Η λέξη “χάος” είναι απ’ τις αγαπημένες μου. Την χρησιμοποιώ για να περιγράψω τόσο καλές, όσο και κακές στιγμές παραφροσύνης, οι οποίες μπορεί να συνέβησαν αλλά, αν τις ακούσεις μαζεμένες, μπορεί και να πιστεύεις πως σου λέω ιστορίες σαν αυτές του Λουίτζι Πιραντέλλο για την γλυκόπικρη ζωή στο χωριό «Χάος» της Σικελίας.

Χάος είναι οι ρωγμές της καθημερινότητας που σε κάνουν να αναφωνείς «δεν μπορεί! Δε γίνεται!». Χάος είναι τα πάρτι σε σκοτεινά μπιτσόμπαρα και υπόγεια και χάος είμαστε όλοι εμείς, που προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει με τη ζωή και πως θα τα βγάλουμε πέρα.

Η ομάδα «Male di Luna» ενστερνίστηκε το «Χάος» και έγινε κομμάτι του, στην ομώνυμη παράσταση της στο θέατρο Τ. Ο, πραγματικά ασταμάτητος, Σωτήρης Ρουμελιώτης πήρε τα διηγήματα του Λουίτζι Πιραντέλλο, τα διασκεύασε και σκηνοθέτησε μια παράσταση που θα σε κάνει να αναφωνείς «δεν μπορεί! Δε γίνεται!», καθώς είναι γεμάτη ρωγμές, σαν αυτές της καθημερινότητας. Ιστορίες περίεργες, αστείες, τραγικές, ιστορίες που θα μπορούσαν σίγουρα να είναι αληθινές και μαζεμένες συντελούν μικρά πυροτεχνήματα χάους.

Η σκηνοθεσία είναι πολύ ευρηματική, ο Σωτήρης επιμένει στις divised παραστάσεις γεμάτες ιστορίες που σε κάποιο, ή πολλά, σημεία της παράστασης τέμνονται και στο τέλος σου αφήνουν μια γλυκόπικρη αίσθηση, όπως άλλωστε συμβαίνει στην ζωή. Η μαγεία αυτών των παραστάσεων, σε επιστρέφει στα παιδικά σου χρόνια, τότε που σου έλεγαν ιστορίες πριν κοιμηθείς και ζωντάνευαν μπροστά σου χιλιάδες κόσμοι, μυθικά πλάσματα και με την βοήθεια της φαντασίας ζούσες περιπέτειες σε τόπους ξένους. Αυτό κάνει και η παράσταση «Χάος». Ζωντανεύει ιστορίες και δίνει αληθινή υπόσταση και φωνή σε αυτούς τους ήρωες.

Τους ήρωες, λοιπόν, ενσάρκωσαν οι Πάνος Κεφαλούρος, Γιάννης Μονοκρούσος, Ανδρομάχη Μπάρδη, Άννα Ρίζου και σε έναν μικρό αλλά πολύ σημαντικό ρόλο, ο σκηνοθέτης, Σωτήρης Ρουμελιώτης. Νομίζω, θα το γράφω κάθε φορά που βλέπω θέατρο με νέους καλλιτέχνες της πόλης μας: έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς στην Θεσσαλονίκη. Νέα παιδιά, με μπόλικο ταλέντο που μεταμορφώνονται συνεχώς, δε σταματούν να κινούνται και είναι δημιουργοί στην τέχνη τους. Φαίνεται –αμέσως- η παράσταση στην οποία, ο ηθοποιός αποτελεί βασικό κομμάτι της δημιουργίας και πότε απλώς ακολουθεί οδηγίες και στοχεύει στην- όσο το δυνατόν- καλύτερη ερμηνεία του ρόλου του. Αυτό δεν σημαίνει πως κάποιος απ’ τους δύο υστερεί, απλώς όταν υπάρχει δημιουργία από μέρους των ηθοποιών, το αποτέλεσμα έχει άλλη χάρη.

Δείτε «Χάος», δείτε ιστορίες και απολαύστε ένα μαγικό θέατρο που θα σας ταξιδέψει. Είναι δύσκολες μέρες κι έρχονται δυσκολότερες. Αν ερχόμαστε σε επαφή με την τέχνη που μας αλαφρύνει την καρδούλα, τα πράγματα φαίνονται πάντα λίγο πιο φωτεινά.