Ποιό θεωρείς το πρώτο επαγγελματικό σου κόμικ;

Το πρώτο μου επίσημο κόμικ ήταν η «Τσαλακωμένη ουρά» που κάναμε με τον Σταύρο [Κιουτσιούκη], ήταν το πρώτο κόμικ που μπήκα στη διαδικασία να κάνω κάτι ολοκληρωμένο από την αρχή ως το τέλος, απλώς το σενάριο δεν ήταν δικό μου, ήταν του Σταύρου. Μετά πάει το THE 3ISTERS, που είναι σε σχέδιο και σενάριο δικά μου.

Πώς σχεδιάζεις;

Δε σχεδιάζω πάντα με τον ίδιο τρόπο. Πολλές φορές ξεκινάω κάτι πρόχειρο με μολύβι στο χαρτί και κάποιες δουλειές τις προχωράω έτσι. Μολύβι στο χαρτί, μελάνωμα στο χαρτί, είτε με φωτοτράπεζα είτε πάνω στα μολύβια που μετά τα σβήνω. Το χρώμα είναι συνήθως ψηφιακό, σπάνια κάνω ακουαρέλες. Μερικές φορές αν θέλω να είμαι πιο γρήγορη μπορεί να το ξεκινήσω όλο ψηφιακά. Η διαδικασία όμως είναι ίδια, πρώτα μολύβια, μετά μελάνωμα και τέλος χρώμα, είτε αναλογικά είτε ψηφιακά.  Για τη χρωματική μου παλέτα βλέπω ποια χρώματα με κάνουν να νιώθω ωραία, τα επιλέγω και προσπαθώ να τα συνδυάσω.

Πώς ξεκίνησες;

Πάντα σχεδίαζα και από μικρή διάβαζα πολύ Μίκυ Μάους, κοριτσίστικα κόμικς όπως Winx και φυσικά σούπερ ήρωες και προσπαθούσα να σχεδιάσω κι εγώ, είτε αντιγράφοντας αυτά που έβλεπα στα κόμικς είτε κάνοντας δικά μου σχέδια. Μετά, όσο ήμουν στο Πανεπιστήμιο και σπούδαζα Φιλολογία, άσχετο τελείως, προσπαθούσα να  σκεφτώ προς ποια κατεύθυνση ήθελα να πάω το ότι ασχολούμαι με το σχέδιο. Και σκέφτηκα ότι θα μού άρεσε να το πάω προς τα κόμικς γιατί πάντα στα σχέδια μου, ακόμη και σε μια μονοσέλιδη εικονογράφηση, θα έβαζα λίγα λόγια, μια λεζάντα. Οπότε, κάπως έτσι, με πήγε από μόνο του, και οι γνωριμίες που έκανα με καθοδήγησαν σε αυτό το μονοπάτι.

Στα σχέδια σου βλέπουμε πολύ συχνά γάτες. Γιατί;

Γιατί μού αρέσουν πάρα πολύ. Ξεκίνησα να τις χρησιμοποιώ πριν αποκτήσω γάτα. Μεγαλώνοντας στο χωριό, είχαμε αδέσποτες στην αυλή και τις φροντίζαμε αλλά ποτέ δεν είχα δική μου. Βέβαια απέκτησα το 2020 και μετά έγινε ακόμη πιο έντονο το στοιχείο τους, εφόσον είχα στο σπίτι μού έδιναν συνεχώς ερεθίσματα για να τις σχεδιάζω. Στο σπίτι είναι ο Μήτσος και ο Πίπης, εδώ στο μαγαζί είναι η Ψιψίκω, έχουμε και άλλα αδέσποτα έξω, όπως τη Μικ, που βγαίνει από το Μικρούλα.

Έχει επηρεάσει τον χρόνο που έχεις για να δημιουργείς το άνοιγμα της επιχείρησης σου, Subworks- arts from underground;

Τώρα που έχουμε και φυσικό κατάστημα [με τον Βασίλη Χατζόπουλο] και αναλαμβάνουμε παραγωγές και για άλλους καλλιτέχνες, επηρεάζεται πολύ ο χρόνος που έχω για να κάνω τα δικά μου γιατί πολλές φορές μπαίνει προτεραιότητα να τελειώσουν οι δουλειές για τους άλλους, οι παραγγελίες, οπότε νιώθω ότι τρέχω και δε φτάνω, θέλω να κάνω πολλά δικά μου καινούργια σχέδια και δεν προλαβαίνω. Από την άλλη χαίρομαι πολύ όταν βλέπω τον κόσμο να φοράει τα ρούχα ή να χρησιμοποιεί τις κούπες ή να έχει τα prints μας μέσα στον χώρο του. Για αυτό συνεχίζω να το κάνω, για την ευχαρίστηση που αντλώ από την ικανοποίηση και το θετικό feedback του κόσμου, αυτό με κρατάει.

Πώς νιώθεις που κατά καιρούς έχεις βραβευτεί για τα σχέδια σου;

Υπάρχουν διάφορα βραβεία στην πορεία μου αλλά για μένα το βραβείο είναι στιγμιαίο. Χαίρομαι εκείνη την ώρα που το μαθαίνω αλλά μένει εκεί ως μια ωραία ανάμνηση. Ίσως και μια επιβράβευση για τον κόπο, αυτό. Χαίρομαι όσο είναι να χαρώ και πάμε παρακάτω.

Το φετινό θέμα του Comic N’ Play είναι η μαγεία. Τι σημαίνει μαγεία για εσένα; Την εντοπίζεις στην καθημερινότητα ή μόνο στα παραμύθια;

Επειδή γενικώς αντλώ τις ιδέες μου για αυτά που κάνω από καθημερινά στοιχεία, προσπάθησα να προσαρμόσω την ιδέα που θα σχεδίαζα για τη θεματική αυτή αντλώντας πάλι από στοιχεία της καθημερινότητας που εμένα μου θυμίζουν κάτι μαγικό. Δε θα πω λεπτομέρειες, όποιος έρθει στην έκθεση θα το δει. Μαγεία για εμένα είναι κάποια πράγματα που συμβαίνουν μέσα στην καθημερινότητα μας και ίσως την αλλάζουν, ίσως είναι κάτι πιο ιδιαίτερο, κάτι που μας ξυπνάει ή μας ξεκολλάει.

Πόσα χρόνια συμμετέχεις στο Comic N’ Play;

Μπήκα στον χώρο ενεργά το 2015 οπότε μετά από εκείνη τη χρονιά πρέπει να πήρα μέρος για πρώτη φορά, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, κι εκεί γνώρισα και τα παιδιά της Θεσσαλονίκης. Ήρθα στη Θεσσαλονίκη από τη Νάουσα για να κάνω μια νέα αρχή θεωρώντας ότι θα έχω περισσότερες ευκαιρίες και περισσότερο κόσμο με κοινά γούστα για να συναναστραφώ.

Θεωρείς τον χώρο των κόμικς ανδροκρατούμενο;

Είναι ανδροκρατούμενος. Υπάρχουν κοπέλες αλλά δεν είναι τόσο πολλές όσο οι άντρες και ανά διαστήματα υπάρχουν και αυξομειώσεις, κάποιες φεύγουν, κάποιες έρχονται, υπάρχουν και κάποιες σταθερές. Το παρατηρώ όταν μου ζητάνε να προτείνω μερικούς δικούς μου για κάποια εκδήλωση και οι περισσότεροι αν όχι όλοι που θα σκεφτώ είναι άντρες. Δεν έχω νιώσει όμως ότι υπάρχει κάποια υποτίμηση ή αδικία, οι μεταξύ μας σχέσεις και οι συνεργασίες μας είναι καλές. Απλώς είμαστε λιγότερες.

Έχεις κάποιον αγαπημένο καλλιτέχνη;

Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες είναι ο Alfonso de Anda γιατί μού αρέσει πάρα πολύ η απλότητα στα σχέδια του και οι θεματικές του. Γενικώς έχει αρχίσει και εμένα το στυλ μου και ο τρόπος σκέψης να πηγαίνει προς την απλοποίηση και την παιδικότητα και αυτός τα έχει όλα αυτά, μού αρέσει πόσο ελεύθερα και απλά σχεδιάζει και στο τέλος βγαίνει πάντα άρτιο και πανέμορφο το αποτέλεσμα.

Επειδή το Subworks δεν ήταν ακριβώς επιλογή αλλά ο χώρος εργασίας σου, ποιο άλλο σημείο της Θεσσαλονίκης θα μπορούσες να έχεις διαλέξει για τη συνέντευξη;

Και εδώ, εκτός από το ότι περνάω πολλές ώρες, είναι ένας χώρος που μού αρέσει γιατί είναι σαν δεύτερο σπίτι, υπάρχουν πολλά πράγματα στον χώρο που είναι φτιαγμένα από εμάς οπότε υπάρχει οικειότητα και το θεώρησα ενδιαφέρον να είμαι στον χώρο που δημιουργώ. Ένα άλλο μέρος που θα μπορούσαμε να είχαμε πάει είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο γιατί κάποτε έκανα skateboard εκεί και το έχω συνδεδεμένο με ωραίες αναμνήσεις και συναισθήματα. Έμαθα μόνο να τσουλάω βέβαια αλλά αυτό ήταν που με ενδιέφερε.

Πες μου τρία τυχαία πράγματα για τον εαυτό σου.

1)Γάτες

2)Gluten free

3)Παστέλ χρώματα

Υπάρχει κάποια σκέψη που σε κρατάει ξύπνια το βράδυ ή κάποια που σε σηκώνει από το κρεβάτι το πρωί;

Τα χρέη, τα έξοδα και οι πληρωμές που πρέπει να γίνουν. Αν και πώς θα καταφέρουμε να μείνουμε όρθιοι, αυτό είναι κάτι που με κρατάει ξύπνια το βράδυ για κακό λόγο. Για καλό, μπορεί να μείνω μέχρι αργά ξύπνια γιατί έχω όρεξη να σχεδιάσω. Το πρωί επειδή πλέον έχουμε δική μας δουλειά δεν έχουμε το άγχος του χρόνου, μπορώ να αργήσω να έρθω πέντε λεπτά. Αλλά κάτι που σίγουρα μπορεί να με ξυπνήσει είναι το γάβγισμα της Τσίκι, του σκύλου μου.

Μιλώντας με την Έφη, συνειδητοποιείς ότι είναι εξίσου γλυκιά με αυτά που σχεδιάζει, αν όχι περισσότερο. Μπορείτε πάντα να επισκεφτείτε το κατάστημα της, Καρακάση 110, και φυσικά να την αναζητήσετε στο Comic N’ Play στην Αποθήκη Γ στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, 29 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου.

Instagram: theodoropoulou_efi

subworks.arts.from.underground