Ο Κωστής αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στην παράσταση στο Alte Fablon, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Και μία εξτρά-γιατί; Γιατί έτσι ήθελε! Three, two, one, action!

Δεν ξέρω τι πάει να πει χρόνος, τον βαριέμαι, του δραπετεύω, τον κοροϊδεύω, τον φοβάμαι, του σκάω τα λάστιχα, τον αγκαλιάζω, τον εκμηδενίζω, τον ξαναρχίζω. Μου λένε πως είμαι εκτός χρόνου, λόγω ζωδίου (καρκίνος με ιχθύ)- κι εκτός τόπου, λόγω ιδιοσυγκρασίας και DNA. Φεύγω από το σπίτι πάντα στο… και πέντε. Κινούμαι κυρίως, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης αφού… Με το ποδήλατο, η πιο μακρινή απόσταση είναι 5 λεπτά. Για Καλαμαριά, κάνω περίπου ένα δεκαπεντάλεπτο, εκτός κι αν «χαθώ» κοιτάζοντας τον Όλυμπο και την θάλασσα. Δε φοράω ρολόι. Είναι κι αυτό μια μέθοδος να ξεγελιέσαι, πως τάχα έχεις γλιτώσει από τη δοκιμασία του χρόνου. Το όνειρο μου; Να ζω σαν Ικαριώτης στο κέντρο της πόλης. Να απαλλαγώ από το βάρος της ώρας κι από τα βαρέα μέταλλα της καθημερινότητας. Να γίνω χελώνα. Θέλει συνεδρίες και εξάσκηση και πειθαρχία μοναστηριακή, για να ελαφρύνεις, το ξέρω, θαρρώ πως είμαι, όμως, σε καλό δρόμο. Κάποτε το σακίδιό μου έμοιαζε με την τσάντα της Φοίβης Μπουφέ, η οποία κουβαλούσε μαζί της, αθλητικά παπούτσια, ένα χρυσόψαρο σε σακούλα με νερό, αυγά, μαχαίρι, κοσμήματα, ένα τετράδιο σαν ημερολόγιο, έναν οδηγό για καλύτερο Κάρμα, μια κάρτα Χριστουγεννιάτικη κι ένα μαγιό… Όπου και να πήγαινα, κουβαλούσα ολόκληρο το σπίτι μου- λες και υπάρχει περίπτωση να χρειαστείς μαγιό ή χρυσόψαρο, Φλεβάρη μήνα, Τετάρτη μεσημέρι, στο κέντρο της πόλης. Τώρα, κουβαλάω μαζί μου τα απαραίτητα: i-pad, το φορητό μου γραφείο, δηλαδή, και η κάμερά μου, για να απαθανατίζω εικόνες και βίντεο από τις διαδρομές μου. Ένα  τετράδιο για σημειώσεις και μια κασετίνα γεμάτη μαύρα και κόκκινα στυλό. Είμαι κάργα αναλογικός τύπος και συλλέκτης τετραδίων. Κάθε τετράδιο έχει τη δική του ιστορία, σε κάθε τετράδιο αποτυπώνονται ταξίδια, γκάφες και σουξέ, εκπομπές, οι μέρες και οι νύχτες μου, τα σενάριά μου, τα σχέδιά μου, τα μυαλά που κουβαλάω… Έχω, επίσης, ξεχωριστό τετράδιο, στο οποίο κάθε πρωί καταγράφω τα όνειρά μου. Σαν πρωινή άσκηση, σαν διαλογισμός. Στο σακίδιο μου, υπάρχει πάντα και το άρωά μου- ανακάλυψα προσφάτως ένα καινούργιο- Beau de Jour- του Τομ Φορντ, τίγκα στη λεβάντα- με συγκινεί πολύ το άρωμα της, στο δέρμα μου και μέσα στο σπίτι. 

Photo1 (plus extra surprise): Timwalker

Συνήθως κυκλοφορώ με το ποδήλατό μου ή με τα πόδια. Αυτοκίνητο δεν έχω, ούτε το χρειάζομαι. Άμα πέσω στην ανάγκη του, δανείζομαι. Ακούω πολύ ραδιόφωνο και τραγουδάω καμιά φορά στο δρόμο, δυνατά κιόλας άμα φουσκώσει το συναίσθημα. Παρασύρομαι από το παιχνίδι των συνειρμών και χωρίς καμία λογική, ψιθυρίζω μουσικές και λόγια, κατευθείαν από το υποσυνείδητο, δεν τα εμποδίζω. Τις προάλλες, μέσα στον μεσημεριάτικο πανικό της Τσιμισκή, μου ήρθε αυτό το αριστούργημα του Σταύρου Κουγιουμτζή, «Μη μου θυμώνεις μάτια μου/ που φεύγω για τα ξένα/ πουλί θα γίνω και θα ρθω/ πάλι κοντά σε σένα». Φυσικά και είναι ένα τραγούδι που κυκλοφορεί στο αίμα μου, και το έχω συνδέσει με προσωπικές μου στιγμές αποχωρισμού- ήταν μια εποχή και μια σχέση όλο αεροπλάνα, τρένα, βαπόρια, πούλμαν… 

