at a glance
Top

Στην performance Odyssey

κείμενο | ευαγγελία μαμαλιόγκα */* φωτογραφίες | μαρία κοντοβουνισιου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Μια Οδύσσεια που αποτελεί λιμάνι ανθρωπιάς

«Ένα τραπέζι είναι η μικρότερη θεατρική σκηνή». Με αυτά τα λόγια διάλεξε να μας εισάγει στο καλλιτεχνικό όραμα του ο Laurent Boijeot, ο performer,  street artist και κοινωνιολόγος, που εμπνεύστηκε την ιδέα της «Οδύσσειας» πριν 14 χρόνια.

H performance Odyssey στη διάρκεια των χρόνων έχει υλοποιηθεί από πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς  καλλιτεχνών, μετράει πάνω από 70 σχετικές δράσεις και έχει «περπατήσει» πολλές πόλεις, τόσο μέσα στη Γαλλία όσο και σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων της Νέας Υόρκης και του Τόκυο.

Φανταστείτε, να περπατάτε στην πόλη και ξαφνικά να βλέπετε στο πεζοδρόμιο μπροστά σας, δύο μεγάλα και δύο μικρά ξύλινα τραπέζια με καρέκλες. Και αν αυτό δε σας προκαλέσει αρκετά το ενδιαφέρον, τότε τα δύο διπλά κρεβάτια με τα λευκά σεντόνια, σίγουρα θα το κάνουν.

Αυτό είναι το κινούμενο σπίτι των τεσσάρων καλλιτεχνών που πραγματοποιούν την «Οδύσσεια της Θεσσαλονίκης», μια δράση με διάρκεια 14 ημερών που διασχίζει το κέντρο της πόλης, από το λιμάνι ως τη Νέα Παραλία. Στη διάρκεια της μέρας, μετακινούν σιγά σιγά τα έπιπλά τους και το βράδυ κοιμούνται στο σημείο που έχουν καταλήξει.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών σταματούν και ρωτάνε τι συμβαίνει. Γονείς με τα παιδιά τους, γιαγιάδες με τα καρότσια της λαϊκής, έφηβοι. Πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για κάποια έκθεση επίπλων ή για κάποια δράση ευαισθητοποίησης για τους άστεγους. Κάποιοι αρκούνται στο ότι είναι μια καλλιτεχνική δράση, ενώ άλλοι βολεύονται σε μια καρέκλα και ζητάνε να μάθουν περισσότερα.

Για τον Laurent Boijeot, η ζωή είναι ένα θεατρικό έργο σε εξέλιξη. Ο δρόμος αποτελεί τον σκηνικό χώρο ενώ κάθε άνθρωπος που αλληλεπιδρά με τη δράση αποτελεί έναν καινούργιο ηθοποιό που έρχεται να παίξει τον ρόλο του. Εξάλλου, σύμφωνα με κοινωνιολογικές θεωρίες, διαδραματίζουμε συνεχώς ρόλους στην καθημερινότητα μας, του μαθητή, του γονιού, του συζύγου, υφαίνουμε ένα έργο αυτοσχεδιάζοντας τις ατάκες μας. Οι συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα γύρω από τα τραπέζια της performance διαμορφώνουν μια νέα σελίδα ή κεφάλαιο σε ένα νοητό και συνεχές θεατρικό έργο.

Για την Valia Kardi, οι συζητήσεις γύρω από αυτά τα τραπέζια αποτελούν συζητήσεις ισότητας. Για λίγο δεν υπάρχουν φύλα, φυλές, ηλικίες, κοινωνικές τάξεις, όλα τα άτομα είναι ίσα, όσο κάθονται μαζί. Όντας η μόνη γυναίκα αυτής της δράσης, προσπαθεί να πιστέψει και να δείξει ότι οι γυναίκες χρειάζεται να σταματήσουμε να φοβόμαστε στον δρόμο, ότι μπορούμε κι εμείς να τον καταλάβουμε, γιατί μας ανήκει εξίσου με τους άντρες.

Είναι μια performance που πιστεύει και αναδεικνύει την ανθρωπιά και τη γενναιοδωρία των ατόμων και δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον για να τη φιλοξενήσει. Μέσα στη μοναξιά της μεγαλούπολης, είναι υπέροχο να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους πρόθυμους να ακούσουν την ιστορία μας και να μοιραστούν τις δικές τους μαζί μας. Τα πρωινά κερνάνε και καφέ. Χτίζει μια συνθήκη που επιτρέπει την αλληλεπίδραση και με τα υπόλοιπα άτομα που βρίσκονται εκεί και οδηγεί στην ανακάλυψη ότι ο διπλανός μας είναι και αυτός άνθρωπος με όνομα και φωνή και όχι ένα απρόσωπο ον που στριμώχνεται δίπλα μας στο φανάρι ή στο λεωφορείο. Έστω και μία μικρή παύση από τη βιασύνη και τη μονοτονία της πόλης και μια ειλικρινής συζήτηση έχουν σημασία και μπορεί να μας υπενθυμίσουν να είμαστε πιο μαλακοί με τους γύρω μας.

Αξίζει να την αναζητήσετε μέσα στην πόλη καθώς και να παρακολουθήσετε το ταξίδι της στο Instagram (odysseee3000) μέσω τoυ πανέμορφου ημερολογίου δράσης που δημιουργεί ο Jean Chauvelot, συνδυάζοντας σκίτσα και λέξεις.