Έφτιαξα χαρμάνι από τις στιγμές μας κι απ’ όλες τις εικόνες που έπλασα για σένα και τράβηξα δυο ρουφηξιές. Έτσι σε αναπνέω. Σε καταπίνω μονορούφι και σε νιώθω μέσα μου να καις. Σ’ ονειρεύτηκα να απελευθερώνεις το δέρμα σου απ’ τα ενδυματολογικά σου δεσμά και συντροφιά με μουσικές που διάλεξα εγώ, να αφήνεσαι  στην αγκαλιά με όλα τ’ απαγορευμένα. Το σώμα σου να λικνίζεται ηδονικά… κι έπειτα να μου μαθαίνεις να κολυμπάω στις θάλασσες του κορμιού σου. Να κυλιστούμε στα ουρλιαχτά του νου, σε φωταγωγημένα πάθη, σε ηδονικές νύχτες, στα όνειρα που κάποτε κρατούσαμε εγκλωβισμένα και τώρα καλπάζουν ελεύθερα πάνω απ’ τις επιθυμίες μας. Εκεί θα σε συναντάω κάθε νύχτα… μέχρι να σε δω ξανά…