at a glance
Top

Λόγοι Θεάτρου Καλοκαιριού

κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | τάσος θώμογλου + γιώργος καπλανίδης + zak viemon +  πάτροκλος σκαφιδάς */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης

...και ποιος σου είπε, στον απολογισμό, ότι δεν είναι όλα θέατρο;

Καλοκαίρι 2021. Ο δισταγμός που έγινε τόλμη. Ο φόβος που γίνηκε “μουδιασμένη” ελευθερία. Και μαζεύτηκαν οι άνθρωποι με μάσκες για προστασία, κι απροστάτευτα μάτια, αυτιά και ψυχές, να συνδεθούν στο μαζί με τη σκηνή.  Και κάπως έτσι κερδήθηκε η εμπιστοσύνη ξανά, ανάμεσα στο θέατρο και το κοινό του. Και αυτές οι νύχτες ξεχώρισαν κι ακούμπησαν απαλά, σα λάφυρα θέρους, κάπου μέσα στη καρδιά…

…και ποιός σου είπε ότι δεν υπήρξε η παράσταση του καλοκαιριού;

“Προμηθέας Δεσμώτης” του Αισχύλου. Ο Άρης Μπινιάρης σκηνοθέτησε καθαρά το επίκαιρο κείμενο κι άφησε το λόγο του Αισχύλου με τη συνδρομή του Γιώργου Μπλάνα, να επικοινωνηθεί με το κοινό. Ο Φώτης Σιώτας υπήρξε αρωγός με τη μουσική. Και κάπως έτσι, ο Γιάννης Στάνκογλου πέρασε σε άλλο ερμηνευτικό level- ίσως το κορυφαίο του-  και μαζί με τη συγκλονιστική Ηρώ Μπέζου, τον Αλέκο Συσσοβίτη, τον Ιωάννη Παπαζήση κι έναν άρτια δουλεμένο θηλυκό Χορό αποτέλεσαν το αδιαμφισβήτητο hit του καλοκαιριού. Εισπρακτική και Καλλιτεχνική Επιτυχία που δεν θα πρέπει να τελειώσει εδώ…

…και ποιός σου είπε ότι η ανατροπή στο θέατρο δεν είναι…δεδομένη;

“Ελένη” του Ευριπίδη, από το Κ.Θ.Β.Ε.. Με μια αφίσα σε πρώτη θέα να σε “ξενίζει”, να μπαίνεις στη παράσταση του Βασίλη Παπαβασιλείου, να παρακολουθείς τα πρώτα λεπτά του έργου και “να ψάχνεσαι” με την αναπάντεχη συνθήκη κι ύστερα από λίγο, να σε συνεπαίρνει και να σου ευφραίνει τη καρδιά. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου με τους συνεργάτες του- ειδική μνεία στη Νικολέτα Φιλόσογλου- παρέδωσε μια εξωστρεφή παράσταση, με την Έμιλυ Κολιανδρή στον ομώνυμο ρόλο σε ότι πιο απελευθερωμένο της, τον Θέμη Πάνου σε μια αλησμόνητη ερμηνεία- το μεγάλο ατού του έργου, το Γιώργο Καύκα, την Έφη Σταμούλη, την Αγορίτσα Οικονόμου- ηθοποιούς γερά “μπουντέλια”, τον “γυμνό” Άγγελο Μπούρα να κουβαλά το “δράμα” του έργου μέσα σε τρία λεπτά και τα κορίτσια του Χορού-υπέροχες κυρίες του Κρατικού- να κρατούν ψηλά το πήχη της ατμόσφαιρας του έργου, μαζί με την ζωντανή ορχήστρα. Δυο μπαλόνια φευγάτα στον ουρανό η ζωή κι η ιστορία της “Ελένης”, φινάλε από το Νικόλα Μαραγκόπουλο και τον Ορέστη Παλιαδέλη. Η παράσταση δεν παίχτηκε στην Επίδαυρο, μα το ραντεβού δόθηκε-δικαίως-για το επόμενο καλοκαίρι.

…. και ποιός σου είπε ότι το λιτό θέατρο δεν είναι σαγηνευτικό;

“Ιφιγένεια εν Ταύροις”  σε μετάφραση Γιώργου Ιωάννου και σε πρώτη σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στην αρχαία τραγωδία. Ο Γιώργος Νανούρης με ξεκάθαρο συνολικό στόχο, μέσα από την απλότητα και την ασφάλεια της δύναμης του κειμένου και των ερμηνειών όλου του θιάσου, δημιούργησε μια άψογη παράσταση. Η dream team του θεάτρου Λένα Παπαληγούρα, Μιχάλης Σαράντης, Νίκος Ψαρράς, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος σωστοί στις ερμηνείες τους, συμπορεύθηκε με έναν υπέροχο θηλυκό Χορό που οφείλει πολλά στις μελωδίες του Άγγελου Τριανταφύλλου, και τη Χαρούλα Αλεξίου ως “θεά Αθηνά” στο “εν κατακλείδι”, και αποτέλεσε τους λόγους να δεις αυτή τη παράσταση των επιχειρήσεων Τάγαρη.

…και ποιός σου είπε ότι το θέατρο δεν έχει άρωμα… θεατρένιο;

Κλασάτο και αισθαντικό. “Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες” του Gershe, σε απόδοση και σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ. Αυτό το φαινομενικά “παλιακό” έργο, η Ρέινα το πήρε, του έδωσε πνοή στο σήμερα, και μαζί με ένα σπουδαίο τραγούδι του Σταμάτη Σπανουδάκη έφτιαξε τη πιο γλυκιά παράσταση του καλοκαιριού. Πρώτη και μεγάλη συγκίνηση η δίωρη ερμηνεία του Αναστάση Ροϊλού. Ταλέντο μεγάλο ο Αναστάσης- δεν αφήνει δευτερόλεπτο την ερμηνεία του να υποπέσει σε κάτι τεχνικό. Πάλλεται με κάθε κύτταρο στην αλήθεια του έργου. Από δίπλα, η ανερχόμενη, ταλαντούχα Εριέττα Μανούρη “κούμπωσε” άψογα, όπως και η έμπειρη Πέμη Ζούνη-κλείνει με κύρος το ατμοσφαιρικό της όλης συνθήκης. Ποιός έφυγε από τη παράσταση και δεν σιγοτραγούδησε τη μελωδία;

Bonus Extra- Υστερόγραφο Καλοκαιριού:

Δύο υπέροχες ερμηνείες: O Oρέστης Τζιόβας στο “Νυφικό Κρεβάτι” σκηνοθετημένος από τον Αλέξανδρο Ρήγα έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας σε μια αξιοσήμαντη παράσταση, ενώ ο νέος και πολλά υποσχόμενος Αλέξανδρος Βάρθης στον “Οθέλλο” του Σαίξπηρ, μετά την- αναμενόμενα-εξαιρετική ερμηνεία του Αιμίλιου Χειλάκη, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και με κέρδισε ξαναθυμίζοντας μου, πόσο σημαντικός ηθοποιός είναι.