at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Σπύρου Δέτσικα

κείμενο | σπύρος δέτσικας */* φωτογραφίες | dimitra xrtsk + ηλίας καρακωνσταντάκης + φώτης πλέγκας + ζαννής ζουγανέλης*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

οι άλλοι, είμαι εγώ

“οι άλλοι είσαι εσύ”, βλέπω αυτό το tag πολύ συχνά και ποτέ μέχρι τώρα δεν του είχα δώσει τόση σημασία.

Μεγαλώνοντας, καταλαβαίνω την αλήθεια του.

Κοιτάζοντας πίσω, στο Κερατσίνι που μεγάλωσα, στο Ναύπλιο που σπούδασα, στα Κάτω Πατήσια με τη Μαρία, στο Ίλιον με τον Γιώργο, στο Βούπερταλ για μια πολύ αστεία και αποτυχημένη οντισιόν, σε όλα τα ενδιάμεσα, μέχρι τον Ζαννή και το άσπρο γραφείο μου στον Κεραμεικό που βρίσκομαι τώρα, αδυνατώ να υπάρξω μόνος.

Υπάρχει μια ελαφριά εσωτερική αντιπαράθεση, γιατί δεν είμαι τόσο κοινωνικός όσο δείχνω, αλλά αντιπαρέρχομαι.

Αυτή η σκέψη με πάει στην οικοκοινότητα που πήγα διακοπές φέτος το καλοκαίρι.

Καταπληκτική εμπειρία.

Στην καθημερινότητα μου, τον ρόλο του ξυπνητηριού έχει αναλάβει ο Θώρ που νιαουρίζει. Είναι ο εκπρόσωπος, (διπρόσωπος και αντιπρόσωπος) της πείνας. Ξεσηκώνει τη Λόκι (σκόπιμο λογοπαίγνιο), τον Άρη και την Αύρα, τα σκυλιά. Σηκώνομαι, ξεπλένω την εσπρεσιέρα και όσο γίνεται ο καφές, φορτίζω το κινητό για να μπορώ να παίξω τα παιχνίδια μου.

Αν χρειάζεται, ποτίζω τα φυτά.

Διαλέγω τι θα φορέσω, μπαίνω για μπάνιο, και πριν βγω από το σπίτι λέω πάντα “φρόνιμα”.  Στα ζώα, στα φυτά, στους τοίχους, στον εαυτό μου τον ίδιο; ούτε εγώ ξέρω που το λέω.

Γυρνάω σπίτι και η κοιλιά μου γουργουρίζει. Δεν μου αρέσει να μαγειρεύω και να πλένω πιάτα, γιατί τα κάνω ήδη στο μαγαζί που δουλεύω, τα τελευταία οκτώ χρόνια. Τί; Όχι, δεν με συντηρεί το θέατρο. (σοκαριστικό, ξέρω, αντιπαρέρχομαι ξανά)

Ο κόσμος, έχει χάσει πια την αίσθηση της ευγένειας, του ενδιαφέροντος, δεν χαμογελάει, δεν έχει χιούμορ, δεν ακούει καν τι εκφράζεις. Μόνο κρίνει, δείχνει, περιθωριοποιεί. Αδιαφορούμε, σχεδόν για τα πάντα, γύρω μας. Μια αγκαλιά, ρε παιδιά.

Οι ασκήσεις του Karol, ζέσταμα, 5 ρυθμοί και ξεκινάμε.

Κοιτάζω τις χθεσινές σημειώσεις της Αλεξάνδρας από την πρόβα. Μεγαλύτερο άνοιγμα, ωραίος δρόμος, ακολούθα τον, εξερεύνησε το τάδε, θα το βρούμε μαζί. Κάθε μέρα με φρέσκια ενέργεια. Αισθάνομαι ευγνώμων και πολύ τυχερός για την ομάδα Transatlantic Group, της οποίας είμαι μέρος από το 2019. Εκεί μαζί με άλλους αγαπημένους, γνώρισα και τον Βασίλη Τρυφουλτσάνη, φίλο και συνεργάτη και στην φετινή μας δουλειά επηρρεασμένη από τον “Ξένο” του Καμύ. Υπάρχει μια σκηνική χημεία που τα πράγματα έρχονται από μόνα τους, δεν πιέζονται, δεν φοριούνται, προκύπτουν, ο ένας δουλεύει για και από τον άλλο. Μόνο έτσι ξέρω να κάνω πρόβα, πια. Αλλιώς, αισθάνομαι ότι κοροιδεύω τον εαυτό μου.

Οι φίλοι μου, ο Ζαννής, οι γονείς μου και ο αδερφός μου, είναι τα μικρά διαμάντια της ζωής μου. Και για να κλείσω όπως ξεκίνησα “οι άλλοι είσαι εσύ”.

  • Ο Σπύρος Δέτσικας συμμετέχει στη παράσταση “Ο Ξένος”, βασισμένος στο έργο του Αlbert Camus, από την Transatlantic Group, σε σκηνοθεσία της Αλεξάνδρας Καζάζου, από 10 Οκτωβρίου & για 12 παραστάσεις, στο Θησείον – Ενα θέατρο για τις τέχνες.