Να κοιμάστε μαζί γιατί πλέον ανυπομονείς να έρθει το βράδυ-δεν γεμίζει σκιές το μυαλό σου κάθε σούρουπο. Γιατί ο χειμώνας έγινε η αγαπημένη σου εποχή, γιατί τα φούτερ σου μυρίζουν πιο όμορφα τώρα που παίρνουν το άρωμά της, γιατί δε γκρινιάζεις πια τα βροχερά κυριακάτικα πρωινά, γιατί η καλημέρα απέκτησε πρόσωπο. Και χαμόγελο.
Να κοιμάστε μαζί, γιατί τα δύο σώματα γίνονται ένα, σαν καλοφτιαγμένο παζλ. Γιατί γίνεσαι μικρό παιδί -μετά από καιρό- και δεν ντρέπεσαι γι’ αυτό, γιατί μπορείτε και κλειδώνετε όλους και όλα έξω από το δωμάτιο, γιατί θες να την προσέχεις τώρα που είναι άρρωστη- όλη νύχτα θα την προσέχεις- και γιατί δε θες ποτέ ξανά να τη σκεπάσει άλλος. Γιατί τη γουστάρεις ακόμα και με αυτές τις αστείες πιτζάμες, γιατί και μόνο η αίσθηση του ζεστού κορμιού της μπορεί να σου ερεθίσει το μυαλό.
Να κοιμάστε μαζί, γιατί δε μπορείς να φανταστείς καμία άλλη δίπλα σου. Γιατί νιώθεις τυχερός που είναι εκεί, γιατί κάνει το παρελθόν να μοιάζει μακρινό και το μέλλον ονειρεμένο, γιατί, αν και μπορείς να κοιμηθείς και μόνος, επιλέγεις το μαζί, γιατί δε σε νοιάζει πια με ποιό κορμί κοιμάσαι αλλά σε ποιά αγκαλιά ξυπνάς. Γιατί ξέρεις ποιά είναι, ποιά ήταν και ποιά θέλει να γίνει- και το ήξερες πριν σου συστηθεί, το ήξερες μόλις σου χαμογέλασε. Γιατί είσαι ευτυχισμένος που ακούς την ανάσα της, επειδή ξέρεις ότι αναπνέει για σένα.
