Όλα φέτος ξεκίνησαν με ένα μήλο. Πάνω στο μαγικό “Πατάρι” με τους αγαπημένους “Χιονάνους” στο ΠΟΡΤΑ. Κάθε μέρα 300 παιδικές καλημέρες! Και περνούσαν οι μέρες και συναντούσα ωραίους ζεστούς ανθρώπους σε όλες τις δουλειές που ξεκινούσαν. “Επιθεωρητής”, “Τα μάτια”, “Ο κύκλος του έρωτα”…

Μακάρι να είναι έτσι όλες οι δουλειές που θα κάνω. Θα το ήθελα αυτό. Όπως θα ήθελα να μάθω και να μαγειρεύω. Η μόνη φορά που έχω ανάψει τον φούρνο στο σπίτι μου ήταν μετά την εγκατάστασή του, για να δω αν δουλεύει. Κι έπεσε η ασφάλεια. Το θεώρησα σημάδι. Και τότε σταμάτησε η μαγειρική μου καριέρα. Ξαφνικά. Σαν όνειρο. Έτσι ονειρικός ήταν και ο κόσμος που δημιουργούσαμε κάθε βράδυ στον “Επιθεωρητή” του Γκόγκολ στο Skrow, σε σκηνοθεσία του Γ. Παπαγεωργίου. Και μετά ήρθαν “Τα μάτια” στον Νέο Κόσμο, σε σκηνοθεσία Π. Δεντάκη, όπου έπρεπε να έρθω αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο μου φόβο. Την τυφλότητα. Συγκεκριμένα στο έργο ήμουν εκ γενετής τυφλός. Γεγονός που αλλάζει πολύ την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου. Θυμάμαι όταν ρώτησα μια κυριά, εκ γενετής τυφλή, αν θα ήθελε να έχει δει τον κόσμο και μετά να χάσει το φως της, μου είπε:

“Όχι, γιατί τώρα δεν νιώθω να μου λείπει κάτι, αφού αυτό το κάτι δεν το είχα ποτέ”. Όλα τελικά είναι θέμα σύγκρισης με το πριν μας, με το τώρα του άλλου ή με το φαντασιωσικό μας σενάριο για το μέλλον. Το πού βρισκόμαστε συνηθίζουμε να το ορίζουμε σε σχέση με κάτι άλλο. Προτιμώ να αφήνομαι στο τώρα όσο μπορώ.

Πριν λίγο καιρό τελειώσαμε παραστάσεις με τον “Κύκλο του έρωτα”, σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου. Μ’αρέσει τόσο πολύ να γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους στις δουλειές μου. Είναι σαν να κάνεις καινούργιους συγκατοίκους. Σαν να μεγαλώνει μία όμορφη οικογένεια. Με τα καλά της και τα κακά της. Αλλά νιώθω πολύ τυχερός σε αυτό το κομμάτι! Και φέτος όλοι με τους οποίους συνεργάστηκα μου πρόσφεραν ζεστά χαμόγελα, ωραίες συζητήσεις, μαγικές στιγμές εντός και εκτός σκηνής. Και όταν τους ξαναβρίσκεις είναι σαν να συναντιέστε πάλι σ’ ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι.

Και τώρα επέστρεψα πριν το καλοκαίρι μου στην τρελή και αγαπημένη παρέα του “Παταριού”! Θεοί, γέννες, μάχες… Αμέτρητα ονόματα! Ο τεράστιος κόσμος της “Θεογονίας”, σε σκηνοθεσία Σ. Πάσχου. Ένα μεγάλο γλέντι στην Μικρή Επίδαυρο… και αφού το γλεντήσουμε πάμε διακοπές. Δεν το πιστεύω ότι έρχεται αυτή η στιγμή. Μηδενισμός κοντέρ, αυτόματος πιλότος και φύγαμε για παραλία. Όνειρο!

Τα λέμε Ικαρία…

* Ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος συμμετέχει στη “Θεογονία, ένα μεγάλο γλέντι”  που θα παρουσιαστεί από τους Patari Project, 5 και 6 Ιουλίου, στο μικρό θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου.