at a glance
Top

Άρης Σερβετάλης

η νηνεμία κι η αλληγορία

συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | γιώργος καπλανίδης */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + τάσος θώμογλου

“Το θέατρο είναι ένα καλοστημένο “παιχνίδι”. Μπαίνεις μέσα σε αυτό, με συγκεκριμένους κανόνες και “ζωντανά υλικά” σκηνογραφίας που μεταβάλλουν την συνθήκη σε παρόντα χρόνο. Κι οφείλεις στην μεταβολή να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις. Το “ψέμα” του θεάτρου οφείλεις να το κάνεις αλήθεια. Αυτό είναι ένας μικρός πρωταθλητισμός. Η σωματικότητα της αφήγησης στο θέατρο, απαιτεί την δική σου πλήρη ετοιμότητα. Στο θέατρο “ακουμπάς” τα όριά σου. Τόσο απλά και τόσο περίπλοκα”. Ο Άρης Σερβετάλης στο rejected…

rejected: Ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή του “Ριχάρδου” που υποδύεσαι στο θέατρο και λειτουργεί μέσα σου, περισσότερο;

Α.Σ.: Βλέπεις όλη τη διαδρομή ενός ανθρώπου που έχει μεγαλώσει με το βασιλικό στέμμα. Βασιλιάς έγινε από μικρή ηλικία και αντιμετωπιζόταν ως αντιπρόσωπος του Θεού, αλάθητος και δίχως δικαίωμα σε κάτι “στραβό”. Την έπαρση, τη μεγαλομανία κι ό,τι τον κατρακύλησε στην ασυδοσία, το βλέπεις. Μαζί και την αυτοσυντήρηση του μηχανισμού ενός βασιλιά, που μπορεί να τον ανεβάσει από το ναδίρ στο ζενίθ και πάλι κάτω. Στην εκθρόνισή του. Με συγκινεί η μεταβολή. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Και εδώ βλέπουμε την “βόλτα” από το +10 στο -10.

Ο ηθοποιός πατάει στο σανίδι και πρέπει να θυμάται πως είναι ο "αγωγός". Δεν είναι το παν.

rejected: Ο ναρκισσισμός είναι στο dna του ηθοποιού. Είναι εύκολο να τον αποφεύγεις;

Α.Σ.: Η έκθεση φέρνει τον ναρκισσισμό που είναι “παγίδα”. Είναι καθημερινός, διαρκής αγώνας με τον εαυτό σου. Πέφτεις, σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις μέσα στο ναρκισσισμό-λες “ωχ, την πάτησα πάλι”. Ο ηθοποιός πατάει στο σανίδι και πρέπει να θυμάται πως είναι ο “αγωγός”. Δεν είναι το παν. Με αυτή τη λογική μπορεί και να το αποφεύγει. Για λίγο. Και πάλι, θα ξαναπέσει στην παγίδα. Και θα πρέπει να κάνει ένα restart. Εγώ, τουλάχιστον, αυτό διαρκώς προσπαθώ και μάχομαι…

rejected: Και ενόσω κάθε βράδυ, τελειώνει η παράσταση, και έχεις την πλήρη αποδοχή με παρατεταμένο χειροκρότημα από τον πολύ κόσμο, εσύ ψάχνεις την απόδραση. Επιζητάς την μοναχικότητα. Επεξεργάζεσαι το ξύλο και δημιουργείς κατασκευές με αυτό. Παλαιότερα, υπήρξες και συντηρητής σκαφών.

Α.Σ.: Χρειάζομαι την ησυχία. Επιζητώ την απομόνωση και λειτουργεί ευεργετικά μέσα μου. Αποτραβιέμαι, αφήνω τα πράγματα να “κάτσουν” μέσα μου, σκέφτομαι τι έχω πράξει, τι κάνω, τι γίνεται. Επεξεργάζομαι το πριν κι ό,τι συμβαίνει σε ενεστώτα χρόνο. Με το μέλλον, το “μετά”, προσπαθώ να μην ασχολούμαι. Δεν τα ΄χω μαζί του και πολύ καλά…

