Έτσι, ένα βράδυ ήταν αρκετό.
Μία κρίση πανικού και η φωνή ενός φίλου στο ακουστικό : “Ανέπνεε… ναι, έτσι συνέχισε.
Βαθιές εισπνοές… και εκπνοή !
– Τώρα, πες μου τι σε κάνει να χαμογελάς;”
Δεν μπόρεσα να του απαντήσω, δεν χαμογελούσα εκείνη την στιγμή.
Κλείσαμε το τηλέφωνο, άναψα ένα τσιγάρο και ξεκίνησα να γράφω.
Η αλήθεια είναι πως θλίβομαι και φοβάμαι όχι μόνο για τις προσωπικές μου καταστάσεις.

Αδυνατώ να μένω αμέτοχη και αδιάφορη για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στον κόσμο.
Πόλεμος, πείνα, ανθρωπιστικές παρεμβάσεις, αποτρόπαια εγκλήματα, απάνθρωπες και κακοποιητικές συμπεριφορές..
Ανησυχώ και απορώ, πολλές φορές, για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Και κάπως έτσι, πολλά από αυτά με οδήγησαν στο να γράψω τον “Ουροβόρο”, προσπαθώντας έτσι να βρίσκω τον τρόπο να τα διαχειρίζομαι.
Ο δικός μου τρόπος,  το δικό μου ξέσπασμα, η δική μου φωνή είναι στο θέατρο.
Για αυτό και…
Να ονειρεύεστε.
Να φαντάζεστε.
Να ελπίζετε.
Να πιστεύετε σε κάτι σε αυτή τη ζωή…

• Η Δέσποινα Βασιλείου υπογράφει κείμενο και σκηνοθεσία στη παράσταση “Ουροβόρος” με την Ελίζα Μποτνάρου και την Έλενα Πατυνιώτη. Στο Μπενσουσάν Χαν, αυτή τη Πέμπτη 24 Μαρτίου, διπλή παράσταση, και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, μέχρι τέλος Μάρτη.