at a glance
Top

H Ασπασία Μπατατόλη αυτοσκανάρεται

κείμενο | ασπασία μπατατόλη */* φωτογραφίες | αρχείο ασπασίας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Η Aσπασία αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Γεια σε όλους! Ονομάζομαι Ασπασία και μετά από δέκα υπέροχα χρόνια διαμονής στην πόλη της Θεσσαλονίκης, κατέληξα κι εγώ στην Αθήνα. Μου είναι αρκετά άβολο να γράφω για εμένα, οπότε μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.

Τρία πράγματα που θα βάλω στο σακίδιο μου για να πάω στο θέατρο.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει σε αυτόν τον κόσμο τίποτα πιο βολικό από το σακίδιο πλάτης. Σε έναν κόσμο αστείρευτου καταναλωτισμού, με εκατοντάδες επιλογές υλικών αγαθών, με τσαντάκια που χωράνε ίσα-ίσα τα κλειδιά σου μέχρι εκείνα που βολεύεις άνετα το σπίτι σου, και το αυτοκίνητό σου αν χρειαστεί, έρχεται ένα σακίδιο πλάτης και σκοράρει 1-0. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν φοράω τίποτα άλλο.

Νούμερο ένα απαραίτητο συστατικό. Νερό. Δεν πας ποτέ σε πρόβα χωρίς αυτό. Πόσο μάλλον σε μια παράσταση. Ιδιαίτερα στην δεύτερη περίπτωση καταναλώνεται με γοργούς ρυθμούς, καθώς ως γνωστόν λίγο πριν ανοίξει η αυλαία πάντα με ένα μυστήριο τρόπο «κλείνει» η φωνή.

Νούμερο δύο. Το κείμενο. Όλοι θυμόμαστε, εκείνες τις ελάχιστες φορές, που το ξεχάσαμε σε ένα συρτάρι του σπιτιού και αποσυντονίστηκε ολόκληρη η μέρα μας.

Νούμερο τρία. Φάρμακα όλων των ειδών. Για πονοκεφάλους, αλλεργίες, ζαλάδες κ.τ.λ. Η λίστα είναι μεγάλη. Εδώ υπάρχει μια δόση υπερβολής θα έλεγα, αλλά σαν κόρη φαρμακοποιού η επιρροή της οικογένειας είναι αναπόφευκτη.

Φωτογραφία 1:Ένα βινύλιο στην αγορά του Βερολίνου για 2€. «Κατά Σαδδουκαίων Πάθη»

Στο δρόμο για την παράσταση δεν ακούω ποτέ μουσική. Προτιμώ να ακούω τους ήχους της καθημερινότητας. Στη Θεσσαλονίκη, πήγαινα πάντα στο θέατρο με τα πόδια και χάζευα τα πάντα γύρω μου. Στην Αθήνα, συμμορφώθηκα με τα μέσα. Οι συζητήσεις που θα ακούσεις στο μετρό, ή την στάση του λεωφορείου, είναι αξία ανεκτίμητη. Παρατηρώ τους ανθρώπους και θέλω να υπάρχω ανάμεσά τους. Έστω με ένα «παρακαλώ, καθίστε.» ή «συγγνώμη, να περάσω λίγο;»

Φωτογραφία 2: INO – Work in progress

Μου αρέσει να βάζω στόχους, έστω και αν δεν πραγματοποιηθούν ποτέ. Πιστεύω πολύ στην εξέλιξη του ανθρώπου, κυρίως προσωπική αλλά και επαγγελματική.

Πρώτος και βασικός μου στόχος, που θέτω κάθε χρόνο ανελλιπώς, είναι να μειώσω το άγχος μου. Η καθημερινότητά μας γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, και οι συνθήκες διαβίωσης δυσχεραίνουν συνεχώς. Προσπαθώ να μένω ψύχραιμη και να μη μένω άπραγη. Ένας αγώνας είναι η ζωή.

Να ταξιδεύω, επίσης. Εξωτερικό, εσωτερικό, παντού. Πρόσφατα πήγα ένα ταξίδι στο Βερολίνο και γύρισα γεμάτη εικόνες, μυρωδιές, μουσικές. Εκεί καταλαβαίνεις την σχετικότητα του χρόνου.

Α! Και να βλέπω περισσότερες ταινίες. Αλλά όχι σπίτι. Μόνο στο σινεμά. Μπύρα, ποπ κορν και μια καλή παρέα. Αν κάτι μου λείπει από την Θεσσαλονίκη, είναι το παλιό μου σπίτι με θέα την αυλή ενός θερινού. Τόσα χρόνια λαθραία θεατής. Τώρα είναι η σειρά μου να επιλέγω τις ταινίες.

Φωτογραφία 3: Τα καλύτερα μας χρόνια, σε ένα μπαλκόνι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

  • Η Ασπασία Μπατατόλη συμμετέχει στη παράσταση “Ατσάλι” της Rona Munro. Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου και Σαββατοκύριακο 1 και 2 Οκτωβρίου, στο θέατρο ΑΜΑΛΙΑ στη Θεσσαλονίκη, στις 21.00 μ.μ..