
κείμενο | νίκη ζερβού */* φωτογραφίες | νίκη ζερβού
κείμενο | νίκη ζερβού */* φωτογραφίες | νίκη ζερβού
Αγαπημένα μου ταλαιπωρόπουλα, είμαι δηλωμένο παιδί της άνοιξης και δε με σταματάει τίποτα. Κάθε άνοιξη τρελαίνομαι, θέλω να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Κάτι η γύρη, κάτι οι μέλισσες, κάτι τα λουλούδια, κάτι αυτό το κάτι που θέλω (Καιτούλα φορέβερ). Και δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και τα κοκτέιλζ στην -σχετική- ζεστούλα, είναι και οι καφεδάρες στον ήλιο, οι εκδρομές μας, τα γενέθλια μου στα μέσα Μάη…Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα, λοιπόν, είναι η ανοιξιάτικη θάλασσα. Η πεντακάθαρη, η ατελείωτη, η παγωμένη θάλασσα της άνοιξης που όμοια της δε συναντάς τα καλοκαίρια.
Πήρα το βιός μου, λοιπόν, και πήγα Χαλκιδικάρα. Η Χαλκιδική, την άνοιξη, έχει μια γλυκιά αγριάδα. Η άμμος είναι άστρωτη, τα χόρτα είναι ανεξέλεγκτα και οι παραλίες άδειες. Σου δίνεται η ευκαιρία να το ζήσεις όλο το βουκολικό σου το εργάκι, όμορφα κι ωραία. Πήγαμε μια βόλτα σε γνωστό σουπερμάρκετ, με φθηνή πλην νόστιμη σαβούρα, σκάσαμε ένα 80άρι, πήραμε φτηνό αλκοόλ και λιχουδιές και αράξαμε χωρίς έλεος στην εξοχή. Μην τον γελάτε τον ανοιξιάτικο ήλιο. Είναι δυνατός και το μπουτάκι αρχίζει να καίει, από μια ώρα και μετά στην παραλία. Αφού έκατσα και κάηκα που λες, πήρα την γενναία απόφαση να μπω στη θάλασσα κι ό,τι γίνει.
Πάγωσα προφανώς, αυτό έγινε. Αλλά το απόλαυσα, πραγματικά, γιατί πήρα μια πρώτη δόση καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς. Είχα και χαγκόβερ, οπότε το κρύο νεράκι την έκανε την δουλίτσα του. Και σε περίπτωση που αναρωτιέσαι: το μαγιό είναι για φλώρους. Σημασία έχει να σε αγκαλιάζει το νερό, όπως σε γέννησε η μάνα σου. Αλλιώς, δεν έχει αξία. Μετά, μυδάκι, τσιπουράκι, σκουμπράκι και μια βόλτα στην ατίθαση φύση. Να γίνεις ένα, με την ανοιξιάτικη γη της αναγέννησης, το πρωτόγονο ένστικτο της ζωής.
Μην γκρινιάζεις τώρα, πως τάχα μου κρυώνεις και έχεις αλλεργίες και ποιος τρέχει τώρα! Εμένα, η βαλίτσα μου, τέτοια εποχή έχει δύο ειδών ρούχα: Δεκέμβριος και Αύγουστος. Πάρε κάνα αντισταμινικό και έστρωσες. Τώρα, για την βαρεμάρα σου φίλε μου, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Ξέρω, πως ο χειμώνας που πέρασε, ήταν βαρύς και ασήκωτος, αλλά πέρασε. Βρες λίγη ζωή μέσα σου να φύγεις και η φύση θα σε ανταμείψει. Βλέπω πως δεν είμαστε καλά. Όλοι έχουν πέσει ψυχολογικά, γιατί υπάρχουν σοβαρά θέματα, ας μη γελιόμαστε. Μπορεί, όσο διαβάζετε την “ταλαιπώρια” μου να παίρνετε λιγάκι αψήφιστα όσα λέω, γιατί σας φαίνονται ελαφρά, όμως εκ πείρας θα πω, πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει. Ή θα αποφασίσουμε να φτιάξουμε την ζωή μας όσο καλύτερα μπορούμε, ή θα μας ξεγλιστρήσει. Θα μας ρουφήξει η μιζέρια της καθημερινότητας.
Βουτήξτε στην ανοιξιάτικη θάλασσα και εκείνα τα δευτερόλεπτα που νομίζετε πως παγώνετε, κάντε ένα restart. Αποσυμπίεση, επανεκκίνηση και πάλι απ΄την αρχή.
Σας βάζω μια ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ-απαγγελία το οποίο αποτελεί ταλαιπώρια από μόνη της- για να την απολαύσετε σε κάποιο ανοιξιάτικο μπαλκόνι με μπύρες. Αγαπήστε το.