at a glance
Top

στη συναυλία του Κωστή Μαραβέγια

Τετάρτη βράδυ και η πόλη στα ύψη της έχει φρακάρει. Θέατρο Γης και ολόγυρα κάθε δρόμος κλειστός, κεντρικός, δεξιά, αριστερά όλα φουλάτα, κι ο αέρας να φέρνει τη γιορτή, σε όλη τη κάτω πόλη.

Αγαπημένοι αγαπημένισσες, η νύχτα αυτή είναι αλλιώτικη. Μια νύχτα με μέλι και με νότες, δίνουν την έναρξη.

Όχι. Το καλοκαίρι δεν έφυγε και δεν το πήρε η βροχή. Το καλοκαίρι, αυτό το βράδυ, έφυγε, γιατί το ΄κλεψες εσύ.

κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | λευτέρης τσινάρης */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + τάσος θώμογλου

only solution, sex and revolution

Δεν είναι ένας απλός τραγουδιστής. Σαφώς και δεν είναι ένας ακόμη τραγουδοποιός.

Δεν είναι μόνο που φωτίζει τα βράδια σου, με κέφι, μπρίο και ρυθμό.

Δεν είναι που σε κάνει να αγαπάς πιο πολύ το καθετί.

Ο Κωστής Μαραβέγιας πάνω από όλα και πρώτα από όλα, είναι ιδέα.

Πτήση που τη παίρνεις και σε ταξιδεύει στη μελωδία.

Σε κάνει να σε αγαπήσεις περισσότερο. Εμού του ιδίου. Πως να ΣΕ το πω αλλιώς; Και πόσοι καλλιτέχνες, άραγε, το ΄χουν αυτό;

Ένας performer, κατά πολλούς ο Έλληνας Manu Chao, που  διαφέρει μακράν-χρόνια τώρα-από ότι έχει πατήσει το πόδι του, σε ελληνικό stage΄, τα τελευταία 15 χρόνια.

Ένας Κωστής Μαραβέγιας με τη λύση στο χτύπο της καρδιάς του με το χέρι και την ατάκα επίλυσης στο τσεπάκι. “Only solution, sex and revolution”.

Αρκεί να είμαστε μαζί. Μια νύχτα με λαχτάρα για αποθέωση για το πέταγμα της ψυχής, πιο πάνω και από το θέατρο Γης. Μια νύχτα που ζητάς αυτό το “μίλα μου, μια φορά”, να ειπωθεί η αλήθεια και να σκάσει στα ουράνια, σα πυροτέχνημα μεγάλο.

Απόψε μη κρυφτείς. Απόψε μην αλλάξεις κουβέντα. Δεν θα γκρινιάξεις. Θα γείρεις στον ώμο μου, θα χορέψεις, θα με φιλήσεις πεταχτά στο αυτί κι έτσι ο “φάρος” μου αυτό το Σεπτέμβρη θα είναι η βουτιά στη μελωδία.

Δεν αγαπάς και δεν φιλάς, αν δεν ακούσεις πρώτα Μαραβέγια. Eίναι ξεκάθαρος νόμος. Σαν του Μέρφι, ένα πράμα.

Δεν γνωρίζεις πως είναι ένα “χωριό τρελό από χαρά”, αν δεν λυκνιστείς στους ρυθμούς του.

Ο άνθρωπος που απενοχοποίησε την κάθε “Λόλα” να αγαπά ότι θέλει και να πρεσβεύει κάθε είδους διαφορετικότητα.

Χάρη σε εκείνον, άνετα ξημεροβραδιάζεσαι έξω από το σπίτι της, και το 2018 με σύγχρονο τέμπο, κάνοντας καντάδα με το “Άσε με να μπω”.

Ο Κωστής είδε τα σημάδια της κοινωνικής μας κατάντιας και μας ψιθύρισε τη “ζαρντινιέρα”. Εκεί που τα “Δεκεμβριανά” είχαν στήσει καραούλι. Και αν “πιάσαμε πάτο, κάτω από το πάτο”, “έδωσε χρώμα” και έκοψε τα σκοινά της μουσικής ρουτίνας. “Δεν γίναν συρματόπλεγμα”.

Ο Κωστής, ναι-ναι, ο Κωστής είναι που τα ΄ριξε όλα στο πάτωμα, μόνο για μια ατάκα…”αρκεί να είμαστε μαζί”.

Εκείνος ευθύνεται για το “ξάπλα στον ήλιο και η άμμος να καίει” που χαρακτηρίζει το ελληνικό μας καλωσόρισμα.

Πηγαίος, φωτεινός, σου τραγουδά και λάμπει ο Κωστής.

