Ο Λάζαρος αποκαλύπτει τρία πράγματα που θα βάλει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το χειμώνα. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω για το θέατρο και να ξεχάσω την οδοντόβουρτσά μου, την οδοντόπαστά μου και το στοματικό μου διάλυμα…
Αφού κάνω ζέσταμα φτάνοντας, κάνω οπωσδήποτε ένα τσιγαράκι και μετά πλένω με μανία τα δόντια μου. Ειδικά τώρα στον «Ονόριο» που υπάρχουν φιλιά, θέλω πάντα να είμαι super πεντακάθαρος για την παρτενέρ μου. Η γιαγιά μου έλεγε ότι έτσι ακριβώς έκανε και ο παππούς μου πάντα πριν την φιλήσει! Υπάρχουν τα γονίδια λοιπόν…
Το δεύτερο που δεν θα ξεχάσω για κανένα λόγο είναι η κολόνια μου. Πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος της παράστασης, δεν υπάρχει περίπτωση να μην φορέσω. Κατά καιρούς με έχουν βρίσει οι συνάδελφοι μου για αυτό, αλλά δεν χαμπαριάζω.
Και φυσικά το στικάκι μου, μέσα στο οποίο υπάρχουν το κείμενο της παράστασης, οι μουσικές και τα φωτιστικά πλάνα, έτσι ώστε να είμαι πανέτοιμος στο ενδεχόμενο που κάτι πάει στραβά, ώστε να το σώσω.
Γυρνώντας στο σπίτι με περιμένει πάντα αυτή η μορφή που μπήκε στη ζωή μου πριν 8 χρόνια και πολύ καλά έκανε. Με το που βάζω το κλειδί στην πόρτα ακούγεται η χαρακτηριστική φωνή της που με καλωσορίζει και ζητάει χάδια και φιλιά (στο στόμα πάντα).
Στη διαδρομή για το θέατρο θέλω να ακούω μόνο «ανεβαστικά» τραγούδια. Θέλω να φτάσω την ενέργεια μου στο «κόκκινο» γιατί δεν μου αρέσουν οι εκπτώσεις την ώρα της παράστασης. Αν περιμένετε να σας πω κάτι ποιοτικό ή κουλτουριάρικο θα ξενερώσετε. Το νέο μου κόλλημα είναι το «Ακατάλληλο για ανηλίκους» από Μπέσυ Αργυράκη. «Μέσα στη μέση του δρόμου φιλιόμαστε, στη λεωφόρο, στα πάρκα, στους κήπους. Γίναμε θέαμα πια ακατάλληλο, ακατάλληλο για ανηλίκους». Ποπ τραγουδάρα και πιστέψτε με η κατάλληλη για κέφι.
Το υπόλοιπο μενού περιλαμβάνει Γιώργο Νταλάρα και «Σε μαγικά νησιά», Χαρούλα Αλεξίου και «Μη σε νοιάζει», Γιάννη Πάριο και «Για πάντα μαζί», Τόλη Βοσκόπουλο και «Έλεγες» και για επιδόρπιο Άννα Βίσση – Μπάμπη Στόκα και «Όμως δεν τελειώνει». Ναι, γενικά είμαι του ελληνικού ρεπερτορίου!
Και αφού χαϊδευτούμε με τη γάτα μου, θέλει να βγει την βόλτα της στο μπαλκόνι. Εκεί υπάρχουν τα 46 φυτά μου που τα μεγαλώνω χρόνια ολόκληρα. Το 95% από αυτά το βρήκα στα σκουπίδια σε άθλια κατάσταση και όταν βλέπω πως έχουν γίνει, φουσκώνω από χαρά.
Για τον χειμώνα που μας έρχεται έχω αποφασίσει λιγάκι να ξεκουραστώ και να δώσω χρόνο στον εαυτό μου. Τα τελευταία 7,5 χρόνια – παράλληλα με το θέατρο – δούλευα ασταμάτητα και σε ένα καφέ. Βάρδιες εκεί, πρόβες, παραστάσεις… Τα έφτυσα και επέλεξα -πολύ συνειδητά- ότι φέτος δεν θα το επαναλάβω. Καλά και χρήσιμα τα χρήματα αλλά υπάρχουν και όρια.
Επίσης, φέτος είναι η χρονιά να δω άπειρες παραστάσεις και ήδη το έχω ξεκινήσει. Ωραίο πράγμα το θέατρο. Μου είχε λείψει πάρα πολύ.
Τέλος, θα συμβεί μπόλικη «ταβανοθεραπεία». Το έχετε κάνει ποτέ αυτό; Εξαιρετικά χαλαρωτικό.
Και φυσικά παντού υπάρχουν οι αφίσες των παραστάσεών μου. Όχι για να κάνω φιγούρα στους καλεσμένους μου, αλλά γιατί μου αρέσει εμένα να τις βλέπω και να κάνω τους απολογισμούς μου. Τελικά έχω καταφέρει όντως να παίξω μόνο σε παραστάσεις που μου άρεσαν. Τυχερός.
* Ο Λάζαρος Βαρτάνης σκηνοθέτησε μαζί με τον Στέφανο Παπατρέχα το “Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία” του Στέφανου Παπατρέχα, που ανεβαίνει στο θέατρο ΒΑΦΕΙΟ της Αθήνας. Και παίζουν οι δυο τους, μαζί με τους Αλέξανδρο Καναβό, Σύνθια Μπατσή, Μαίρη Ξένου και Γεωργία Πιερρουτσάκου. Κάθε Δευτερότριτο στις 20.15 μ.μ..
