Κάθε μου σκηνοθεσία είναι και μια ουσιαστική συνάντηση. Η Έμμα μιλάει για την ανάγκη μας να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο εχθρικό, για τον αγώνα απεξάρτησης απ’ ό,τι μας κάνει κακό- ανθρώπους, πράγματα ή τόπους-, οι Λαντζέρηδες για πρώτη φορά παίζονται στην Ελλάδα και μιλάνε για τη δύναμη του ανθρώπου να βρίσκει το όμορφο μέσα στην ασχήμια, ενώ η Βασίλισσα της ομορφιάς ένα σχεδόν σύγχρονο κλασικό έργο είναι μια βαθιά τομή, μια ανατομία των σχέσεων με επιθετικό και βίαιο τρόπο αλλά και βαθιές ανθρώπινες ρωγμές- αντίστοιχο του in yer face theatre που αναπτύχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του ‘90.

Φέτος με τον Άγριο σπόρο του Γιάννη Τσίρου υπάρχει μια γλυκιά πίκρα. Ο Τάκης Σπυριδάκης ταυτίστηκε με τον ρόλο του Σταύρου στο έργο αυτό και η απουσία του μας βαραίνει. Τον γνώρισα με αφορμή το έργο και ειλικρινά έχω να πω ότι δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός αλλά και ένας υπέροχος άνθρωπος.

Είμαι αισιόδοξη. Πιστεύω στους νέους ανθρώπους, έχω μια κόρη, τους ζω μέσα στα εργαστήρια μου και στην καθημερινή δουλειά μαζί τους. Είμαι κοντά τους. Δουλειά μου είναι να τους βοηθάω να ονειρεύονται και αυτοί με βοηθούν να πιστεύω στο μέλλον.