Όταν το φεγγάρι ξεπροβάλλει, τα πλάσματα της νύχτας διψούν για αίμα. Κι εκεί ψηλά στα Καρπάθια, σε έναν σκοτεινό πύργο, ζει εδώ και αιώνες, ένας κόμης που πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, όταν έχασε την αγαπημένη του. Φήμες λένε, πως τρέφεται με αίμα, πως δεν μπορείς να τον δεις μέσα από καθρέφτη και πως μπορεί να μετατραπεί σε νυχτερίδες και καπνό. Όσοι μπήκαν μέσα στον πύργο του, δε βγήκαν ποτέ. Η τουλάχιστον δεν ήταν ποτέ ξανά οι ίδιοι. Το όνομά του Δράκουλας. Όταν δεν τρέφεται με αίμα, γερνάει. Όταν τραφεί γίνεται νέος ξανά. Γιατί «το αίμα είναι ζωή». Εγώ τον είδα μπροστά μου μια νύχτα. Μαζί με τις νύμφες του σκότους. Να γυρεύει και πάλι για ζωή. Να ξεδιψά με αίμα.

Οι Triple Τhreat Productions, παρουσιάζουν το κλασσικό έργο του Bram Stoker, σε διασκευή Λευτέρη Κωνσταντίνου και σκηνοθεσία Άγγελου Κουρέπη στο σινεθέατρο Αθήναιον. Μια παραγωγή που στάζει αίμα με έναν πολυπληθή θίασο. Ένα πολυθέαμα στο οποίο μπλέκονται πολλές τέχνες μαζί και παρουσιάζουν μια ιστορία που δεν έχει ξαναπαιχτεί στην Θεσσαλονίκη. Εξαιρετική είναι η μουσική του Δημήτρη Τσεσμελόγλου, που ανατριχιάζει και βάζει τον θεατή σε συνθήκη μαύρου παραμυθιού. Έτσι κι αλλιώς, η ιστορία έχει στοιχεία ταινίας τρόμου. Υπάρχει μια τελική δικαίωση, η οποία έρχεται έπειτα από πολύ αίμα με τον πιο πικρό τρόπο.

Ο χορός αποτελεί σημαντικό στοιχείο της παράστασης και βοηθά την απόκοσμη αίσθηση της ιστορίας. Την ίδια λειτουργία έχει και το σκηνικό, το οποίο δημιούργησε η παραγωγή, το οποίο αποτελείται από πολλά κόκκινα τραπέζια που δημιουργούν σκηνικούς χώρους και «εξαφανίζουν» ή «εμφανίζουν» πρόσωπα της ιστορίας.

Νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί και μια ομάδα που μας έχει συνηθίσει σε υπερπαραγωγές και πολυθέαματα, παρουσιάζει μια τολμηρή παράσταση με μεράκι και τολμηρές εικόνες.