Εμείς είμαστε η πόλη, η κοινωνία...

rejected: Πού βρίσκεις ισορροπίες;

Α.Σ.: Βολτάροντας. Περπατάω την πόλη, τους δρόμους, είτε παρέα με την γυναίκα μου την Έφη, είτε μόνος. Στα απλά πράγματα βρίσκω ισορροπία και ευτυχία. Παρατηρώ την πόλη. Ξέρεις… πολλά πράγματα από μέσα μας ξεκινάνε. Όπως εσύ είσαι, ανάλογα βλέπεις και τα πράγματα. Η αφετηρία είμαστε εμείς. Το τι γίνεται απ’ έξω είναι απλά μια αφορμή για να δεις το μέσα σου. Εμείς είμαστε η πόλη, η κοινωνία…

rejected: Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Ναι, ασχολείσαι με τον εαυτό σου, αλλά το δύσκολο δεν είναι να το δείξεις και στον άλλον και να αλλάξει κάτι στο μικρόκοσμό σου, με το “μαζί”;

Α.Σ.: Όχι. Το δύσκολο είναι να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, το εύκολο είναι να το δείξεις στον άλλον. Το δύσκολο είναι να ασχοληθείς με τον εαυτό σου κι ο άλλος να πάρει παράδειγμα από σένα, δίχως όμως να το δείξεις. Δίχως να αυτοπροβληθείς. Και πίστεψέ με, ο άλλος αν το θέλει θα το δει. Η ατομική σου προσπάθεια γίνεται αντιληπτή από το μάτι του άλλου. Στο φιλικό μας περιβάλλον αντιλαμβάνεσαι αν ο άλλος έχει “κάνει δουλειά” και έχει μπει σε μια συχνότητα. Δεν χρειάζεται να του το υποδείξεις. Το βλέπει, κι αν το δει σωστά, μπορεί και να προσπαθήσει κι ο ίδιος από το ίδιο ή παρόμοιο “μονοπάτι”. Τα πολλά πράγματα σε σένα, οφείλεις να τα κάνεις κι οι άλλοι θα τα δούνε.

Μακάρι να μπαίναμε στην διαδικασία της μοναχικότητας. Η μοναχικότητα δεν έχει πόνο.

rejected: Ζούμε την απόλυτη μοναχικότητα;

Α.Σ.: Όποτε ακούω τη λέξη μοναχικότητα, θυμάμαι κάτι που είχα διαβάσει… Ένας φίλος του Μπέκετ, όταν διάβασε ένα ραδιοφωνικό έργο του, έγραψε στον συγγραφέα πως “ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ανθρώπου είναι το πώς θα μετατρέψει την μοναξιά του σε μοναχικότητα”. Μακάρι να μπαίναμε στην διαδικασία της μοναχικότητας. Η μοναχικότητα δεν έχει πόνο. Δεν αισθάνεσαι μοναξιά στην μοναχικότητα. Αυτό το “ημιτόνιο” κάνει τη διαφορά στη ζωή. Η ωραία πρόκληση στη ζωή μου είναι να προσπαθώ να μετατρέψω το αίσθημα της μοναξιάς σε πληρότητα μέσα στο πλαίσιο της μοναχικότητας. Η εποχή μας είναι δύσκολη και φαίνεται από την ανάγκη του ανθρώπου να θέλει να επικοινωνήσει για παράδειγμα, από το facebook. Ο άνθρωπος θέλει μέσα από μία ανωνυμία διαδικτύου να έρθει σε μία επαφή.

rejected: Είσαι ειλικρινής με το συναίσθημά σου;

 

Α.Σ.: Προσπαθώ. Πολλές φορές τα χειρότερά μου, τα λέω με τον εαυτό μου. Ούτε εύκολα αντιμετωπίζω την πραγματικότητά μου. Έχει πόνο και κόστος αυτό. Επομένως, προσπαθώ για την ειλικρινή σχέση με τον εαυτό μου-δεν είναι δεδομένη.