Με σεμνότητα, χιούμορ και αισθητική, ο χίπστερ του ελληνικού μας πενταγράμμου, “ιταλιανίζει” με το “Amore Mio” και τιμά Μανώλη Χιώτη-την ίδια στιγμή- με το κόσμο να ψυχαγωγείται και να χαμογελά από καρδιάς. Ξέρεις τι είναι να ακούς τραγούδια και να χαμογελάς από καρδιάς;

Μια πλούσια ζωή από τον πλούτο μέθυσε, μέθυσε και έπεσε σε κώμα.
Τώρα της ζητάμε λίγη αγάπη οι φτωχοί, άντε δυο φιλάκια βρε ακόμα”…

αρκεί ένα δίστιχο από τραγούδι που έγραψε για το θέατρο να σου πει όσα άλλοι θέλουν τόμους βιβλίων για να το εκφράσουν….
“Διώξε τα σκουπίδια πού ‘χεις βάλει στη ζωή,
διώξε βρε τις άχρηστες τις ώρες,
Άστα πλούτη μόνο πού ΄χεις μέσα στην καρδιά
άιντε πριν έρθουνε οι μπόρες…
Ποιος είπε να ζούμε βρε με δανεικά;
Ποιος είπε να ζούμε με πολλά;”
Ο Μαραβέγιας το ξέρει καλά. Σου το λέει και δεν τον ακούς. Την ευτυχία δεν την φέρνουν τα λεφτά. Βαθιά ευαισθητοποιημένος συνθέτης και στιχουργός, “στη καταγίδα” του βίου, αποτελεί την έξοδο κινδύνου σου. Εκεί που θα βγεις στο φως, σε μιας “Κυριακής εκδρομή που με τον ήλιο τρακάρει”.

Αυτός είναι ο Κωστής Μαραβέγιας. Οπαδός της τυρρανίας του δίπολου, που στριμώχνει “δύο γυναίκες σε μία καρδιά”-έτσι είναι ο έρωτας, δεν σε έχει στο κλειστοφοβικά απόλυτο. Λάγνα σε κυριεύει κι από αλλού. Από εκεί που δεν το περιμένεις.  Αν και πάντα καταλήγεις στην επιβεβαίωση πως σαν εκείνη που αγαπάς, δεν υπάρχει άλλη στο πλανήτη. Τράβα ψάξε. Δεν έχει “που να βρεις γυναίκα να της μοιάζει”.

Ο Κωστής είναι και χρήσιμος σε συμβουλές, manual ζωής-σου λέω…

“Πάψε να μαζεύεις παλιοαντικείμενα,
άσε του μυαλού τις αφθονίες.
Όσοι δε φτωχύναν κι έχουν σπίτι μετρητά,
να ξέρεις πως τους τρώνε οι αυπνίες.
Κι αν θα δεις τα ρούχα σου πως είναι πια βαριά,
πέτα τα και ξάπλωσε στο χώμα.
Κι άσε βρε τον ήλιο να σου κάψει την καρδιά,
νάτα τα καλύτερα τα χρόνια”…

Ώρες θα μπορούσα να μιλάω με τραγούδια, στίχους και ατάκες του Κωστή. Τα ΄χω λιώσει τα cd του. To ΄χω ξεκοκκαλίσει το βιβλίο της “Λόλας”. Έχω χαρεί και έχω δακρύσει με ένα τριαντάφυλλο στο χέρι και μια πληγή στη καρδιά, αποκλειστικά και μόνο για εκείνη.

Δεν πήγα ποτέ ταξίδι δίχως στο αυτοκίνητο να μην παίζει ένα δικό του τραγούδι.

Δεν μπήκα σε ΚΤΕΛ και σε τρένα δίχως να μην έχω τραγούδια του, στα ακουστικά, στα αυτιά μου.

Δικός μου είναι ο Κωστής. Κατάδικός μου. Τον βάζω το πρωί αντί για ξυπνητήρι, τραγούδι να μου φτιάχνει τη μέρα. Εγώ είμαι ο χαζός που τρέχει να πάει στη δουλειά, έχει τα ακουστικά στο ψόφο του χειμώνα στο δρόμο, και δυνατά τραγουδά “Welcome to Greece”  με το φόβο να τον φάει λάχανο κάποιο αυτοκίνητο στη στροφή, καθότι ο Maravegias Illegal είναι θρησκεία που σου αποσπά κάθε άλλου είδους προσοχή.

