O 44χρονος, Γιόακιμ Τριέρ (” Όσλο 31 Αυγούστου”, ” Louder than Bombs ” ) γέννησε υψηλές προσδοκίες για τη νέα του ταινία, Thelma. Ένα περισσότερο μεταφυσικό θρίλερ με αλληγορικό περιεχόμενο, που στο κέντρο του έχει τη μάστιγα των ενδοοικογενειακών προβλημάτων. Μία επανάσταση, που πρέπει να συμβεί για να σωθεί μία βασανισμένη ψυχή.

Η Θέλμα είναι πλέον φοιτήτρια στο Όσλο. Έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια, μεγαλώνοντας σε ένα πολύ συντηρητικό περιβάλλον της ευρύτερης επαρχίας. Αναζητά την ελευθερία και τη σεξουαλικότητά της. Η γνωριμία της με την Άνια την ξεκλειδώνει, της δίνει το δικαίωμα να χαμογελά. Για πρώτη φορά έχει μία φίλη, που νοιάζεται γι΄αυτήν ..

Κάπου εκεί, έρχεται το πρόβλημα υγείας, που την αναγκάζει να διακόψει τις σπουδές της και να επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι. Ερωτηματικά. Kάθε κρίση και μία “έκρηξη”, αισθήσεων, συναισθημάτων, απωθημένων, κρυμμένων στα άδυτα της πρωταγωνίστριας. Σαν να τιμωρείται, αυτός που την προκάλεσε, σαν τιμωρείται η ίδια για τις σκέψεις της, από τη συνείδησή της.

Για να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας πρέπει να προσεγγίσουμε τον χώρο και τον χρόνο. Βρισκόμαστε στη Νορβηγία. Το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ ψηλό. Στη Σκανδιναβία συναντάμε ωστόσο, τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών. Ευθύνεται ο καιρός, οι έξι μήνες νύχτα, έξι μήνες μέρα, μία ανώτερη δύναμη; Κανείς δε γνωρίζει … Προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τους γρίφους του σκηνοθέτη, μήπως και βρούμε πειστικές απαντήσεις.

Μπορεί άραγε η θρησκοληψία και το φαίνεσθαι να κρύψουν στο καλά κλειδωμένο μπαούλο την αλήθεια, τα κακώς κείμενα και τα εγκλήματα, που συνεπάγονται αυτής; Η νεαρή κοπέλα ανεβαίνει το δικό της προσωπικό γολγοθά και λύτρωση δε φαίνεται στην κορυφή. Ασφυκτιά, πνίγεται. Δεν το ελέγχει. Οι ενοχές την κυνηγούν, όσο θυμάται. Μία αέναη προσπάθεια απεγκλωβισμού, δίχως αποτέλεσμα.

Σιγά σιγά, μέσω ενός καλοστημένου flashback, μαθαίνουμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Είναι όμως δύσκολο να δικαιολογήσουμε. Το φιλμ σε βασανίζει, σε μπερδεύει. Πας να γίνεις πρωταγωνιστής, αλλά δειλιάζεις. Πρέπει να αφεθείς, αλλά φοβάσαι. Ο βραδυφλεγής ρυθμός κι οι συνεχείς ανατροπές σε σταματούν. Οι αισθήσεις παραλύουν. Ταυτίζεσαι.

Σε πολλές χώρες του εξωτερικού δεν σας κρύβω, πως έκανε τρομερή εντύπωση. Κέρδισε καθολικά το κοινό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Το φινάλε αφήνει την τελευταίο λόγο στον θεατή. Δε δίνει ξεκούραστες απαντήσεις. Οι πολύ δυνατές εικόνες μένουν στο μυαλό και κάπου εκεί φαίνεται, πως ο σκηνοθέτης έχει πετύχει τον στόχο του…