κείμενο Ι κωνσταντίνος_τσαχουρίδης */* φωτογραφίες | ιάκωβος_καγκελίδης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Τραγούδια με DNA...
Όχι κλώνοι… όχι κλωνοποιήσεις…
όχι άλλη «μουσική πορνογραφία» για να θυμηθούμε και λίγο ορολογίες του Adorno…
Μόνο αυτά που νιώθεις βαθιά στην ψυχή… κάπου εκεί βρίσκεις το μουσικό σου DNA
Βίωμα και ήχος… πρωτόλεια και αρχέγονα πράγματα που τα συναντάς ακόμα και στο μέλλον… παντού μέσα τα άτιμα… καβαφική η Πόλις…
Και τι να κάνεις βέβαια τον μουσικό σου εαυτό κατάμονος…
Θες την ευλογία του «μοιράζομαι»… και να σου μπροστά μου…
η οδηγήτρια σκέψη του υποσυνείδητου…
Related posts:
Ελένη Ράντου
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται
Στην παράσταση «Το στομάχι της Σιμόνης Σουλ»
Το μετά-θέατρο που μας αξίζει
Το μετά-θέατρο που μας αξίζει
Οι σημειώσεις του Παναγιώτη Γαβρέλα
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Λόγοι Θεάτρου [ 7- 13 Ιανουαρίου 2019 ]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Λόγοι Θεάτρου [14-21 Νοεμβρίου 2019]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Οι σημειώσεις του Δημήτρη Δρόσου
το διμισκί σπαθί του λαβωμένου
το διμισκί σπαθί του λαβωμένου




