Καθώς το αυτοκίνητο γλιστρούσε στις στροφές, εσύ μου κρατούσες το χέρι. Δεν ήθελες να το πιστέψεις, όμως ήξερες πως αυτό ήταν το τελευταίο μας ταξίδι μαζί. Τα δάχτυλά σου ούρλιαζαν το ‘μείνε’ που εσύ δεν τόλμησες να πεις. Και εγώ… σε κάθε κόκκινο φανάρι σε τραβούσα και σε φιλούσα για να σου θυμίσω εκείνους τους όρκους που δεν δώσαμε ποτέ, εκείνες τις στιγμές που μοιραστήκαμε και αφήσαμε στη μέση, αυτή την ιστορία που αφήνουμε να τελειώσει έτσι άδοξα…σε φιλούσα για να κρατήσω τη γεύση σου για λίγο ακόμα, μέχρι να τη σβήσει ο άνεμος απ’ τα χείλη μου..