάσαι ήρεμη και όταν οι εφιάλτες είναι μόνο στον ύπνο σου, όχι όταν ξυπνάς.

Όταν το σπίτι σου σε ξεκουράζει και εκεί θες να γυρνάς.

Όταν οι τύψεις, ο φόβος, η εξάρτηση, οι ενοχές, ο χειρισμός  δεν έχουν θέση εκεί.

Όλα τα άλλα, να το θυμάσαι, δεν είναι αγάπη.

Κι ας προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο.

Κι αν δεν αγαπιέσαι κοριτσάκι, να φεύγεις.

Να μιλάς και αμέσως  να φεύγεις.

Γιατί δεν θα είμαι πάντα εγώ εκεί να σε προσέχω, και πρέπει να είμαι σίγουρη ότι θα ξέρεις να το κάνεις εσύ.

Να προσέχεις, κοριτσάκι. Και να αγαπιέσαι. Αλλιώς, να φεύγεις.