Ο Βαγγέλης αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για τη πρόβα κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το φθινόπωρο. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Χτυπάει το ξυπνητήρι,

πρωί…

10´ πριν να χρειαστεί να ξυπνήσω, χουζούρι οπωσδήποτε!

Άλλη μια μέρα ξεκινάει και είμαι ζωντανός…

Ω ΝΑΙ! Είμαι από αυτούς που δεν χρειάζονται καφέ για να ξυπνήσουν και αρχίζουν να τραγουδάνε με το που ανοίξουν τα μάτια τους.

Πώς με αντέχει η σύντροφός μου; …Άστο γι’ άλλη φορά!

Ετοιμάζομαι λοιπόν και ακούω τη μάνα μου, στο υποσυνείδητό μου « πάρε δεύτερη μπλούζα θα ιδρώσεις, να πίνεις νερό, μη μένεις νηστικός»

Εγώ μαμάκιας; Μπααα… Αντιδραστικός στα πάντα, αλλά η μάνα ΞΕΡΕΙ…….να κάνει πλύση εγκεφάλου -είναι προσπάθεια χρόνων…

Μπλούζα, λοιπόν, ένα μεγάλο μπουκάλι νερό, και ένα βάζο γεμάτο ξηρούς καρπούς -σε παρακαλώ, είμαστε της υγιεινής- και δρόμο για την πρόβα.

Έχει καλό καιρό;

photo_1: Η Τζο.

Καβαλάω τη Τζο -έτσι λένε τη μηχανή μου- και πάω στην πρόβα, άνευ μουσικής, μόνο ήχοι πόλης και πολύ βρισίδι… στην Αθήνα βρισκόμαστε, ζούγκλα!

Συννεφιά και βροχή;

Μπαίνω στο αμάξι, συνδέω το κινητό μου και ξεκινάει η μουσική λίστα.

Τρεις διαθέσεις, τρεις διαφορετικές λίστες, τρεις επιλογές…

α) Διάθεση υπερχαρούμενη, με ενδορφίνες  στα ουράνια: Rudeboy, Dub Inc. και συνεχίζει reggae

β) Διάθεση “θέλω να τα σπάσω όλα”, τι κίνηση είναι αυτή: Valhalla Calling, Miracle of Sound, γιατί κρύβω και έναν Βίκινγκ μέσα μου

γ) Διάθεση “σήμερα θα πειραματιστώ σε οτιδήποτε” και αυτό είναι και το σύνηθες: Wellerman, Nathan Evans και αρχίζουν στο μυαλό οι δημιουργικές συνάψεις.

Φτάνω στην πρόβα και εκεί κλείνοντας την πόρτα, μένουν έξω όλα! ΟΛΑ!!!

Κι εσύ που διαβάζεις τώρα και οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου και οτιδήποτε δε σχετίζεται με τη διαδικασία πρόβας… tabula rasa λοιπόν και παιχνίδι!

Εκεί όλα είναι μυστικά… και δημιουργικά!

(Ουουου ήχος μυστηρίου)

photo_2: Ο πιστός μου φίλος Σέρλοκ.

Τί θέλω, όμως, να κάνω προσεχώς; Εκτός δουλειάς; Αυτό δεν είναι μυστικό.

Θέλω να ταξιδέψω…

Ένα τριήμερο, έστω, βρε αδερφέ!

Καλά, Σκωτία που θέλω διακαώς να πάω, δεν το βλέπω ακόμα.

Κάπου πιο κοντά, μια Θεσσαλονίκη, μια Κρήτη, έστω μια Αρκαδία σε κάτι τέλεια ξύλινα σπίτια που έχω τσεκάρει…

Τα σχέδια λένε -και εδώ, γελάει ο “και καλά” σοφός κυριούλης με τα γένια που το παίζει Θεός και μας γλεντάει- ότι θα μπορέσω να δω περισσότερο τους φίλους μου και ότι θα φάω, επιτέλους, με τη σύντροφό μου σε κοινό μέρος, κοινή ώρα, κοινό φαγητό… έχουμε εντελώς αντίθετα προγράμματα, αλλά μην είμαι αχάριστος,  ας είναι καλά το ασανσέρ της πολυκατοικίας που μας προσφέρει συνάντηση σχεδόν καθημερινή!

Και βραδιάζει!

Και μελετάω για την επόμενη μέρα.

Και βάζω κάποια ταινία να δω.

Και με παίρνει ο ύπνος στο μισάωρο.

Και κοιμάμαι.

Και βλέπω όνειρα έντονα, καθημερινά.

Και χτυπάει το ξυπνητήρι,

πρωί…

photo_3: το Ηφαίστειο της Νισύρου. Δέος όταν πάτησα τον κρατήρα.

• Ο Βαγγέλης πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση μιας αληθινής ιστορίας, «Το Αγόρι με τις Δυο Καρδιές» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, που θα παρουσιαστεί φέτος στο θέατρο Άλμα, στο κέντρο της Αθήνας. Πρεμιέρα 10 Νοεμβρίου.