 

rejected: Πώς είναι η ένταξη σου στην “Οπερέττα” που σκηνοθετεί ο Νίκος Καραθάνος και θα παρουσιαστεί στο Εθνικό Θέατρο;

 

Α.Σ.: Η ένταξη είναι τρελή! Έχω διπλές πρόβες, μαζί με το “Ριχάρδο” και υπάρχει μια πίεση. Αλλά αυτή η πίεση είναι εποικοδομητική και χαίρομαι που συμμετέχω σε παράσταση του Νίκου Καραθάνου.

 

rejected: Πώς είναι, τώρα, κατά τη διάρκεια των προβών, να πατάς το ίδιο σανίδι και να συνεργάζεσαι με τη Χαρούλα Αλεξίου, που θα παίζει κι αυτή φέτος στην παράσταση;

 

Α.Σ.: Είναι πολύ ωραίο και δημιουργικό να συνεργάζεσαι με την Χαρούλα Αλεξίου. Καταρχάς, συνεργάζεται-είναι τόσο σημαντικό αυτό το ρήμα. Η Χαρούλα Αλεξίου έχει τόσο έντονη προσωπικότητα που δεν χρειάζεται να κάνει πολλά πάνω στη σκηνή. Η Χαρούλα έχει πολύ δυνατή “τοποθέτηση” πάνω στο σανίδι και θαρρώ πως αυτό τη διευκολύνει.

 

rejected: Βλέποντας την τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, αισθάνθηκες ότι παρακολουθείς ταινία ενός πολύ δικού σου ανθρώπου;

 

Α.Σ.: Τον Γιώργο Λάνθιμο τον εκτιμώ ως καλλιτέχνη. Θεωρώ ότι ξεδιπλώνεται τόσο το κομμάτι του καλλιτέχνη, όσο και του τεχνίτη, όσο περνάνε τα χρόνια, μέσα από τις ταινίες του. Έτσι, μπορεί να αφηγηθεί ιστορίες με οποιοδήποτε ύφος θέλει. Και αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα, σίγουρα έχουμε αρκετούς κοινούς κώδικες.

 

rejected: Ανήκεις στους ηθοποιούς που λειτουργούν με πίστη στο θέατρο. Το τίμημα δεν είναι ακριβό;

 

Α.Σ.: Έχω κάνει και συμβιβασμούς στο μέτρο του δυνατού. Συμβιβάζομαι σε αυτό και με αυτό που αντέχω. Υπάρχει πάντα μια απόκλιση από τα “θέλω” μου. Ταυτόχρονα όμως, εξακολουθούν τα θέλω μου, να με έλκουν. Και έτσι η οικειότητα των θέλω μου, γίνεται ικανή κατάθεση με άνεση, σε ό,τι μπορεί και να λειτουργήσει με κάποιο νερό στο κρασί μου.

rejected: Τι επιζητάς στη ζωή σου, από εδώ και πέρα;

Α.Σ.: Είμαι σε μια περίοδο που θέλω να ζω στην ακρίβεια και στην “οικονομία”. Έτσι επιθυμώ να ζω τα πράγματα. Η ακρίβεια και η “οικονομία” είναι μεγάλα κεφάλαια που θέλω συνέχεια να βουτάω. Μέσα εκεί είναι και το μέτρο που το επιζητώ. Ψάχνω, επίσης, και την “διάκριση” μέσα στην ακρίβεια. Μια “στείρα” ακρίβεια μπορεί να σε “ρομποτοποιήσει”. Μια ακρίβεια με διάκριση και μια “οικονομία” με διάκριση είναι η κατάσταση που θέλω να περιέλθω.

Η μεγαλύτερη αυταπάτη είναι το εγώ μας.

rejected: Σε ποια αυταπάτη “σκοντάψες”;

Α.Σ.: Η μεγαλύτερη αυταπάτη είναι το εγώ μας. Ότι έχω δύναμη ως άνθρωπος. Ότι μπορώ να κάνω αυτό, μπορώ να κάνω το άλλο. Ότι, ουσιαστικά, δεν είμαι αγωγός. Ότι δεν είμαι ενδιάμεσος. Αυτή η αυταπάτη όταν γκρεμιστεί, ανακαλύπτεις πολύ ωραία πράγματα…