
κείμενο | αλέξανδρος νικόλαος μπαλαμώτης */* φωτογραφίες | γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
έναν ελληνικό
Προγενική σήμερα.
Αγγλιστί, first dress rehearsal.
Στρες. Πρεμιέρα στις 24/3.
Ειναι απόγευμα. Γύρισμα για το τρέιλερ.
Πίνω ελληνικό καφέ και περιμένω.
Παράδοση.
Ελληνικό έπινα και στις πρόβες του κ. Τιμόθεος και το Χαμένο Πετράδι της Γνώσης, εδώ στο Θεσσαλικό Θέατρο πριν 5 χρόνια.
Από τον Φεβρουάριο του 2017, πρεμιέρα της πρώτης μου σκηνοθεσίας, μέχρι σήμερα: Άλλαξα σπίτι. Δούλεψα ως ηθοποιός. στο θέατρο Βαχτάνγκοφ. Ταξίδεψα με το Βαχτάνγκοφ. Ευρώπη και Ρωσία.
Έπαιξα στην Επίδαυρο.
Σκηνοθέτησα άλλες 2 παραστάσεις.
Έκανα ένα μεταπτυχιακό στην Σκωτία σε Σκηνοθεσία Θεάτρου.
Εκεί με βρήκε ο Covid.
Έκανα άλλο ένα μεταπτυχιακό, έξω από το Λονδίνο, σε σκηνοθεσία θεάτρου.
Α, ίδρυσα και την εταιρεία:
The Prodigy Theatre Company.
Καλή μας τύχη.
Φτου, σκόρδα!
Related posts:
ζωγραφίζω, είμαι ευτυχισμένη
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Καλύτερα ντελιβεράς, παρά ρουφιάνος
you make me feel