Αχ το πόσο χάρηκα το live! Κατάλαβα πως δεν είμαι ο μοναδικός τρελός που του έχει αδυναμία. Μιλιούνια είμαστε. Εκατοντάδες χιλιάδες θεότρελοι που τον πάμε με χίλια! Κόμμα να ανακοινώναμε, κυβέρνηση θα βγάζαμε στο ελληνικό πεντάγραμμο.

Τον χάζευα στο Live και παράλληλα χάζευα το κοινό του.

Κόσμος να τραγουδά χαμογελαστός. Να χορεύει και να ακουμπά με αγάπη το διπλανό του.

Αυτά τα απλά, τα βασικά, σου παρέχει ο Κωστής με τις νότες του.

Γι αυτά τον ξεχώρισε ο Σαββόπουλος, τον πίστεψε ο Καλαντζόπουλος, έγινε ένα με φίλους-συνοδοιπόρους-συναδέλφους του ο Κωστής.

Βάλσαμο το “πικ-νικ” του στα τραγούδια.

Ω, ναι! “Η ζωή είναι μικρή και δεν ξέρεις γιατί, μεγαλώνεις και φεύγεις”…

Ζήσε την πιο γλυκά. Πάτα το play και άκου τον. Ψυχοθεραπεία είναι ο Μαραβέγιας. Μουσική “συνεδρία” που σε κάνει καλύτερο ακροατή.

Κωστής της καρδιάς σε ταχυπαλμία αγάπης…

Το ζεν του ρομαντισμού σε παράταξη! Ο Κωστής Μαραβέγιας καπετάνιος σε πλοίο με “κατάστρωμα” τραγούδια από τη προσωπική του δισκογραφία, αλλά κι όχι μόνο.

Κόσμος κάθε ηλικίας, με βάρη και ελαφράδες, με γλύκα και αγγαρίες, γέμισε το θέατρο και πέταξε τα περιττά στον κάδο του “άντε γειά”. Κι έτσι, όλη η νύχτα έγινε “και ο μήνας έχει εννιά”.

Ο Κωστής κρύβεται στα απογεύματα του σπιτιού σου, πίσω από τα ηχεία που σφουγγάριζες, έβαζες πλυντήριο, άπλωνες στο μπαλκόνι και σιδέρωνες με ατμό, σαν χορευτής μιούζικαλ και φάλτσος τραγουδιστής του δρόμου.

Ο Κωστής είναι στη διαπασών στις εκδρομές σου με φίλους στο αμάξι. Εκδρομές Κυριακής κι όχι μόνο. Ο Κωστής είναι στις ατέλειωτες ώρες πλήξης του κινητού σου, πίσω από σκονισμένα γραφεία πλήξης και μαγαζιά που δεν πάτησε πελάτης μέσα, κανείς.

 

Το ΄χε αυτή η συναυλία που με άφησε να μπω στον έρωτα όλου του σύμπαντος.

Έτσι είναι τα τραγούδια του και όχι μόνο του Κωστή. Ανοίγουν παρτίδες με το έλα και το φεύγα από τη γη.

Πάρε μαγικό χαλί και…tu vuo fa l’ Americano…κι ας είναι καλά το γινάτι σου.

Πήρα το κινητό στο χέρι και είπα να σε φωτογραφήσω. Έπειτα άλλαξα γνώμη και είπα να σε φωτίσω. Και στο τέλος, πάτησα τη τελευταία κλήση ξανά και έβαλα ανοιχτή ακρόαση. Βαράτε βιολιτζίδες, φλερτάρετε τα ακορντεόνια και μουσκέψτε από ιδρώτα αγάπης τα πιάνα σας.

Τα ΄παμε…έτσι είναι τα τραγούδια που του φωνάζει το χωριό “τρελό από χαρά”. Έτσι είναι τα τραγούδια του “Μαραβέ”. Έρωτας πρωινός σε φρυγανιά, να αλείφεις με Κωστή και μέλι και να ξέρεις πως η μέρα θα σου πάει καλά, όποιος κι αν σου τρίξει τα δόντια. Σκας χαμόγελα, σιωπάς και μέσα σου σιγοτραγουδάς πλανήτη-άπαντα Μαραβεγιστάν.

Και la vita e bella, και στη Μιαούλη με ρακί, για να ΄ναι κάθε μέρα γιορτή.

Τέλειωσε η συναυλία και κοιμήθηκα χαρούμενος. Ξύπνησα χαρούμενος και τώρα που σου τα γράφω πάλι χαρούμενος είμαι. Κι αγαπώ κι όλο το κόσμο, γιατί υπάρχει και κάτι θετικό σε τούτη τη ρημάδα τη ζωή….

Μα να το ξέρεις Κωστή…”το καλοκαίρι το ΄χασα, γιατί μου το ΄κλεψες εσύ”…