at a glance
Top

Η Δέσποινα Κουσενίδου αυτοσκανάρεται

κείμενο | δέσποινα κουσενίδου */* φωτογραφίες | mihai gheorghiu + μιχαήλ πάρτης +  στέφανος μπουζόπουλος +  αρχείο δέσποινας  */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Η Δέσποινα αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για τη παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Δεν είμαι πολύ καλή στο να επιλέγω. Ή τουλάχιστον, δεν ήμουν. Οι άνθρωποι που με ξέρουν, από παλιά, έχουν νευριάσει πολλές φορές μαζί μου, ενώ προσπαθώ να αποφασίσω τι κρέπα να παραγγείλω, μέχρι να καταλήξω τελικά στην κλασική… μερέντα-μπισκότο.
Οπότε, όπως καταλαβαίνετε δυσκολεύτηκα λίγο να επιλέξω πράγματα γι’ αυτή τη στήλη. Κυρίως, γιατί στο σακίδιό μου γίνεται χαμός.

Περιττό να πω, ότι καθαρίζω την τσάντα μου κάθε δίσεκτο έτος και τις περισσότερες φορές αναγκαστικά, ψάχνοντας κάτι, με την ελπίδα ότι θα είναι κάπου εκεί μέσα. Παρόλα αυτά, τα πράγματα που έχω συνήθως πάνω πάνω και χρησιμοποιώ πιο συχνά είναι ένα (ή πολλά, γιατί θέλω να έχω επιλογές) body spray, για να μυρίζω φρεσκάδα, ακόμη κι όταν ιδρώνω τη φανέλα, φυσικά τετράδιο και στυλό για να κρατάω σημειώσεις για το κείμενο που δουλεύουμε και τον ρόλο που ενσαρκώνω, και ένας αναπτήρας, όχι επειδή καπνίζω, αλλά επειδή είμαι πάντα αυτή που φέρνει τις τούρτες για τα γενέθλια όλων. Αν και τελευταία, τον έχω χάσει και ζητάω από άλλους. Κάπου μέσα στον χαμό θα είναι κι αυτός. Θα τον βρω το 2028 λογικά.

Φωτογραφία πρώτη: Πάτος ποτηριού. Το έβγαλα γιατί μου φάνηκε ότι το νερό έφτιαξε το σχήμα του προφίλ ενός προσώπου και ενθουσιάστηκα.

Όπως στο σακίδιό μου όμως, έτσι και στο spotify μου γίνεται πανικός.
Μπορεί κανείς να βρει πολλές playlists με δύο ή τρία τραγούδια, κι αυτό γιατί με τα τραγούδια παθαίνω εμμονές. Αναλόγως την διάθεσή μου και την φάση στην οποία βρίσκομαι, κολλάω με συγκεκριμένα τραγούδια και τα ακούω σε επανάληψη για μέρες, ίσως και βδομάδες. Όσα δεν βαρεθώ, σίγουρα θα ξαναπεράσουν από φάση ακρόασης σε επανάληψη. Σε διαφορετική ίσως playlist, παρέα με δύο εντελώς διαφορετικά τραγουδάκια που θα μου ’χουν κολλήσει. Τώρα τελευταία, είναι μερικά που ακούω εμμονικά. Τα τρία, πιο συχνά, είναι το “Ταξίδι”, της Μαρίνας Σπανού, το οποίο έχω συνδέσει με ένα ταξίδι που έκανα εγώ και το άκουγα συνέχεια στην διαδρομή, οπότε με πάει ξανά εκεί, το “Chasing Paradise” των One Republic, το οποίο ακούω για να με ανεβάσει και να περπατάω πιο γρήγορα, γιατί στο μυαλό μου κουράζομαι λιγότερο να ανεβαίνω ανηφόρες περπατώντας σε ρυθμό,
και το “Βαλς των Χαμένων Ονείρων”, του Μάνου Χατζιδακι, που ακούω όταν θέλω να φανταστώ πράγματα για την ζωή του ρόλου μου. Αυτή την εβδομάδα βέβαια, θα πηγαινοερχόμαστε με αυτοκίνητο στο Σοφούλη, όπου έχουμε πρεμιέρα σε λίγες μέρες, οπότε θα ακούω ό,τι βάζει το ραδιόφωνο.

Φωτογραφία δεύτερη: Η αυλή του σπιτιού που έμενα το καλοκαίρι στη Θάσο που πήγα για σεζόν. Την ερωτεύτηκα την στιγμή που την είδα και έπρεπε να την απαθανατίσω.

Η νέα χρονιά δεν μπήκε καλά για μένα, καθώς από την τρίτη κιόλας μέρα αρρώστησα. Οπότε, η ψυχολογία μου έπεσε κάπως. Πήρα, ωστόσο, κάποιες αποφάσεις μόλις επανήλθα. Το πρώτο πράγμα που έχω αποφασίσει να κάνω την καινούρια χρονιά, είναι να ξαναβρώ τον παλιό εαυτό μου. Είχα κουραστεί πολύ τελευταία και δεν είχα και πολλή όρεξη να ζήσω τη ζωούλα μου. Οπότε, τώρα λέω να προσπαθήσω να βλέπω πιο συχνά τους φίλους μου, να κάνω και μερικά road trips που έχω τάξει και γενικότερα να περνάω καλά, μέσα σε όλη την ταλαιπώρια που ζούμε, ούτως ή άλλως. Στο κάτω κάτω, θέατρο κάνουμε. Δεν γίνεται να μιζεριάζουμε. Το δεύτερο πράγμα είναι να μην φοβάμαι τόσο πολύ να διεκδικήσω αυτά που θέλω. Να μην επαναπαύομαι. Και το τρίτο είναι να προσέχω πιο πολύ το σώμα μου. Να ενυδατώνομαι (ναι…είμαι απ’ αυτούς που δεν πίνουν νερό), να τρώω πιο υγιεινά, να χορεύω περισσότερο και να θυμάμαι να παίρνω τις βιταμίνες μου.

Φωτογραφία τρίτη: Η Μπουκίτσα. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έβαζα μια φωτογραφία του μεγάλου μου έρωτα. Μπορώ να κάθομαι να την κοιτάζω για ώρες και πάλι κάθε φορά να θέλω να την ζουπήξω το ίδιο δυνατά (δεν το κάνω όμως).

Υ.Γ. τώρα που τα  γράφω ξαπλώνει στα πόδια μου. Επάνω στα πόδια μου. Έχουν μουδιάσει, αλλά δεν κουνιέμαι. Οι γατογονείς θα καταλάβουν.

* H Δέσποινα Κουσενίδου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Δημήτρη Κουστολίδη,  στη θεατρική παράσταση “με αγάπη, Φραντς” από την θεατρική ομάδα Blackbird, σε κείμενο της  Λίλας Παντελίδου και σκηνοθεσία Ανθής Ιωαννίδου. Από Κυριακή στις 11:30, στο θέατρο Σοφούλη, στη Καλαμαριά. Ημέρες παραστάσεων: 2/2, 9/2, 16/2.