Η «Κρουαζιέρα» του Βαγγέλη Γερμανού, πάντα λειτουργεί αναλγητικά, άμα κατορθώσεις και μπεις στο τρυφερό πνεύμα του στίχου. Δεν πα’ να ‘σαι φουλ στις δουλειές και τις φούριες, η «Κρουαζιέρα» θα σε «πιάσει», άμα αρχίσεις να την ψιθυρίζεις. Με τον Βαγγέλη γνωριζόμαστε χρόνια και τον αγαπώ, γιατί με τα τραγούδια του, με κάνει να νιώθω ελαφρύς και πουπουλένιος. Τώρα, άμα θέλω, να κατέβω στα υπόγεια που λένε, να σκαλίσω την «πληγή» ή να «φάω σίδερο», βάζω Γκάτσο, Αλκαίο, Τριπολίτη, Νικολακοπούλου, Φωτάκη- πάντα ξεκινάω από τον στίχο. Στο δρόμο ακούω επίσης, Φοίβο Δεληβοριά. Τα τραγούδια του Φοίβου είναι «φωτογραφίες» δικές μου από την παιδική ηλικία ως σήμερα- το «Ερημιά στην Καλλιθέα» είναι μυθιστόρημα. Το σάουντρακ μου, έχει και Μόνικα, τα καινούργια της, «Ο Κήπος είναι ανθηρός»- μου θυμίζει Λονδίνο. Πριν από λίγες μέρες, απόγευμα, φώτιζε την Θεσσαλονίκη ένα βαθύ κίτρινο χρώμα. Λες και μας έλουζε ένας προβολέας με το παράξενο αυτό κίτρινο του ηλιοβασιλέματος. Θυμήθηκα το τραγούδι των Λευτέρη Παπαδόπουλου και Γιάννη Σπανού, την «Κίτρινη Πόλη», Χάρις Αλεξίου στα ντουζένια της. Κάποτε είχα ακούσει, και μακάρι να είναι αλήθεια, πως αυτό το κομμάτι ο Λευτέρης Παπαδόπουλος το είχε γράψει για την Θεσσαλονίκη, που βάφεται σ’ ένα μυστηριώδες κίτρινο χρώμα, παραμονές βροχής… 

Photo2: Γιώργης Batman!

Για το 2020, τι θέλω κι επιμένω… Γυμναστική, ασκήσεις για μυαλό και σώμα, αντιπληκτική προστασία, αποτοξίνωση, φίλους, σεξ, αγάπες παλιές και καινούργιες, φλερτ, ξενύχτια και βόλτες, άπειρες βόλτες στις πόλεις που αγαπώ και σε καινούργια τοπία. Η «Κρουαζιέρα» είναι ένα ακόμα επαγγελματικό μου βήμα, θέλω αυτή η «θεατρική αναζήτηση» που ξεκίνησα, να πιάσει τόπο. Γράφω συνεχώς ιστορίες και κείμενα, πειραματίζομαι, σκέφτομαι ήδη την επόμενή μου παράσταση. Η «Κρουαζιέρα» είναι μια νέα γενναία αρχή στη ζωή μου. Και φυσικά, θέλω να συνεχίσω το «Απόψε κάνεις μπαμ», για πάντα ίσως. Είναι μια εκπομπή φουλ στην επικοινωνία, στο παιχνίδι, στο χιούμορ, στην εξομολόγηση, στον αυθορμητισμό… Θυμήθηκα τώρα την Σοφία Φιλιππίδου, είχα πάει να την συγχαρώ για τις «Εκκλησιάζουσες», προτού προλάβω να τις πω οτιδήποτε, με φιλάει και μου λέει, «Πότε θα έρθω κι εγώ στο Απόψε κάνεις Μπαμ, να μου κάνεις αυτές τις περίεργες ερωτήσεις;». Η τηλεοπτική κουβέντα μας με την Σοφία (//webtv.ert.gr/category/ert3/apopse-kanis-bam/)

ήταν ένα κέντημα, με γέλιο και συγκινήσεις μπόλικες, σαν να βγήκανε βόλτα στον κόσμο δυο πιτσιρίκια και παίζανε ανενόχλητα… Χαίρομαι βαθιά, που όλοι όσοι έρχονται στην εκπομπή, ανοίγονται, νιώθουν ασφαλείς, θυμούνται, γελάνε, ονειρεύονται, φιλοσοφούν, αυτοσαρκάζονται και παίζουν σαν παιδιά. Το «Απόψε κάνεις Μπαμ», με όλα αυτά τα παραπάνω, είναι δομικό στοιχείο του χαρακτήρα μου, της ταυτότητάς μου. 

Photo3:  time for magic

• Ο Κωστής Ζαφειράκης από 7 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή, παρουσιάζει στο Πολυχώρο Τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου & Χριστοπούλου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) την παράσταση “Κρουαζιέρα”. Παράλληλα είναι ο οικοδεσπότης της ΕΤ3, στην εκπομπή “Απόψε κάνεις μπαμ”.